Impressie van onze kerstbijeenkomst.

Met een bijzonder gevarieerd kerstprogramma sluiten we het jaar 2019 af. Onze muzikale leden leiden ons onder de noemer Procantibus door een zeer afwisselend kerstprogramma dat verder door bijdragen van onze leden luister werd bijgezet.

De kerstliederen van Procantibus.

KERSTLIED Probus dec. 2019

melodie: Boudewijn de Groot- land van Maas en Waal:

 

Het daagt weer in het Oosten

Een ster weer voor ’t raam

Een boom met 80 ballen

Zal weer in de huizen staan

We drinken warme glühwein

En bier met weihnachtsstol

De kerstmarkt stalt haar kramen uit

Met kitsch , niets is te dol

En felle disco-lampen die stralen overal

De stille nacht verandert

In een orgie van gebral – van veel gebral, van veel gebral.

 

En ergens in een hoekje

Van een oud vervallen stal

Daar staat een duffe ezel

Naast een koe, een bruin geval

Een os ligt er te snurken

Z’n kop diep in het hooi

een varken knort wat zachtjes

en die vindt het allemaal mooi

de boer ligt in de bedstee

de nacht vordert gestaag

droomt dat hij onderweg is

naar de staking in den Haag , ja in den Haag , ja in den Haag

 

melodie: nu daagt het in het Oosten ( muziek Huijbers/tekst Fr Ko)

 

De ezel droomt van vroeger

Van lang vervlogen tijd

Toen het nog echte Kerst was

sereen en toegewijd

De engelen die zongen

In het hemels luchtgebied

Met sterren in de ruimte

Zonder een satelliet

 

En schapen op de heide

Een herder liep er rond

Dit alles gaat verdwijnen

Door stikstof en veel stront.

 

De ezel balkt wat treurig

Geen kribkind dat nog schreit

Geen Jozef meer of koning

Dat alles is ‘tíe kwijt.

 

Geen lammeren meer of schapen

Hij ziet ze nog slechts gaan

Inmiddels zijn de meeste

Een prooi voor de Islaam

 

Oh klonken nog maar éénmaal

Gezangen van omhoog

En aaide hem een engel

Een traan blonk in z’n oog.

 

Melodie: land van Maas en Waal / Boudewijn de Groot

De Kerst die is verworden

Tot feest van deze tijd

We eten ons te barsten

En de traditie zijn we kwijt

We snakken naar meer reuring

Een nachtmis in de kroeg

De stilte is verdwenen

Kabaal tot ’s morgens vroeg

Wat zal de toekomst brengen

Als niets ons meer bedaart

Maar een ding is wel zeker

Hij brengt geen vree op aard. Geen vree op aard , geen vree op aard.

frkoel

 

 

 

“n Kestvehaal op mien Enschedees

Henk Munnink wist ons te boeien met een Enschedese versie van het kerstverhaal met een Twentse Maria en Jozef 

Veurig joar om dizze tied verteln ’n heel oale man mie ’n kesvehaal wat hee in nen biebel had leezn mar wat mie heel raar oawerkwam. Volgns mie had e ze nich allemaol meer op ’n rietje want hee haaln alles deur mekaar. Noe hek probeerd om dat verhaal alsnog op te schriemn mar dat veul nich met. Het ging volgns mie ongeveer zoals hee ‘t verteln:

Het was onmeunig koald toen Josef met zien mèken Maria helemoal noar Bartlehiem mos. Da mos van ‘n keizer die , veur zover ik weet noar ’n moand was neumd, um te tell’n hoevøl volk d’r noe eigenluk in ’t land woondn. Maria kwam uut Bartlehiem en dat was nig bes want ’t was vanoet Eanske woar zie noe woon “n knapm eind loop’m. En ’n keerl met vleugels opm rug had heur een tied geleen mooi tuk had deur te zeng dat-e ‘n engel was en dat Maria uutverkoorn was. En noe dach Maria dat zie deur ’n heiligen geest in verwachting was raakt. Ach, Maria was nie al te slim en Jozef ok nich, want hi’j gleum’t ók echt. Den ‘engel’ had teeng hum zegd dat hee niet hoem te vreez’n. Joa, zeg dat mar’s teeng ‘n timmerman… Den dut niks anders dan frees’n!

Den keerl had zegd dat sie d’ Eiland op de weerld zoll’n zett’n, d’n Velosser en zie muss’n um Jezus neumn. Ach, al die jongeleu heett’n doar Jezus, dus een meer of minder dee d’r ok nig too. Mar de zoon van God, gottegot, doar waar’n ze toch wah raar van in ’n kop!

Mar goed, zie moss’n dus neudig vot, mar Maria had mie doar ’ne dikk’n buuk, den kon zelf gin sandaal meer an de veut krieng. Dus Josef op zeuk noar ’n ezel zodat Maria niet hoem te loop’n. Hi’j had better veur ’n kameel kunn’n zorg’n, dan had zie meer steun an ’n buuk en an de veut had dan noe. Noe slept’n heur de veut iedere keer oaver de grond en dook zie veuroaver as ‘n èzel weer es bokt’n. Zie wød d’r knap sloerig van en zie begon wat te huuln en te driem dat zie an mossen maak’n want den klein’n kon ’n kop onderweg wah ’s naar buut’n stekk’n. Sie veuln zich ok alsmar sloeriger worn, kreeg las van de rug en dah geschud op ‘n ezel heulp ok nig met.

Gelukkig zaang zie in de verte Bartlehiem ling en Jozef gaf ’n ezel nog zon extra zet teeng de kont dat-e de kop an ’n steen stoot’n. En ie weet wah wat d’r dan gebeurt …
’s Oams waarn zie d’r eindeluk. Wat ’n onmeunige reis en wat ’n gedoo veur’n volkstelling. Dat had ok wah aans kund, met postdoem of stembroos of zowat. Maar ja, den keizer, den lag ait dwars. ’t Mus ait meuiluk gaon en mangs was da wah te begriep’n, mar de meeste tied dach ’t volk dat den keizer iets te geern een olle klaore lussen.

 

Nou, zie waarn d’r. Mar doarnoa heurn ie nooit meer wat oaver die telling terug, dus wat dat noe veur zin had? En hoevul leu woond’n d’r en forensd’n d’r ok wat of trokken d’r een stel van ’n steun? Ik kan ’t nerngs vin’n. Ik zelf denk dat ’n smoes was om dee Josef en Maria veur gek te zett’n.

Den engel woar zie helemoal vol van waarn (van Maria ko’j da ok letterlijk wah zeng) had zegd da den kleinn in Bartlehiem geboorn zol worn. Nou, da had-e wah good!

Maria reup ach en wee en had ok wee’n mar ja, zie mar ‘s ’n hotel te krieng in ’t hoogseizoen as oe ’t vruchtwater al in de sandaal’n steet. Noe had den engel zegd dat ‘t wicht in ’n stal geboorn zol worn maar dat geleum die twee kuukns nich. Wáh denk’n da’j van de lucht in gezeengde umstandigheed’n raakt maar nig geleum da’j da mut bezuurn in ’n fossen stro … Zo geet dat teegnwoordig met die jongeleu.

Jozef had’t wah probeerd, doar kan’k niks van zèng. Hee had wah wat veur zijn mèk’n oawer, maar zee kwaam nig in ’t hotel, zee mossen toch in ’n stal. En wat denk ie? Doar stund’n ’n os en … ’n ezel.
Ik vroag mie noe al joarn of dat zien eing gehuurde ezel was of ’n andern. Want as ’t ’n andern was, woar was zien ezel dan? Mar good, d’r stund dus ’n ezel in ’n stal. En ‘n os. Schienbaar gung dat good saam, ik weet ’t echt nig. ’n Koo was dugmie handiger wèst, daor ku’j melk oethaaln, moar wa’j as cafébaas noe toch met ‘n os mut, das mi-j ’n roadsel.

Dah zie derèk zaang dat ’t ‘n os was, dat vink trouwns wah knap. Ie mut d’r nog wah raar veur goan ling om dah te bekiek’n, maar Maria zal wah derèk van de sokk’n wen goan en op ’n fossn in ’t heui teregkomm’n wèn.
Ik denk nie dat zie vøl hoem te pers’n, den ezelrit had ’t zowat ah wah daon. Josef mos nog onmeunig anmaak’n um ’n fossen heui of stro in ’n voerbak te leng want hi’j had zich nog niet umdreid of doar was ’t wich ah. ’t Was een keerlke mar dah wuss’n ze ah. Zie trokken ’n olde lap an fladden zodat ze pempers hadd’n en daor lag Jezus dan. Kloar. Oaver deup’m wødt ok niks zèg en zie bint in’t oostn ja zowat ammoal katteliek. Mangs begriep ik niks van ’n Biebel.
Ok oaver ’n navelstreng wødt gien woord schreem, ok ah zo vreemd. Ik denk toch nie dat zie een goeie scheer hadd’n in die tied, en as zie’m hadd’n, lag-e wis en wrachtig nig in ’n stal!
Maar misschien hef ’n ezel de boel op’vrett’n, dah kan. ’t Is good komm en da’s ’t veurnaamste.

Oh joa, en dan he’j nog dat gezever oaver herders die bie Dracht’n laang en die van ammoal zingende Engeln derèk noar de stal woar ’t wicht lag, henmoss’n. Bartlehiem is nog wah een knap ènd van Dracht’n of, en moss’n die herders dan niet teld wørn? En woar die Engeln ineens vedan kwaam, week ok ah nig. D’r was toch gien Elfsteentoch (ie heurt nigs van ‘niesmeester of wah dan),

’t Mag dan onmeunig kold wèst hem, mar die Engeln bin’t mie echt ’n roadsel! Meschien hef dah zingn d’rmet van doon, dasse oefen’n veur ’n konkoers of wat. Ik prakkezeer d’r ok nig meer oaver, ik gleuf’t ammoah wah. Zo heurt’t ja ok.

’t Was ondertussn ’n knap drukke bedoening daor in ’n stal: zie kwaam ammaoh om te kraomschudd’n. De cafébaas haald’n rap ’n paar pott’n boer’njongs en van dah smeerge peern- of beernspul oet de veurroadkast en verkoch bès. Veur de kraomvrouw had-e netuurluk brandewien en donker bier veur ’t zog. Ik gleuf dat-e nog jaor’n ’n stal verhuurd hef an leu die ok zon ‘netuurluke kraom’ woll’n, en dat-e d’r vrekte good met oetsprøng’n is. Mangs hebt ze ’t er nog wah’s oaver hoe’n mooi’n tied dah was. Dan wødt ‘r op’m boernwaang trouwd in ’n stal en d’r wødt daanst en zøng’n dat heurn en zeen oe verging.

