Probus Oldenzaal-Losser

NIEUWSBRIEF 6 Probusclub Oldenzaal-Losser

Het ziet ernaar uit dat we elkaar nog heel lang niet zullen ontmoeten bij De Boom, tenzij we met z’n allen in staat zijn om de reproductiefactor verder omlaag te krijgen en de IC-bezetting weer op het precoronaniveau. Tot het zover is, zullen we het met deze digitale bijeenkomsten moeten doen.
Dat is mede ook de reden geweest voor het bestuur om alle leden een “Magic Basket” thuis te bezorgen en daarbij even te informeren hoe het ieder van ons vergaat. Ria, Laurens en ik kijken met een heel goed gevoel terug op onze “rondreis”. We hebben mogen constateren dat iedereen qua corona in goede gezondheid verkeert op Annelies en Wim na: zij zitten beiden in quarantaine (zie hieronder). We hopen dat de bloemenpracht ons deze zomer met elkaar verbonden zal houden totdat we hopelijk in het najaar weer onze bijeenkomsten kunnen hervatten. Het deed ons goed te merken dat deze attentie erg op prijs werd gesteld.

Bericht van An

In de week van 17 april konden Bart en ik vieren dat we samen het jaar na de reanimatie van Bart heel goed en gelukkig zijn doorgekomen ,met de zon erbij was de gedwongen Corona-quarantaine een rustige periode met ons tweetjes.

We hebben een buurvrouw van 93 jaar die zich ook stipt aan de Corona-maatregelen houdt en omdat ze alleen woont ga ik daar wel eens even langs voor een praatje buiten in de tuin op gepaste afstand. Zo ook zaterdagmorgen. Buiten op haar terras deed ik nog even een paar coronastapjes extra achteruit die eindigden met een achterwaartse val over een afscheiding van bielsen. Een echte smak, waarbij mijn linker heup op de tegels brak en mijn hoofd tegen de muur van het huis sloeg. Ik zag een lichtflits van de klap, maar bleef bij bewustzijn. Onze buurman (de zoon van de buurvrouw) hielp me uit deze benarde positie en zette me op een stoel. Eerst dacht ik nog dat ik alles kon bewegen maar toen de pijn bleef ben ik toch naar het ziekenhuis in Almelo gebracht. Collum fractuur linker dijbeen, de CT-scan van mijn hoofd liet geen inwendige bloeding zien, negatieve Coronatest, dus operatie de volgende dag. Inmiddels zit de dynamische schroef erin en mag ik met pijnstillers alweer naast het bed zitten. 6 weken niet belasten, daarna starten met fysiotherapie. Ik had het liever bij het lief gelaten maar helaas dat kleine hoekje had ik beter niet in kunnen stappen.
Voor nu mijn hartelijke groeten, An
(Gemma laat weten dat An donderdagmiddag weer is thuisgekomen; binnenkort gaat ze namens ons op ziekenbezoek)

Bericht betreffende Wim en Annelies Olde Kalter

Van Laurens, de buurman van Wim en Annelies, heb ik gehoord dat Annelies getroffen is door het coronavirus tijdens haar werk als wijkverpleegkundige in Losser. Ze heeft last van kortademigheid maar kan thuis proberen op te knappen. Wim heeft (nog) geen klachten.

Bericht van Ko

De zwager van Ko en Anneke (man van Annekes zus) is overleden. Extra triest is dat Annekes zus hem de laatste weken niet meer mocht bezoeken.

Mailtje van Dolf

Wat een leuke surprise vanavond bij thuiskomst na ons uurtje buitenlucht in Coronatijd. De vrolijke zomerplanten wijzen ons beslist de zonnige weg, in deze vreemde tijd. Laten we hopen dat we als Probus ongeschonden deze maanden doorkomen, ondanks het feit dat we allemaal tot de virale doelgroep behoren. Gaat het goed met jullie?
Francis en ik, we hebben zo onze draai gevonden. Ter ontspanning en de vermaak trekken we er bijna dagelijks op uit met de camera in de aanslag. Francis maakt met anderen foto’s voor Kiek op Twente, een stichting die de buitenwereld naar binnen haalt met beeldmateriaal uit Twente. De plaatjes worden dagelijks aangevuld en ververst en getoond op grote beeldschermen in verzorgingstehuizen en instellingen voor cliënten die niet buiten komen. De pianolessen liggen stil dus we gebruiken de extra tijd in de ochtend en avond, dan is het licht mooier voor de kiekjes. Mijn bijdrage hierin is beperkt tot gids en aanwijzer van de mooie plekjes. Vitaliteit is onmisbaar in de kunstensector, toch behoort muziekonderwijs niet tot de vitale beroepen. Muziekonderwijs is, en zo had ik het nooit bekeken, een contactberoep; op korte termijn opstarten zit er niet in, dus voorlopig hebben we voldoende tijd voor creativiteit. Naast de fotosessies schildert Francis, het schilderwerk thuis laat ze aan mij hoewel ik daar weinig puf in heb.
Vreemd genoeg hoort het vrijwilligerswerk voor de voedselbank wel bij de vitale beroepen, zelfs bij rijksbesluit (voedselvoorziening), dat plaatst je best voor wat dilemma’s. Hou de 1,5-meterregel maar eens vol bij laden, lossen, in- en ompakwerk, waarbij letterlijk geldt dat vele handen licht werk maken. We, de VBOT, heeft een 100-tal vrijwilligers op leeftijd, 60% zelfs boven de 70 jaar die van geen stoppen willen weten. Dus wassen we onze handen maar, want andere beschermingsmiddelen zijn vooralsnog niet leverbaar. Wekelijks zijn er wel een paar zaken bij de voedselbank die mijn aandacht vragen, de puf die ik heb steken we daar in.
Gelukkig, hebben we zo onze draai gevonden, de laatste dagen wandel ik weliswaar alleen, ook weer wat langere trajecten. Moet wat energie opbouwen want regelen en organiseren dat doe je toch vooral zittend.
Jan, hartelijk dank voor de nieuwsbrief, die stellen we erg op prijs: een prima manier om contact te houden! Tot binnenkort naar ik hoop, Dolf

Mondkapjes (toen er geen tekort was!): FFP2???

In 2017 hadden we een excursie naar Twence, de oud-werkgever van Ko. Daar kregen we allemaal een mondkapje en een helm tijdens de excursie. Toevallig kwam ik gisteren de foto hieronder tegen.