Noe gleuf ik wah dat de Timmermans met den klein’n nog lange en gelukkig lèm, mar dah was ammaoh zo’n gedoe um te lèz’n da’ wie dah maar veur waor annemt.. O joa, wiezn oet toostn, die kwaamn dr ok nog in veur Die leu kwaam umdat ’n ster hun de weg had weezn. Vanzelf!

Keizers, wiezn, Engeln, ’n ster, ik weet-t ammaoh nig maor ’t kump mie wah vremd oawer. Zie haddn better naor Franeker kunn gaon, daor he’j ok ’n stel van die luu zitt’n. Dee zeet ok sterretjes en hebt d’r selfs ’n old’n zolder met volmaakt. In dah hoes mu’j zoa onmeunig noar boam’ kiekn da’j d’r gek van wødt. Dah was trouwns nog wah ’n heel gedoo met den Eise en zien buurn, mar ’t is um dan toch lukt en doar hep ze noe nog alle daang ’n behoorleke anloop van. Die ster zal dus wah naar Franeker scheen hèm, kump mie veur.

Dah vehaal van den man gung nog ‘n heeln zet vedan mar ik had gin zin um alles an te heurn want de rest was gleuk ok gin kestvehaal. Dus hier loawt mar bie. Ik vind ’t vehaal noe a lang genog.

 

 

Bert Wolbert had voor de gelegenheid een kerstverhaal in de Twentsetaal geschreven dat vindt je hieronder.

Groafschupper wegge (Rosinenbrot)

‘Too Frank, wie doot ’n jas an en goat, aanders ko’w better in hoes blieven’. Willemien döa de kraant opziet en stun op vanoet ear stool. Het was zoaterdag, ’n paar wek vuur Mirreweenter en der wörden vanmerrag weanig meer doan. ‘Wos dan nog wal goan Willemien, het weer is der nich helemoal noa’. Frank keek doarbie ziene vrouw luk vertwiefelt an en zien blik gung noar boeten hen. Het was dreug, doarmet was het wal zegd.

Op de baank lag Susan, ne dochter van zo’n doezend wek. Zee was drok gangs op Instagram wat foto’s te bekieken van kunnigheed. ‘Ma , ik wil wal met die met, dan kan ik mooi veuren’. Willemien keek ear an, dreaijn zich noar Frank, hee nikken as bescheet. ‘Susan dat do’w, wie goat, pa hef der weanig zin in.’ Doarbie kreeg Frank nen knipoag.

Ie mot weten, al joaren laank gungen Willemien en Frank op zaterdag vuur ’n 2^e Adventzundag noar de Weihnachtsmaarkt in Bad Bentheim. Roundum ’n burcht en in wat kleane ströatkes wadden der völ kröamkes zet met spul dat vuur ’n deel duur de leu zölf was maakt. De sfeer was der gemeudelijk. En nich te vergetten oaveral glühwein, broadworst en ‘Duutse waffeln’. Riejen dik stunden ze der vuur. Doarbie, juust op den zoaterdag konnen ie ok nog knobbelen. Ne Duutse traditie woarvuur op dissen dag, duur de gemeente, vriejstelling was gevven. Willemien en Frank döaden aait met, hadden der völ plezeer an.

Bie bakker Sundag in Bad Bentheim was het in dee dagen vuur ‘n 2^e zundag van ’n Advent altied nen drokken tied. Der mossen traditionele Groafschupper weggen wörden bakken, nen Rozienenstoet van ’n good ‘n pound en nen kleanen halven meter laank. Het gung hier nich um ’n paar, nee um wal ’n paar honderd stoetens. De bakkersknecht Marcus was dissen morgen drok gangs het deeg kloar te maken. Melk, botter, suker, eier, mel, luk zoalt, good wat rozienen, gist en keneel. Hee was an’t kneden, rollen en ofkötten. Het was luk ’n eenlöstig weark en Marcus prakkezeren onderwiel oaver zien weark as bakker. Wol hee dit nog wal doon zien hele leaven laank bakker? Hee wus het nich. En doarbie, wat was ziene tookomst. Mos hee nich ’n moal oetkieken noar ne verkering? Hee prakkezeren der oaver verdan. En onderwiel rollen ‘n een noar aander rozienenstoeten van de toafel. Vergangen wek har hee kekken noar het populaire TV programma ‘First Dates’. Mos hee dan op disse wieze an de vrouw kommen? Evven wadden ziene haanden stil en völ zien blik op ’n kerststal dee in ’n hook van de bakkeriej was daalzet. Zienen baas wol alvast luk sfeer maken. Maria en Joseph, met tuske ear in het kleane keend, wat ’n leeflik gezicht. Het ontroerden hem, Marcus zien verstaand stun evven op nul. Zoonder zich ok mer te bedeanken haalden hee Maria vuurzichtig oet ’n stal en wikkelden ear in het deeg van een van de Rozienenstoetens. Niks was der van te zeen, alleen luk zwoarder. Maria gung op reis, van de wearktoafel in de bakkeriej noar ’n oaven en van doaroet noar de Adventsmaarkt eargens in de noagte van van Bad Bentheim. Geneen wus het, alleen Marcus.

Op de Adventsmaarkt was het drok. Susan en Willemien schungelden van kroam noar kroam, luusterden kort noar het accordeonorkest dee wat kerstkleedkes spölden en kwammen op de maarkt bie den groten historische Weihnachts pyramide met allemoal hoalten beelden. Nen veurloper van ’n kerstboam zol het wedden.

Oaveral wörden der knobbelt.

“Zölt wie ok ‘n moal metdoon’, zer Willemien doo ze vuur nen kroam stunden dee stoet verkochten en woarbie nen Groafschupper Wegge de pries was as ie metdöaden an ne knobbelronde. Vief leu konden met doon, elk twee Euro was ’n inzet. Susan en Willemien kochten ’n keartke en kreggen nummer 4 en 5. Ze mossen het leste smieten met nen beker met dree dobbelsteen der in. Willemien smeet elf punten. Susan kwam op derteen. ’n Aander wicht har der ok derteen en tehoap met Susan mossen ze opneij. Neggen smeet het Duutse wicht, veerteen smeet Susan en tehoap gungen ze op hoes op an met nen lekkeren Groafschupper wegge.

Bie de koffie den oavond wörden ’n rozienenstoeten ansneden. Dat wil zeggen, de ene helft gung in ’n diepvries, van de aandere helft was der vuur alle dree ne vlak rozienenstoet met roombotter. Bie het ofsnieden van plak twee stodden Willemien op wat hards, ze vertrouwden het nich en haalden Susan der bie. Tehoap haalden ze oet ’n rozienenstoeten ‘n Mariabeeldje oet nen Kerststal. Helemoal gaaf. Ze wadden veraltereerd. Keken mekaar an en wussen nich wat te doon. Susan waschen het beeldje of en Frank kwam der ok bie. Hee was ok van de wies en stelden vuur de Grafschafter Nachrichten hiervan bod te doon. En zoa gung der ’n bericht noar de kraant.

Ik wil wieder lever nich veuroet op wat der doarnoa is gebuurt. De wet op de privacy löt dat nich too. Ie mot dat respecteren. Alleen heb ik vernömmen dat Marcus hef reageerd en dat Susan en hee mekaar hebt tröffen. Wat zoa nen rozienenstoeten wal nich kan doon.

Bert Wolbert.

Oldenzaal, december 2019

Dolf had een bijdrage met een gedichten namens de AC.

Eerbetoon aan onze gastheer en gastvrouw

Voor Rudi en Agnes

Een variatie op het gedicht BOERENFEESTMAAL van Willem de Mérode

Probus feestmaal
Het is december en wij eten
nu van ons vetgemeste zwijn:
de grote hammen en het klein
gesneden spek, en, niet vergeten,
de lever en de fijne nieren,
de dikke kronkelige worst;
het is wat zwaar en geeft ons dorst,
die wordt geblust met Rudi’s dranken.

Blaas even uit…, neem nu wat bonen,
of boerenkool; dán rijstebrij.
Agnes staat klaar om op te scheppen.
Kom, ieder een paar flinke meppen.
Wij eten voort met rode konen:
aan Probus gaat geen beurt voorbij.

We gaan bij hoge nood naar buiten.
Om ‘t hoekje kan men rustig fluiten.

Naar Willem de Mérode

 

Uit Opa verteld variatie op een gedicht van Willem Wilmink

Met honderd kranten op de borst,
bij meer dan honderd graden vorst,
in pegelval en windgestriem,
zo kluunden wij langs Bartlehiem.

Toen was de Elfstedentocht volbracht!
Wij zaten in de winternacht
gezellig bij de open haard
in bondshotel Het Houten Zwaard.

‘Wat jeukt mijn voet!” zei Gijs de Groot.
Hij tikte ermee tegen een poot
van een houten tafel die daar stond
en zie: de voet viel op de grond.

De voet, met schoen en schaats eraan,
bleef stil tegen de tafel staan.
Wij zeiden dat hij blij zijn mocht
dat het gebeurd was ná de Tocht!

Wij vormden daar een soort gezin:
de ene had een diepvrieskin,
een tweede een bevroren hand,
een derde een verloren tand.

Teun Bouma deed die dag een plas
bij Harlingen in ‘t witte gras.
Het lichaamsdeel dat híj verloor
daar heb ik hier geen woorden voor.

Wij gingen met zijn allen gauw
naar buiten in de bitt’re kou,
en ja: een schim van een meneer
kluunde wanhopig heen en weer.

Was het een Fries? Was het een Drent?
Men wordt niet makkelijk herkend,
als op de romp het hoofd ontbreekt.
Maar het was griezelig! Dat spreekt.

Kind, als je in je doel gelooft
en koppig blijft, ook zonder hoofd,
maakt dikwijls iemand met één voet
je hele dag weer mooi en goed.

 

GEDENK DE KOSTER

Het lang gebed is lang,

er valt zoveel te vragen.

Een lange stoet passeert,

veel moet er opgedragen.

Kerk, natie, maatschappij,

gevangenen, ontheemden,

ambtsdrager, organist

en de van U vervreemden.

En is de cirkel rond,

blijkt er toch één vergeten.

Wees met de koster want

zijn nood wordt niet geweten.

Gedenk hem speciaal,

hij is een mens met zonden

en zwarte voeten worden, Heer,

ook in Uw huis gevonden.

Schenk hem een vrolijk hart

als hij de vloer moet kuisen,

de zware matten klopt

en boent op de plavuizen.

Dat hij, een eitje klutsende,

Uw Dag blijmoedig prijze.

Gij hebt ook knechten soms

met singuliere eisen.

Hoed bovenal zijn ziel,

want eenmaal moet hij sterven;

hij is een dunne vaas,

en licht valt hij in scherven.

 

Tussen alle bijdragen door hebben we genoten van een heerlijk Diner bereid door onze gastheer Rudi en gastvrouw Agnes. 

Hieronder de foto impressie van deze middag klik op de afbeelding voor een grotere foto.

 

 

 

 

Mededelingen

 

• Afwezig waren: Frans T., Gerard K, Gerard H., Willy, Ellen, Erna, Laurens, Jelleke, Lucia, Ria
• We stonden even stil bij het plotselinge overlijden van Hennie Ardesch: hij zou vandaag voor ons een lezing verzorgen over vitaliteit.
• De piano van ’t Masker is geërfd door Rudy; we kunnen ‘m nu gratis gebruiken bij onze bijeenkomsten.
• Het bedrijf van Anne Kemna en haar zoon Herman (Technische Veren Twente) bestond in juni 50 jaar. In het kader daarvan is een filmpje gemaakt dat op Facebook te zien is. We hebben het bekeken. Anne gaf i.v.m. het jubileum een rondje. Hier de link naar de jubileumfilm, klik erop dan kun je hem opnieuw bekijken. 

Impressie van de bijeenkomst van 27 november 2019.

Door het plotselinge overlijden van Hennie Ardesch moest er een noodprogramma voor deze middag gemaakt worden.

Overleg van Dolf en Hetty leidde tot een voorstel om enkele thema’s, aangedragen door de leden, met elkaar wat uit te diepen en te bespreken.

• Theo O. las een verhaal voor dat hij als aanzet voor een ooit nog te schrijven boek had bedoeld; of dat boek er ooit nog komt, vraagt hij zich af. Maar hij wil het verhaal graag met ons delen en er in een later stadium een middagbijeenkomst aan wijden. Het gaat vooral over de problemen die ontstonden in en vlak na de oorlog: er moest (op-)gebouwd worden. Daarom was er geen ruimte om kinderen echt op te voeden: ze groeiden op tegen wil en dank. Financieel was het voor velen ook moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Ini, Frans, Ton en An vertelden daarna ook hun eigen ervaringen. Voor velen werden kansen gemist om te studeren.
• We hadden het over de voor- en nadelen van nieuwe voorzieningen voor ouderen zoals te te bouwen Knarrenhof in Oldenzaal. Veel aandacht voor jongere ouderen! Ook kwam ter sprake wanneer een lid zich te oud zou voelen voor onze club vanwege fysieke of mentale problemen. We waren het er over eens dat alleen een lid zelf na zelfreflectie kan besluiten het lidmaatschap op te zeggen.
• We sprake met elkaar even over “levenstestamenten”: tijdig met partner en kinderen dit soort zaken goed bespreken en notarieel laten vastleggen.
• Henk Munnink droeg nog een mooi gedicht voor dat opriep tot rust in een jachtig bestaan.
• Aan de orde kwam ook nog het probleem van stijgende zorgkosten, de marktwerking in de zorg, de noodzaak om zelf de zorgkosten in de hand te houden, de medisch ethische problemen…..
• Een discussie over de huidige klimaatproblemen met gevolgen voor boer en bouw werden even aangestipt, maar de tijd ontbrak voor een gesprek daarover. Maar hierbij (evenals het voorgaande onderwerp) kom je gauw in politieke discussies.

Jan Heerdink

Mededelingen

• Afwezig: Frans T., Willy, Jelleke, Mariet, Laurens
• Jelleke heeft van L&L namens ons een bos bloemen ontvangen en groet ons allen hartelijk.
• Mocht je niet kunnen deelnemen aan het kerstdiner (van Frans T. en Laurens is absentie bekend), wil je dat dan uiterlijk laten weten bij de eerstvolgende bijeenkomst?
• Er gaat een lijst met te vervullen taken rond; Hetty merkt op dat het schrijven van een impressie niet per se een heel bijzonder verhaal hoeft te worden. Een eenvoudige weergave in steekwoorden van een bijeenkomst kan ook voldoende informatie bieden.
  Het bestuur zal de lijst t.z.t. bekijken en actie ondernemen.
• Voor een activiteit in 2020 is een MJK (Museumjaarkaart) nodig, tenzij je de toegangsprijs zo wilt voldoen. Het bestuur vindt het onwenselijk dat bezitters van een MJK meebetalen aan de onkosten voor hen die geen MJK bezitten. Kaart aanvragen voor 1 januari geeft je het hele jaar vrij toegang tot musea. Ervaring leert dat met 2-3 bezoeken je de kaart er uit hebt.
• Wie iets kan bijdragen aan kerstdiner en/of nieuwjaarsbijeenkomst wordt verzocht dat aan Dolf te laten weten.
• Dolf zal ons op verzoek de data voor bijeenkomsten in 2020 alvast laten weten, en vermelden op welke dagen er meer dan een middagbijeenkomst is.
• Afmelden voor bijeenkomsten (indien niet gebeurd op lijst) altijd uiterlijk voor 18.00 uur op de mandag voorafgaand aan de bijeenkomst.
• Bijeenkomsten hebben steeds een inloopmoment van 15.00 uur-15.15 uur, ook al wordt dat in de convocatie niet expliciet vermeld.
• Gerard Kuiper geeft een rondje i.v.m. zijn 80^e verjaardag op 3 november
• Wim Olde Kalter wordt m.i.v. heden lid van onze club. Welkom!

 

Carnaval in Oldenzaal

Oud-journalist Ben Siemerink was de gastspreker van de middag, die een beeld gaf van het carnaval zoals dat in Oldenzaal sinds de 60-er jaren gestalte heeft gekregen. Carnaval is een feest dat met name van oudsher in katholieke plaatsen en streken van vele landen doorgaans nogal uitbundig wordt gevierd . Geheel duidelijk is niet waar het feest ontstaan is en wat de exacte betekenis van het woord is. Het festijn valt samen met de tijd voorafgaand aan de vasten , zoals die door katholieken werd gehouden te beginnen met Aswoensdag , de dag waarop de praktiserende katholiek een askruisje gaat halen waarmee het voorhoofd wordt getekend. Gedurende 40 dagen dient volgens het vastenreglement de man of vrouw zich te onthouden van vleselijke lusten (mede een opsteker voor de vegetariërs).

Het vieren van carnaval werd beïnvloed door het protestantisme wiens volgelingen niet vermomd wilden rondlopen en die zeker in vroeger tijden enigszins wars waren van frivole uitbundigheid. Voor het vieren moest men naar zuidelijke landen of Zuid Amerika.

Voor carnaval in onze omliggende streken kan verwezen worden naar Duitsland. Zo kende Gronau vóór WO 2 reeds een groot carnaval gebeuren. Ook Hengelo had al een vereniging, de Windbuul’n.

In de 50 –er jaren kwam het Carnaval in Oldenzaal opzetten. De vereniging “de Kadolstermennekes” werd opgericht en in 1955 werd de eerste stadsprins gekozen. Er vormden zich meer verenigingen waarbij jaarlijks een andere hoogheid werd gekozen. De stadsprins kwam evenwel uit de Kadolstermennekes.

Het belangrijkste carnaval-evenement was de grote optocht. Daarvoor konden vereniging zich inschrijven en meedingen naar prijzen. In de beginjaren liepen de deelnemers in de optocht en later waren er tevens vele praalwagens te bewonderen. Toen ook het bedrijfsleven zich met het carnaval, in het bijzonder met de optocht, ging bemoeien, groeide de stoet uit tot een fenomeen van zeer grote omvang en al vele jaren is er sprake van “de Twentse optocht” met een paar duizend deelnemers/deelneemsters en vele tienduizenden toeschouwers. Sinds lange tijd nemen ook omliggende gemeenten deel aan de optocht in Oldenzaal. Vele dorpen bouwen prachtige wagens en zorgen voor veel loopgroepen , hetgeen de gemeenschapszin aldaar zeker ten goede komt en de saamhorigheid bevordert. Dit alles komt ook de kwaliteit van de optocht ten goede. In Oldenzaal zelf is al geruime tijd sprake van onderlinge concurrentie tussen de verenigingen. Deze hebben moeite met de heerschappij van de Kadolstermennekes, die geen vrouwelijke leden kent en het gevoel zou geven enigszins elitair te zijn en te formeel. Er is min of meer een tegenbeweging ontstaan een club die zich De Muiters noemt. De ware carnavalist moet het carnaval uitbundig vieren en dit moet zowel tijdens de optocht als op straat of café blijken. De Zuiderling vindt het boven de rivieren, ook in Oldenzaal een te saaie vertoning. Voor veel mensen is de kinderoptocht die ’s maandags wordt gehouden en waarvoor veel Oldenzalers vrijaf nemen, de meest aardige en spontane carnavals gebeurtenis.

De optochten kennen diverse categorieën van deelname, n.l. de loopgroepen, de wagens en de één- en tweelingen. Verder is er sprake van jongerencarnaval en ook buurten vieren hun eigen feestje. Met betrekking tot het carnaval moeten ook genoemd worden de galafeesten, de buutreedners en de speciale “leedkes”, die soms als schlagers naar buiten worden gebracht.

Ben Siemerink noemde nog diverse namen die een stempel op het Oldenzaalse carnaval hebben gedrukt of nog steeds een actieve rol spelen. Hij is er nog altijd van overtuigd, dat Oldenzaal boven de rivieren als nr. één uit de bus komt als het gaat om carnaval ”het feest der zotten” en dat het jaarlijks in staat is om veel mensen over te halen de jeskes oet te doon en te verwisselen voor een boerenkiel. Wie meer over het Oldenzaalse carnaval wil weten kan het door Ben Siemerink geschreven boek “Doar kump ‘t spul an” gaan lezen. Met name voor onze Boeskoolse probusleden zal de lezing van de middag een herkenbaar verhaal zijn geweest.

Frans Koel

Voor een ieder die belangstelling heeft voor de oude Oldenzaalse Carnaval liederen hier een koppeling naar het overzicht van de Twentse taalbank.

 

Mededelingen

• Afwezig waren Frans T., Jelleke, Ko, Ellen, Theo L., Mariet, Ria
• Als potentieel nieuw lid was aanwezig Wim Olde Kalter, die zich kort even aan ons voorstelde
• Sommigen denken mailtjes die BCC zijn verstuurd af en toe niet te ontvangen; het is raadzaam om te kijken in de spam box als je mailprogramma strikt staat afgesteld.
• De AC verzoekt ons allen om na te denken over een bijdrage aan het kerstdiner en/of de nieuwjaarsbijeenkomst.
• Dringend verzoek om te blijven zoeken naar nieuwe leden. Wellicht kan Ton over enige tijd iemand voordragen.
• Voor de volledigheid: Lief en Leed wordt niet genotuleerd.

“1421, het jaar waarin China de wereld ontdekte.”

Dus “Amerika” voor Columbus en “Rondom de aarde” voor Magelhaens.

Doordat ze het boek van Rowan Gavin Paton Menzies (Londen 1937) ontdekte, werd ze zo mogelijk nog nieuwsgieriger naar zijn ervaringen dan de man zelf. Hoe konden er op kaarten zaken staan die nog niet ontdekt waren? Bijv.: Ten westen van Portugal vlekken die op het latere Puerto Rico en Guadeloupe wijzen. Die Chinezen moeten zeker zo voort-varend geweest zijn als:

De Europese zeevaarders, met de Grieken/Romeinen vanaf 3000 v.X rond de Middellandse Zee. De Vikingen (8^e-11^e eeuw) IJsland, Groenland en Canada. De Stadstaten Venetië, Genua, Pisa, Amalfi (10^e-14^e eeuw) Marco Polo over land heen en terug overzee in veertien jonken tot aan de Straat van Hormuz. En dichterbij: Het Hanze-Verbond en de VOC.

De Aziatische zeevaarders en de Arabieren. Arabieren en bootjes? Dolf vult aan met wat hij in Oman gezien heeft. Het vergroot de geloofwaardigheid.

VOC en Hanze waren er voor de handel. Ze stuurden handelsvloten en maakten gebruik van alles wat voorhanden was, als het maar wat opleverde.

Menzies gaat uitzoeken of er tastbare bewijzen zijn voor de Chinese aanwezigheid: Wrakken? DNA? Verhalen over die Chinezen in niet Chinese culturen? Zo schrijft de handelaar Niccolo di Conti uit Venetië over de schepen die Zhang He ooit gebruikte.

De Ming dynastie en vooral Keizer Zhu Di (1402-1424) zorgt voor: een leger van een miljoen soldaten, een groot kanaal van Beijing tot Nanking, de verboden stad en ca 2000 schepen. De Admiraal Zhang He wordt er op uitgestuurd met een enorme vloot: 62 hele grote jonken, schatschepen genoemd (ze doen aan onze cruiseschepen denken) en 200 kleinere. Totale bemanning: 28000. Hun opdracht: “Ga verder dan de horizon en bereik het meest noordelijk gelegen deel van de landen en de meest zuidelijke delen”. Ze maakten intuïtief gebruik van de golfstromen, terwijl toch het grootste probleem het verschil in oriëntatie op het noordelijk en het zuidelijk halfrond moet zijn geweest.

We eten wel allemaal chinees, maar dat we het niet gedwongen spreken of moeten leven naar Chinese maatstaven, danken we aan de kindkeizer die in 1424 op de troon werd gezet. Vanaf dat moment ging China op slot.

Menzies ontdekt een groot aantal Chinese gedenkstenen die z’n theorie lijken te bevestigen. Ook de Pizzigino- kaart uit 1424 is waardevol in dat opzicht.

An vergelijkt de oude kaarten met betrouwbare kaarten van later en heeft het over mannen in witte pakken. Ze sluit af met: “Zijn er vragen?” Nou bij bosjes, maar de beschikbare tijd is om. Probus voelt zich verstrooid over de zeven zeeën en kent, als Hetty afsluit, zowel gelovigen als ongelovigen.

Theo Obdeijn.

Wil je verder snuiven aan de historische cartografie dan kun je hier je neus ophalen.

 

 

Mededelingen

• Afwezig waren: Frans T., Theo O., Lucia, Ellen, Gerard H., Albert, Ini en Jelleke
• Bij de volgende bijeenkomst zal Wim Olde Kalter aanwezig zijn om kennis te maken met onze club. Laurens en Hetty zijn onlangs bij hem op bezoek geweest.
• Op een vraag van Dolf geven de leden aan geen bezwaar te hebben tegen het uitwisselen van programmasuggesties met andere clubs. Er wordt zelfs gesuggereerd om contact met buurtclubs wat dat betreft te intensiveren.
• Dolf heeft een fotoboekje gemaakt voor Ton Siers; Erna gaat ermee naar hem toe.
• Het bijhouden van de website kost veel tijd; jammer genoeg blijken velen niet of slechts af en toe er even op te kijken. Toch wordt het belang van de website door de leden onderstreept. Wellicht dat het kijken erop zal toenemen nu er meer interessante zaken op staan, o.m. veel foto’s. Voor het inloggen op oldenzaallosser.probus-nederland.nl moet je als inlognaam gebruiken oldenzaal (met kleine letter) en als wachtwoord Plechelmus (met hoofdletter). Wie er dan nog niet in komt wordt verzocht contact op te nemen met Dolf.
• Binnenkort komt een geactualiseerd smoelenboek, zowel fysiek als digitaal; inmiddels heeft 60 % van de leden zijn/haar tekst geaccordeerd of herzien. Je kunt je tekst nog aanpassen en opsturen naar Dolf tot 6 oktober.

 

”Save the Children”

Op 2 oktober jl. hield Pien Klieverik een lezing voor onze Probusclub over haar werk bij de internationale hulporganisatie “Save the Children”.

Pien Klieverik heeft in Oldenzaal het Thijcollege doorlopen. Na een jaar in Amerika doorgebracht te hebben, studeerde ze rechten in Utrecht en werd jurist bij ”Save the Children”, waar ze werkt op de afdeling Lobby en Advocasy.

“Save the Children” is een NGO, een Non-Goevernementele Organisatie. Het is de grootste organisatie, die zich inzet voor kinderrechten over de hele wereld. Hun doel is geld ophalen voor hulpprogramma’s in ontwikkelingslanden om structurele problemen voor kinderen op te lossen. Maar ook in Nederland zetten ze zich in voor kinderen, om hulp te bieden bij armoede als maatschappelijk probleem.

“Save the Children is 100 jaar geleden opgericht door de Britse Eglantyne Jebb.

In Nederland werd in 1981 de stichting “Redt de Kinderen” opgericht en deze stichting werd in 1988 deel van de internationale organisatie met 29 landen als deelnemers, die werkzaam zijn in 120 landen.

Er zijn nog veel andere organisaties, die zich voor kinderen in nood inspannen, zoals Unicef, Artsen zonder grenzen, S.O.S. Kinderdorpen, enz enz., die nu in tijden van nood allemaal samenwerken in een Alliantie van 28 hulporganisaties.

Elke organisatie heeft zijn eigen prioriteiten en specialiteiten.

“Save the Children” zette zich vanaf het begin in voor de rechten van het kind, voor het geven van een stem aan de kinderen, voor traumaverwerking, voor hulp aan de meest achtergebleven kinderen, b.v. bij ondervoeding en vooral voor onderwijs.

Onderwijs in conflictgebieden is moeilijk omdat de organisatie moet samenwerken met partijen, die elkaars vijanden zijn.

In de praktijk wordt ook vaak samengewerkt met lokale medewerkers, die de problemen, de behoeftes en de cultuur het beste kennen.

Een logisch vervolg hierop, is de inzet voor veilige plekken voor kinderen in oorlogssituaties, hulp aan kinderen van vluchtelingen, het opzetten van voedselprogramma’s, opvang van straatkinderen, tegenwerking van kinderarbeid en het voorkomen van kindhuwelijken.

De activiteiten van de afdeling Lobby en Advocasy, waarin onze spreekster werkzaam is, richten zich ook op het beïnvloeden van beleid en wetgeving bij overheden. Dit houdt in, dat er direct contact is met relevante ambtenaren, parlementariërs, kabinetsleden en adviesorganen.

Na afloop van de lezing, waarin wij in korte tijd zeer veel informatie kregen, bedankte Hetty onze spreekter hartelijk namens ons allemaal met een kleine attentie.

Dinie van Schoot

 

Mededelingen

 

• Op de partnerdag waren afwezig: Francis van den Berg, Jelleke, Gerard en Diny Hefti, Anne, Gerard Kuiper, Mariet en Gerry Lynch, Annie Munnink, Anneke van Oss, Bart Roberti, Frans en Annie Tomesen.
• Voor de tweede keer is Wim Olde Kalter genoemd als potentieel nieuw lid. Hetty en Laurens gaan binnenkort bij hem op bezoek.

Roombeek Enschede

Velen van ons kennen de wijk de Roombeek in Enschede. Het karakter van deze stadswijk is na de vuurwerkramp drastisch veranderd. Wat oorspronkelijk een volkswijk was, is nu een bruisend cultuurcentrum met hoogstaande stedelijke architectuur. Hoe dat tot stand is dynamisch en geestdriftig aan ons verteld door Titia  Boitelle. Dat verhaal maakt dat ook al denken we de wijk te kennen, we vanmiddag samen met onze partners toch op een andere manier hebben gekeken en gefotografeerd.

Mededelingen

• Afwezig waren: Dolf, Erna, Jelleke, Ellen, Lucia, Ton, Gemma, Frans T., Ini, Albert en Dinie
• Albert en Lizzy Wiggers-van Schoot waren onlangs 60 jaar getrouwd; ons wordt daarom vandaag het toetje door hen aangeboden.
• Hetty vraagt of er nog mensen belangstelling hebben om naar de landelijke Probusdag te gaan. Nog weinig animo
• Frans Koel heeft zich bereid verklaard om toe te treden tot de AC
• Ria is bereid om volgend jaar vicevoorzitter te worden
• VERZOEK: wil iedereen zijn/haar tekst in het smoelenboek nog eens bekijken?
  • Dolf zal zorgen voor een update van het smoelenboek op website en ook op fotopapier in het boekje.
    Graag vóór 1 oktober eventueel gewijzigde tekst opsturen naar Dolf.
• Als potentieel nieuw lid wordt Wim Olde Kalter voor de eerste keer genoemd; het werven van nieuwe leden blijft belangrijk!!
• Laurens meldt een mooie opbrengst van sponsoracties voor 3 zieke kinderen (spierziekte) in het gezin van zijn zus.
• Op 18 september is er een optreden van Lucas de Man; Ria stuurt binnenkort nadere informatie.
• Het prachtige verhaal van de spreker van vandaag is te vinden op www.historischekringlosser.nl : Oet dorp en Marke, 2018/2. Een korte door Frans Koel geschreven impressie volgt binnenkort.
• Op 18 september gaan we met eventuele partners naar Roombeek. Vertrek is gepland om 13.30 uur bij De Boom. Als chauffeurs hebben zich opgegeven Ria, Laurens, Ko, Dolf Theo O. en eventueel Bert. Leden uit Losser regelen hun eigen vervoer rechtstreeks naar Enschede. Programma daar begint om 14.00 uur. Eten na afloop bij De Boom.

IMPRESSIE VAN DE LEZING DOOR FRANS JACOBS

Onderwerp: Losser en haar GRENS met Duitsland.

In het thema zal de geschiedenis van de grens, met name zoals die thans geldt, tussen de gemeente Losser en Duitsland aan de orde komen.

Wat is de oorsprong van de grens, waar loopt die en wat is in de loop der eeuwen de betekenis in sociaal en economisch opzicht geweest ? Daarbij doet zich al dadelijk een taalkundig probleem voor nl. De grens is al eeuwen oud maar de landen Nederland en Duitsland bestaan nog geen driehonderd jaar. Zo zou apotheker Jan Teijlers , die leefde eind 1700 /begin 1800 , niet begrijpend kijken bij de vraag of hij Nederlander was en ook graaf Arnold 11 van Bentheim zou hetzelfde reageren bij de vraag of hij Duitser was. Het gaat hier over mensen die aan deze of aan de overzijde van de huidige grens woonden.

Geschiedenis

Al in de 5^e eeuw was een groot gedeelte van West Europa al een koninkrijk, bestuurd door de Merovingische koningen, waarvan de bekendste koning Clovis was. Na diens dood kwam er geen koning maar werd het bestuur overgenomen door een ambtenaar, een zogeheten hofmeier. Karel Martel nam het roer over en uit diens familie kwam Karel voort die weer koning (der Franken) wilde zijn.Deze wist zijn rijk sterk uit te breiden. Hij stuitte op de Saksische hertog Widukind maar won uiteindelijk de strijd en tegelijk moesten de overwonnenen zich bekeren tot het Christendom. Zo werden de bewoners van dit gebied katholiek (mooi meegenomen zal de toenmalige paus hebben gedacht). De paus kroonde uit dankbaarheid Karel (inmiddels Karel de Grote) tot Keizer van het Heilige Roomse Rijk. In 843 verdeelden de latere kleinzonen het zeer grote rijk van opa in drie stukken.

Grenzen.

Na de verdeling wilde men bepalen hoe de grenzen kwamen te liggen. Bij het Verdrag van Verdun in 843 werden de grenzen min of meer vastgesteld. Uitgegaan werd zo veel mogelijk van natuurlijke grenzen: rivieren, bergketens , moerassen. In de Losserse streek liep de grens via de Dinkel en de Glanebeek. De oorsprong van de grens ligt dus bij het verdrag van Verdun. In Twente begon men al vroeg met het plaatsen van stenen als markeringspunt . De namen marke en markestenen herinneren daar aan. Het vaststellen van grenzen ging , met name voor de bestuurders van deze streek, uiteraard niet zonder de nodige problemen, ruzies en vergaderingen. De markeringsstenen werden genummerd of kregen andere merktekens. Na het congres van Wenen in 1815 wordt het graafschap Bentheim een onderdeel van het Koninkrijk Hannover en Overijssel een deel van het Koninkrijk Nederland. Losser grensde overigens ook aan het bisdom Munster. Het congres van Wenen in 1815 is min of meer de aanleiding voor de Europese natiestaten om in grensverdragen en op kaarten de grenzen vast te leggen. Heel de wereld werd zo ongeveer verdeeld op Antarctica na. De Britten meenden zelfs dat het Engelse stuk van de “taart” Antarctica, een eigen volkslied moest krijgen en een eigen postzegel (het brexitdoctrine- idee leefde toen blijkbaar reeds bij menige Brit).

Betekenis voor de grensbewoner.

Het hele gedoe van verdragen en grenzen liet de grensbewoner koud. Men kon tot begin 20^e eeuw zomaar van het ene naar het andere land reizen. Pas na de Franse Revolutie kwam er meer structuur in reisdocumenten. Pas in 1950 kwam er een pasfoto in het paspoort te staan.

In de inleiding van Frans Jacobs werd vervolgens ingegaan op de staatkundige en geografische situatie in onze regio. Kopen en verkopen , het betalen van rechten en belastingen , het ontstaan van erven, havezaten en gronden. Ook de godsdiensten werden nogal eens bepaald door de bezitters van de gronden, fusies en besluiten van hogerhand. Zo ging het ook met de taal en werd in het Bentheimer Graafschap Groafschupper Platt gesproken. Het dialect had veel weg van het Twents.

In de eerste wereldoorlog veranderde alles radicaal. De grenzen werden gesloten. De grens Nederland /België kreeg zelfs een grens met prikkeldraad. De oorlog had ook tot gevolg dat er een smokkelcultuur ontstond. Ook kwam er overal grensbewaking. De mensen werden vanaf toen zich meer en meer bewust van grenzen.

De grens werd een politieke en economische scheidslijn. De oorlogen brachten zelfs vijandschap.

In 1985 kwam het verdrag van Schengen. Open grenzen met tevens de bedoeling om landen en, gemeenten en streken met elkaar te verbinden. Gezien de vluchtelingen/vreemdelingestroom vragen we ons tegenwoordig weer af of de openheid wel zo goed is.

De inleiding van Frans Jacobs was boeiend. Veel aspecten zijn aan de orde geweest die grenzen tussen onze streek met die van Duitsland hebben bepaald. Duidelijk blijkt dat we in de hoek van Losser en Oldenzaal t.o.v. het Bentheimse gebied een interessante geschiedenis achter de rug hebben , te veel om hier op te schrijven, nagenoeg onbeschrijflijk hoe snel ik nu ook schrijf zou Guido Gezelle zeggen).

Frans Koel

Woensdag 21 augustus 2019:

Excursie naar Nordhorn samen met Probus Oldenzaal e.o.

Op een dag zoals er zovelen zijn dit jaar (maar wel bij een draaglijke temperatuur) verplaatsten we ons met z’n veertigen naar het pas gerenoveerde tolhuisje aan het kanaal Almelo-Nordhorn.

Omdat, volgens de krant, de Nordhorners zich na de officiële heropening afvroegen: “Waar zijn de Hollanders?”, stak toch een vaag gevoel van “Wiedergutmachung” de kop op.

We werden hartelijk ontvangen door dhr. Haming en zijn team. In zijn inleiding op ons bezoek vraagt hij zich eerst af waarom Nederlanders naar Duitsland komen en andersom. De redenen zijn meestal economisch van aard. Men kan zijn voordeel doen bij koop en verkoop, maar ook op de arbeidsmarkt. Werkgevers, werknemers en studenten kunnen hun zoekterrein verdubbelen door ook aan de andere kant van de grens te kijken en te werven.

Er zijn daarbij praktische problemen, zoals:

* het erkennen van diploma’s

* vakkrachten komen niet graag naar grensstreken.

* verschillen in beloning

* DE TAAL

Wat dit laatste betreft is Haming gedreven en bedreven. Denkend in het Duits, kijkend naar Engelse steekwoorden op z’n aantekeningen en in een werkelijk verbazend goed Nederlands vertelt hij over de burgeruitwisselingen met Coevorden(NL), Montevilliers(F), Reichenbach(D), Marlbork(P) en Rieki (I)

Omdat velen van ons zijn grootgebracht met hulp van Duitse tv programma’s, was er in het verleden een basis. Ook andersom leerden via tv vele Duitsers uit de grensstreek Nederlandse woorden, begrippen en cultuurelementen. Jan Ansink merkt op dat we straks in Europa aangewezen zijn op de niet-Europese taal: Engels.

Kaffee und Kuchen staan op ons te wachten in Pier 99 aan de Vechtesee. Voorzitter Hetty Toirkens spreekt namens Probusclub Oldenzaal-Losser haar dank uit. Daarna “schepen we ons in” in twee bootjes die dertig jaar geleden door studenten zo ontworpen zijn dat ze onder de vele lage bruggen van Nordhorn door kunnen. Het wordt een indrukwekkende tocht over het vele water rondom Nordhorn, dat een eiland blijkt te zijn. Je kunt er van uit je dak gaan. Zeker als je niet let op de scheepsbel die regelmatig aangeeft dat “duiken” de boodschap is.

Om aan het eind van zo’n dag tot rust te komen zijn er tafels gereserveerd op het terras en in het restaurant van de watermolen Singraven. O.a. Anny Dissel heeft er voor gezorgd dat een dag van grote harmonie tussen twee Probusclubs kon worden afgesloten met een zeer verzorgd diner. De organisatoren oogsten grote dank en ook Gerard Kleinsman deed daarbij, als voorzitter van Probus Oldenzaal e.o., zijn duit in het zakje.

Theo Obdeijn.

Hieronder de foto’s van ons uitstapje. Neem even de tijd want het zijn er veel!

Je kunt ook klikken op deze link dan kom je bij het fotoalbum van deze tocht en kun je de foto’s wat sneller bekijken. Vanuit dit album kun je ook de foto’s die je aanspreken downloaden naar je eigen computer, tablet of telefoon.

Mededelingen

• Afwezig waren: Jan, Mariet, en Frans T.
• An vertelde over het herstel van Bart.
• Frans Koel heeft zich kandidaat gesteld voor lidmaatschap van de AC als opvolger van Anny en Ria is ook bereid om mee te doen in de AC.
• Ini was geselecteerd voor deelname aan het project Rembrandt wat een eer! Haar leeftijd heeft daarbij een rol gespeeld naast haar prestaties in de schilderkunst, specialist in licht en donker. Toch ziet ze van deelname af juist omdat de leeftijd een beperkende factor kan (zal?) zijn.
• Op 21 augustus gaan we naar Nordhorn samen met Probus 1. We verzamelen ons om 12:15 bij de Boom en vertrekken uiterlijk om 12:30 richting Pier 99 aan de Vechtesee in Nordhorn. Daar wacht een afwisselend programma dat we afsluiten met een etentje in het Singraven. Meer informatie op de convocatie die volgt. Willen de chauffeurs die hun vinger hebben opgestoken zich met hun voiture melden bij de Boom op de 21ste waarvoor dank (heb niet alle namen kunnen noteren).

De Zomer BBQ bij Dinie en Theo 

Probus BBQ 2019.

Op woensdag 17 juli waren wij te gast bij Dinie en Theo van Schoot voor de jaarlijkse barbecue.

Wij werden allen welkom geheten en voorzien van een welkomstdrankje. Na geproost te hebben gaf eenieder zich over aan lichte en aangename kout die al spoedig (wij zijn ook niet meer de jongsten) werd voortgezet in het ruim aanwezige comfortabele tuinmeubilair.

Ik had reeds opgemerkt dat zich nabij het terras een kolossale koekenpan bevond waarin, naar het zich liet aanzien, het vlees zou worden gebakken. Dat gaf het geruststellende gevoel dat wij niet zouden zijn overgeleverd aan de geur van aangebrand vlees die zo kenmerkend is voor de houtskool gestookte barbecue.

Nadat wij allen (althans de meesten van ons) gezeten waren kondigde Dinie het voorgerecht aan.

Dit bestond uit door Dolf ambachtelijk vervaardigde gevulde eieren die ruim bestrooid waren met bieslook en vervolgens sierlijk waren gedrapeerd op twee ovale schalen. Deze lekkernij vond gretig aftrek. Hetzelfde kon gezegd worden van de meloen met rauwe ham, deze prachtig opgemaakte schaal was al spoedig niet meer om aan te zien omdat hij leeg was. Een compliment voor de bereider van dit voorgerecht!

Intussen had Theo de koekenpan op temperatuur gebracht en een even grote schaal als de pan die geheel gevuld was met diverse soorten vlees en kip gereed gezet. Geassisteerd door An zette hij zich welgemoed aan het bakken van de eerste karbonades.

Intussen bracht Dinie, geassisteerd door enkele clubleden, de bij dit vleesfestijn behorende victualiën binnen. Deze werden in buffetvorm opgesteld, voorwaar een kostelijk gezicht!

Waar gegeten wordt wordt niet gesproken, van dit tijdelijke zwijgen maakte Bert handig gebruik om enkele gedichten in sub-Twents dialect voor te dragen. De dichter (wiens naam mij helaas ontschoten is) had zijn gedichten (om in BBQ termen te blijven) doorspekt met taalkundige spitsvondigheden en bleek ook niet geheel gespeend te zijn van enig gevoel voor humor. Bert droeg drie gedichten voor hetgeen precies genoeg was om de aandacht van het auditorium vast te houden.

Tussen de bedrijven door draaide Dolf enkele oude en minder oude zomer-hits waarvan de herkenning menigmaal van de gezichten van de toehoorders afstraalde. Het waren enkele nostalgische momenten.

Theo had zich inmiddels toegelegd op het bakken van de nodige gambaspiesen en nog wat resterende worsten en speklappen. Hij werd bij deze ronde vakkundig geassisteerd door Laurens. Toen iedereen voldoende gegeten had kondigde Dinie nog een ijsdessert aan.

Schrijver dezes moest toen echter weg en kan hieromtrent dan ook geen nadere mededelingen doen. Het is vast heel lekker geweest.

Rest ons nog om Dinie en Theo van Schoot nogmaals hartelijk te bedanken voor de gulle gastvrijheid door het beschikbaar stellen van hun accommodatie en het aanpalende struweel.

Uw rapporteur,

Ton van Oss.

 

De zomer BBQ bij Dinie en Theo is dankzij het bijpassende zomerweer zeer geslaagd. De hulp en alle bijdragen van vrijwilligers uit onze gelederen (ook de anonieme gift) worden bijzonder gewaardeerd.  Het is echt een festijn dat we samen hebben gemaakt. Afgaande op veel reacties van u, wordt dit evenement zeer op prijs gesteld. We bedanken onze gastheer en gastvrouw van harte voor hun energieke inzet en gastvrijheid op deze bijzondere locatie. 

Hier met dank aan Theo Obdeijn zijn gedicht.

Het was een groot geluk dat ik niet viel……

Ik ben wat van mijn stuk

Omdat ik tot mijn groot geluk

Net niet van mijn rijwiel viel.

En …. Dat kwam door een mobiel.

 

Voor mij fietste zo’n jong ding.

Ze hoorde denk ik iets van ping!

Ze stopte daarom zeer subiet

En ja, dat zag ik even niet.

Mijn wiel beroerde dus het hare.

Zij dacht: “Wat moet die halve gare”.

Nog een geluk dat we niet vielen

Je mag niet meer mobiel…… mobielen.

 

Daarom bleef die schoonheid staan

En keek me als een dwaze aan:

“What’s app, toch wel eens van gehoord”.

Zei ze en haar duim ging onverstoord

Op haar mobieltje heen en weer.

Ik was er, denk ik, al niet meer.

En zij ook niet, want haar mobiel

Bracht een contact dat wel beviel.

 

Mij viel daarom niets meer in.

Ging zoeken naar de dieper zin

Van o zo’n handig hebbeding.

Maar het is vooral die ping!

Die mij de meeste zorgen baart

Want dan moet je onvervaard

Voldoen aan elke convocatie.

Op naar het rijk der bi-locatie!

 

Je kunt dan en da’s bijzonder fijn

Gelijk op meerd’re plaatsen zijn.

Je bent er en je bent ver weg.

Je hoort me, maar niet wat ik zeg.

 

Maar weet je: jij bent er domweg bij!

Het is een soort van slavernij

Je volgt elkaar net als die domme rups

En kunt niet anders, want de hele bups

Trekt aan je, sleept je mee.

Het duurt niet lang en hupsekee

Kriebelt het net als bij die eik-exoot

Stop ermee en schaam je rood.

 

17 juli 2019, Theo Obdeijn.

 

 

Zomerhits (augustus van elk jaar)

Zoals afgesproken een lijst met de zomerhits tot 2018 als je de links aanklikt kom je bij het nummer van de betreffende artiest en kun je de “song” beluisteren.

Als je de muziekdienst Deezer op je pc of telefoon hebt, dan kun je de via deze koppeling de afspeellijstladen. Het is dan niet nodig om de verschillende links aan te klikken. 

 

 

Mededelingen

• Afwezig waren: Erna, Frans K., Frans T., Ko, Ton, Laurens, Gemma, Lucia, Hetty, Bert, Theo L., Mariet
• Dolf en Jan namen de honneurs waar van de afwezige voorzitter, vicevoorzitter en penningmeester.
• We verwelkomden Willy weer in ons midden. Zij geeft aan dat ze de diverse blijken van medeleven na het overlijden van Dick heel fijn heeft gevonden.
• An vertelde over de nare periode die ze met Bart heeft beleefd; momenteel is Bart stabiel en begint voor de tweede keer aan herstel.
• We zoeken een nieuw lid voor de AC ter opvolging van Anny
• Op 17 juli is er een barbecue ten huize van Dinie en Theo van Schoot; deze begint om 16.00 uur. Wie iets wil ten gehore wil brengen in welke vorm dan ook die middag kan zich melden bij Dolf.
• Op 21 augustus staat een activiteit samen met de andere Probusclub gepland. We beginnen die middag om 13.30 uur in Nordhorn en sluiten vanaf ongeveer 17.00 uur af bij de horeca van de familie Dissel op het Singraven.
•  

Presentatie Harry Nijhuis over de Twentsetaal

Harry Nijhuis, voormalig taalconsulent bij de Twentse Welle en momenteel wethouder in Losser, gaf ons vanmiddag in het Twents een prachtig inkijkje in de betekenis van het Twents onder de titel: “Döt ’t Twents der nog too?”. Harry lardeerde zijn lezing met heel veel anekdotes.

Er is steeds meer belangstelling voor deze streektaal, maar toch dreigt ze uit te sterven. Ze wordt steeds minder gesproken. 60-80% spreekt nog Twents, meestal in bepaalde situaties. Er is een verschil tussen stad en platteland en tussen generaties.

In 830 werd de Heliand geschreven in het Oudsaksisch. In 1637 werd met invloeden van vele streektalen de Statenbijbel uitgebracht in het Standaard Nederlands. De streektalen waren er dus eerder dan het SN! Van de Veluwe tot aan Polen, van de grens met Denemarken tot aan de lijn Dortmund-Kassel wordt een vorm van Nedersaksisch gesproken. In Nederland vooral in Groningen, Stellingwerf (geen Fries daar dus!), Drenthe, Overijssel, de Achterhoek en de Veluwe. Door de grote volksverhuizing zijn er ook Saksische invloeden tot in het gebied van de Angelen, vandaar Angelsaksisch. Denk bv. aan woorden als lutke/little, knee/knee, deep/deep, pepper en zoalt/pepper and salt, noaber/neighbour, etc.

Het Twents heeft een eigen idioom en uit zich in dagelijks gebruik maar ook in poëzie (Wilmink), proza en streektaalmuziek. Typisch voor het Twentse taalgevoel is het ontwijkende, het indirecte, het onderkoelde (bv. kww i.p.v. succes!). Ook kent het een eigen identiteit, die we terugvinden in de dagelijkse voertaal (bv. in verschillende spreekwoorden), maar ook in de openbare ruimte en op het podium. Zelf denk ik hierbij aan twee oud-leerlingen van me, Nathalie Baartman en Jeffrey Spalburg.

De voordelen van meertaligheid zijn de ontwikkeling van een beter taalgevoel, de culturele verrijking, de versterking van de identiteit, de verhoging van de sociale vaardigheden (een specialist die met patiënt Twents kan praten), vergroting van cognitief vermogen. Bovendien heeft het Twents een economisch toegevoegde waarde (denk aan Johma oet Twente, Boer’n yoghurt van de Zuivelhoeve).

Talen hebben meer status en aanzien dan dialecten en dat is het enige echt belangrijke verschil. Maar om het Twents te behouden moet er wel goed Twents worden gesproken; een mengelmoesje van SN (Standaard Nederlands) en Twents is hom noch kuit. Weliswaar is het Nedersaksisch erkend als officiële taal, maar voor velen voelt dat niet zo. Velen denken dat men vooral niet moet kunnen horen dat men uit Twente komt. Helaas is er een afnemend aantal sprekers. En omdat SN de dominante taal is in geschreven woord en in de andere media, zal het moeilijk worden om het Twents overeind te houden. Daarom was het goed om vanmiddag in het Twents weer eens op de waarde van onze streektaal te reflecteren.

En wat mij betreft: aj Twents könt proat’n, möj ’t um mie nich laot’n! GOODGOAN !!!

Jan Heerdink

Mededelingen

• Afwezig waren: Jelleke, Frans T., Gerard H., Bert, Ellen, Lucia, Ria, Willy, Ini, An
• Hetty stond met ons even stil bij het overlijden van Dick Booij en het afscheid van hem op zaterdag 4 mei
• An zou komen, maar Bart is opnieuw opgenomen in het MST
• Anny bood een rondje aan i.v.m. haar 80^e verjaardag op 3 mei
• Belangrijk voor leden met gehoorapparaat: er is bij De Boom een ringleiding aanwezig. Blijkbaar is niet iedereen daarvan op de hoogte. Bij goed gebruik van de microfoon zouden daarmee veel communicatieproblemen opgelost kunnen worden
• We namen afscheid van Ton Siers. Ton was met dochter Myriam aanwezig bij het diner en bood ons een overheerlijk toetje aan. Namens de leden sprak Jan een afscheidswoordje en Theo Obdeijn had speciaal voor de gelegenheid een gedicht gemaakt. Ton dankte ons allen voor de vele jaren van samenzijn.
•  

Excursiemiddag RWZI Enschede

Ze zouden ons vandaag een poepje laten ruiken. Ze, dat waren: Judith Kloosterman, Jaap Nonnekens en Jeroen Buitenweg van de Riool, Water, Zuiverings Installatie in Enschede.

Op het parkeerterrein zagen we een auto staan met de prangende vraag: “Waar is mijn drol gebleven?” We zaten dus goed! We waren te gast bij het Waterschap Vechtstromen dat 23 gemeenten, 800.000 inwoners, 500 km waterloop, 1300 stuwen en 100 gemalen omvat. 500 medewerkers doen hun best bij het bewaken van de waterkwaliteit, de waterkwantiteit en de waterveiligheid.

Uit de enthousiaste verhalen die de drie J’s in wisselende samenstelling over de Bühne brachten, werd duidelijk dat om de 20 a 30 jaar de zuiveringstechnieken worden aangepast. Daarbij wordt telkens het aanbod bestudeerd en wordt er gekeken naar wat de zich ontwikkelende biochemie aan oplossingen bieden kan.

Van Judith mochten we er niet alleen aan ruiken (met een H2S-meter in de buurt), maar leerden we ook alles over het conventionele zuiveren in Enschede. Hierbij wordt mechanisch en voor een deel biologisch de rioolprut uit het water gehaald. Ze wijst een paar keer op het grote belang om regenwater en rioolwater in een vroeg stadium te scheiden.

Door het gebruik van hybride membranen is dit proces tien jaar geleden aangepast op de locatie Ootmarsum. Het verschil zit hem in de ecologische zone. Hier gaat tot een maximum van 150.000 kubieke meter afvalwater door membranen i.p.v. het klassieke bezinken.

In Vroomshoop wordt gewerkt met een hybride korrelreactor (Nereda)

Het inzicht: “Afval is grondstof”, zorgt ervoor dat ook gekeken gaat worden naar het terugwinnen van grondstoffen (b.v. fosfaten. Die worden schaars en dus kostbaar op de wereldmarkt) Ook zoekt men naar antwoorden op de vragen rond medicijnresten en microplastics. Het vergisten van slib en het omzetten in energie wordt beproefd en toegepast. Baggerslib verandert in beschoeiingsmateriaal langs beken en de Nereda-korrels verdwijnen in nieuw asfalt.

Er is een testcentrum (WECT) in Glanerbrug. Het waterschap kan er zijn toekomstvragen kwijt en wetenschappers krijgen er onderzoekskansen.

In Emmen, waar de oliewinning weer is opgepakt, staat de Puurwaterfabriek die stoom levert aan de NAM.

Jeroen kwam op stoom met zijn presentatie over het grote retentie gebied: Kristalbad. Hier treffen waterberging voor 180 miljoen liter, het zuiveren via plantengroei in een soort middeleeuws drie-slag- stelsel en recreatie, ruimtelijke kwaliteit alsmede een ecologische hoofdstructuur voor faunabeheer elkaar. De moeite waard om eens te gaan kijken en ervaren (makkelijk te bereiken vanaf de parkeerplaats van de ijsbaan in Enschede)

Veel wijzer geworden keken we bij vertrek iets anders aan tegen het autootje met zijn prangende vraag.

Theo Obdeijn

 

Afscheid Ton Siers

Voor Ton.

Als steeds meer, niet meer kan

Wat dan?

Dan breekt een tijd van afscheid an

En man o man wat is dat zwaar!

Het leven lijkt dan met je klaar

Zegt: “Wachten maar”

Waarop?

De morgen brengt steeds minder.

De middag vol van hinder.

De nacht haalt steeds de avond in.

Toch blijf je zoeken naar de zin,

Naar een betekenis.

Naar steeds weer een begin,

Waarvan het eind zo zeker is.

 

Oldenzaal, 13 mei 2019

Theo Obdeijn.

We hebben voor Ton een aantal foto’s geselecteerd die worden afgedrukt in de vorm van een fotoboekje ter herinnering aan zijn lidmaatschap van onze club. De voor dit album geselecteerde  foto’s kun je via deze koppeling bekijken.

Mededelingen

• Afwezig  Ellen, Lucia, Gerard H., Gerard K., Theo L., Frans T., An
• An zou vanmiddag de lezing verzorgen, maar Bart heeft vanmorgen weer een hartinfarct gehad; daarom heeft Dolf zijn geplande lezing van juli vandaag gehouden.
• Jan Goossink bedankt als lid: hij kan te weinig aanwezig zijn vanwege lange vakanties en activiteiten in het Kuiper Museum. En half werk vindt hij niets.
• Er staan momenteel geen nieuwe leden in de planning; wel een verzoek om uit te kijken naar vitale ouderen, ook al zijn ze ouder dan 70
• Ton Siers neemt afscheid van de club op 15 mei
• Anny Dissel stopt na dit jaar als lid van de AC; wie zich geroepen voelt om haar taak over te nemen wordt verzocht zich te melden bij de AC en/of het bestuur. Deelname aan overleg van de AC begint in augustus (programmering 19-20) en wordt in de ALV geformaliseerd.
• Op 15 mei gaan we naar de waterzuivering in Ootmarsum. Ieder wordt verzocht om om 13.00 uur aanwezig te zijn bij De Boom. Als chauffeurs hebben zich gemeld: Theo O., Frans, Ko, Dolf, Anny en Jan. Maximaal 23 leden zullen meegaan.

Wat is leven een geïmproviseerde middag

De vraag “Wat is leven” en kunnen we daar een definitie aan hangen, speelde de hoofdrol bij de geïmproviseerde themamiddag. Een middag waar we samen inhoud aan hebben gegeven. De bronnen die we hebben gebruikt staan hieronder.

Gegeven de enthousiaste reactie van velen van ons, waarvoor dank, is het misschien belangwekkend om ze in alle rust nog eens te bekijken.

https://www.nemokennislink.nl/publicaties/je-herkent-leven-als-je-het-ziet-maar-wat-is-het/

World wood web https://www.bbc.com/reel/playlist/our-unique-world?vpid=p06c9qhx

Leven na een dood van 30.000 jaar https://www.bbc.com/reel/video/p074jm1w/could-ancient-viruses-emerge-once-again-

Arizona University lecture Guy J. Consolmagno  https://www.youtube.com/watch?v=Z9zRK-OHgfw

 

Impressie Probus bijeenkomst van 17 april 2019 door Dolf van den Berg

 

 

Thema: “ Wat is leven”

 

Als je een vraag als deze krijgt voorgelegd, dan zal menigeen zich afvragen “wat moet ik hiermee, wat

wordt hier mee bedoeld “ of , “is dit voer voor filosofen”.

Dolf wil ons de middag naar ik aan neem, aan het denken zetten over een definitie van leven.

Al met al een niet gemakkelijk, zeg maar gerust moeilijk onderwerp vanuit welke hoek je dat ook bekijkt.

Als je met een raket de ruimte onderzoekt dan wordt dikwijls gericht gekeken naar vormen van leven. Waar wil je dan naar kijken, wanneer spreek je van leven, welke criteria wil je vinden om te kunnen vaststellen dat je te maken hebt met leven. Aspecten als communicatie, verplaatsing, evolutie, verandering , beweging en meer zaken worden genoemd als dingen die vermoedelijk te maken hebben met leven.

Dolf ging op vele aspecten in zoals het dood gaan van leven, zuurstofprocessen , substanties die verbindingen maken; hoe is bijvoorbeeld de chemie bezig met leven, maar ook het zoeken naar veranderingen door evolutie en mensen als Pasteur , Darwin en Guy Consolmagno, ( een Amerikaans astronoom) . die vanuit hun kijk op leven bezig zijn (geweest) met het fenomeen Leven en die hebben getracht om tot een definitie te komen.

Als toehoorder, mededenker en responsgever zaten we als groep Probus-mensen min of meer gekluisterd aan onze stoel te wachten op een klinkklare en duidelijke definitie, die iemand in deze wereld toch moet hebben gevonden. Niets blijkt minder waar. Eeuwig leven lijkt onmogelijk, maar vanmiddag is ook niet duidelijk geworden wat nu dood is. Op de vraag “WAT IS LEVEN” kon dan ook geen afdoende antwoord worden gegeven. Wellicht zijn er elders in het heelal wezens die onder geheel andere omstandigheden verder zijn met de levenskwestie dan wij op onze kleine aardkloot. Dolf heeft ons laten zien dat leven niet zo maar iets is. We denken wel eens dat we al heel ver zijn om de geheimen van leven zichtbaar te maken. Neem alleen maar eens aan DNA en meer aspecten waarvan de wetenschap tipjes van de sluier meent te hebben gevonden of aan zaken waarvan wordt vermoed dat ze er zijn. Inhoudelijk wil een kan ik dan ook niet ingaan op het verhaal van Dolf.

Gemakkelijk was het niet om gezien het thema van de middag een enigszins duidelijke en verantwoorde impressie te geven.

Graag wil ik daarom adviseren om onze probussite in te zien om meer vat te krijgen op datgene wat leven zo boeiend maakt.

De wens bij velen was om nog eens een bijeenkomst aan het onderwerp te wijden. Voorzitster Hetty dankte aan het slot Dolf voor zijn onverwachte invalbeurt.

Frans Koel

 

Mededelingen

 

• Afwezig op 3 april waren: Ton S., Frans T., Ini, Ellen en Jan G.
• De “Nadere Richtlijnen” voor de werving van nieuw leden worden officieel goedgekeurd
• De ledenlijst wordt gecontroleerd en door alle aanwezigen geparafeerd i.v.m. de AVG
• Het bestuur heeft op voorstel van de penningmeester (met dank aan Anne voor de voorzet) een nieuwe vergoeding reiskosten bij excursies vastgesteld. In de ALV van 2020 wordt deze aan de leden ter fiattering voorgelegd. Reiskosten in 2019 kunnen uit de begroting van 2019 gefinancierd worden.
• Bij één van de volgende bijeenkomsten wordt afscheid genomen van Ton Siers
• Ton van Oss verwacht nog een nieuw lid te kunnen voorstellen over enige tijd; verder zijn er geen nieuwe leden in het vizier. Iedereen wordt verzocht om te kijken of er nog nieuwe leden voorgesteld kunnen worden.
• An meldt een bijzondere activiteit van de stichting Stiftfestival in april: jonge mensen krijgen een masterclass van o.a. Daniel Rowland (meer nieuws ook op site en onlangs in TCTubantia).

 

Lezing over de familie en voorouders van Ignaas Nieuwenhuis

Bij het onderzoek naar het DNA van de skeletten die begraven liggen rondom de Plechelmusbasiliek in Oldenzaal, bleek dat er 10 mannen waren, wiens DNA overeenkwam met dat van een van de skeletten.

Tot die oer-Oldenzalers behoorde ook een lid van de bekende apothekersfamilie: Ignaas Niewenhuis.

Hij geeft ons vanmiddag een kijkje in de geschiedenis van zijn familie.

Zijn overgrootmoeder, Marie Meyer, begon 70 jaar geleden met het uitpluizen van het verleden en met het schrijven van een “Stamboek” over de voorouders van haar man. En zij schreef dat boek negen keer over voor haar negen kinderen.

Wies Schrijnen, een van haar dochters, nam later haar taak over, die op zijn beurt weer is overgenomen van zijn oma door Ignaas.

De ouders van Ignaas woonden in “Het Ophuis” aan de Belvedereweg in De Lutte.

De vader van Ignaas was apotheker en Ignaas en zijn broer Pieter zijn de vierde generatie apothekers, die , behalve aan de Steenstraat in Oldenzaal, ook gevestigd waren in Zuid-Berghuizen, De Thij, Ootmarsum en Tubbergen.

In september 2012 is de apotheek Nieuwenhuis overgegaan in de “Apotheek Oldenzaal”.

De ouders en voorouders namen een belangrijke plaats in in het sociale leven van Oldenzaal. Zo had zijn grootvader, behalve zijn apotheek en het voorzitterschap van de K.N.M.P. nog 32 andere openbare functies.

Ook zijn vader was sociaal zeer actief: hij was de tweede Prins Carnaval van Oldenzaal en schonk twee gebrandschilderde ramen aan de basiliek, gemaakt door Jan Schoenaker. Op de ramen staan Cosmas en Damianus afgebeeld, de patroonheiligen van artsen en apothekers.

Damianus heeft een z.g. Pisglas in de hand. En op het boek, dat hij met zijn andere hand vasthoudt, staat de stichtingsdatum van de apotheek. (Dit was een welkome maar onbekende aanvulling voor Ignaas van Albert Wiggers)

Het pand aan de Stteenstraat, bijgenaamd “De Halve Maan”, werd in 1705 door voorvader Jan en zijn vrouw Hendrina gekocht. Hij bezat ook de Oldenzaalse papiermolen, ook gekenmerkt door een “Halve Maan”.

De familie had dus veel bezittingen en ook landerijen, een gevolg van het met zorg uitzoeken van gegoede huwelijkspartners, zoals zeer gebruikelijk was in die tijd.

Een van zijn voorouders was b.v. ook eigenaar van een bombazijnfabriek, die stond op de plaats, waar nu de huidige brouwerij “De Bombazijn” is gevestigd naast het Palthehuis.

Maar hun welvaart en bezit kwam ook ten goede aan de Oldenzaalse gemeenschap, want zij hebben o.a. de bouw van het ziekenhuis “Heil der Kranken” mogelijk gemaakt.

Ignaas gaf ons een indrukwekkend kijkje in zijn familiestamboom, te veel namen om hier allemaal te noemen, vanaf de eerste ‘Christiaan’ (ongeveer 1640) tot aan de jongste telg van de 12e generatie ‘Tijn’.

Hetty bedankte de spreker hartelijk namens ons allemaal en gaf daarbij aan, dat sommigen onder ons daar ook een heel klein steentje aan hadden bijgedragen.

Mededelingen

• Op woensdag 20 maart 2019 waren afwezig: Frans T., Frans K., Ton S., Theo L., Dinie, Bert, Willy, Gerard H., Jan G.
• Op 3 april zullen we formeel vaststellen de “Nadere Richtlijnen Ledenwerving”. Niemand heeft opmerkingen gemaakt vóór 13 maart, zodat een formeel besluit dan volstaat.
• Frans Tomesen komt wellicht af en toe met Erna naar een bijeenkomst; hij wordt door één van ons vóór het eten naar huis gebracht.
• Over continuering van het lidmaatschap van Ton Siers is nog geen duidelijkheid.
• Er ontstaat enige discussie n.a.v. de regeling reiskosten; het bestuur zal de vigerende regeling nog eens bekijken en verduidelijken. Op 3 april wordt een heldere formulering vastgesteld.
• Mariet Lynch Klein Haarhuis besluit lid te worden van onze club. Aangepaste ledenlijst volgt binnenkort en komt dan op de website.

Klompenatelier Dijkman

Op woensdag 20 maart, de dag waarop om 22.58 uur het voorjaar van 2019 begon, vertrokken we met een kleine vertraging naar Luttenberg. Navigatiesystemen spreken elkaar soms tegen. Onze gastheer kon dat bevestigen. Maar rond 14.15 uur kon Martin Dijkman met zijn verhaal en demonstratie beginnen. Hij is de vierde generatie die klompen maakt in Luttenberg en één van de zeven ambachtelijke klompenmakers in Nederland (productie maximaal vier paar per dag). Daarnaast zijn er zeven fabrieken waar machinaal klompen worden gemaakt (productie ongeveer 40 per uur). Het ambacht van klompen maken is minstens 800 jaar oud. Aanvankelijk duurde een opleiding bij de gilden zeven jaar, nu ongeveer twee jaar.

Soms denk je dat je op je klompen kunt aanvoelen hoe het maken van een klomp in zijn werk gaat; maar dat bleek niet juist. Tijdens de demonstratie werden we iedere keer weer verrast: het blok populierenhout werd in sneltreinvaart met behulp van diverse soorten gereedschap (bijl, voorloperboor, ruimerboor, lepelboren, roermes, hakmes, bekmes) getransformeerd tot een klomp. Van het blok hout wordt ongeveer een derde een klomp. De rest wordt er afgehaald en gebruikt voor verwarming van stookruimte, waar de klomp kalmpjes aan moet drogen: populierenhout is immers nat, een reden waarom de bewerking soepeler kan verlopen.

Martin Dijkman lardeerde zijn verhaal met diverse humoristische opmerkingen, hetgeen ervoor zorgde dat onze aandacht geen enkel moment verslapte. Hij gaf alle dames ook een aandenken mee: namen gekerfd in afgesneden stukjes hout. Dolf kreeg aan het eind het resultaat van de demonstratie mee naar huis.

En als je denkt dat je alles weet, laat de spreker nog allerlei soorten klompen zien, kunstwerkjes die de vorm van laarzen, sandalen, etc. hebben. Interessant was ook de smokkelklomp: lijkt van opzij de ene kant in te lopen, maar de afdruk op de grond is net andersom.

Martin Dijkman geeft ook internationale demonstraties: een wereldkaart met speldjes bracht de locaties wereldwijd in beeld. Wat het meest indruk maakte was het door hem ontworpen en in drie jaar (sic!) gemaakte klompenmozaïek van de Nachtwacht: 30.000 met behulp van vrijwilligers beschilderde klompjes van 2-3 cm zijn daarin verwerkt. Toen brak ons de klomp…..

Jan Heerdink

Im Memoriam Dora Bootsma

 

Als vogels in het zwerk verdwijnen

En je eigen quilt je kist omhult

Dan wijken ook bij ons de pijnen

Dan geldt je leven als vervuld.

Mededelingen

• Het overlijden van Dora wordt gememoreerd door Hetty en door de leden van L&L die nauw bij haar laatste dagen betrokken waren. Theo O. leest het gedicht dat hij maakte bij de onderscheiding van Dora in 2005, aangevuld met enkele regels.
• Als potentieel nieuw lid stelt zich voor Marie Lynch-Klein Haarhuis, geboren in Geesteren (O) in 1947. Was verpleegkundige/vroedvrouw in Nederland, Afrika en Wales. Ze was in Cardiff lid van Probus.
• Het bestuur heeft het voorstel “Nadere Richtlijnen bij de werving van nieuwe leden” opgesteld door Ton van Oss akkoord bevonden. Het gaat als bijlage bij deze mededelingen mee. Eventuele vragen/opmerkingen graag uiterlijk 13 maart bij de secretaris.
• Het protocol m.b.t. bestuurstaken bij overlijden van lid of partner wordt akkoord bevonden na een kleine wijziging.
• Het bestuur heeft de omschrijvingen van de bestuurstaken geactualiseerd; deze komen in het archief als richtsnoer voor nieuwe bestuursleden.
• De contributie is door alle actieve leden voldaan.
• Bert Wolbert heeft zich kandidaat gesteld als achterwacht voor de Dolf als webmaster, we zijn blij dat hij die taak op zich wil nemen.
• Rob Schatborn blijkt nog niet door iedereen uit de distributielijst verwijderd te zijn: graag actie “To whom it concerns”!
• Dolf vertelt over de activiteit op 20 maart, een excursie naar het klompenatelier in Luttenberg. We verzamelen ons om 13.00 uur bij De Boom en vertrekken daarna zo spoedig mogelijk. Er zijn maximaal 25 deelnemers. Voldoende chauffeurs hebben zich bij Dolf gemeld. Het is de bedoeling dat we uiterlijk 16.30 uur weer naar Oldenzaal vertrekken.
• An meldt nog dat Tim (hun muzikale “pleegzoon”) is toegelaten in Wenen.

Eva waar is Adam?

Met deze vraag en een zoekplaatje startte Jan Heerdink vanmiddag zijn derde exegetisch/theologisch getint exposé. Niks is voor eeuwig. Zo niet de flap-over waar nog de neerslagen van de voorgaande inleidingen verzameld stonden.

Terug kwam dus: de “gesloten” cirkel met daarbinnen het werkterrein van de wetenschap. Doel: Iets begrijpen door onderzoek binnen de kaders van ruimte en tijd. Als je je erbij neerlegt dat de mensheid niet in staat is alles te begrijpen en te verklaren, dan kom je in het gebied buiten de cirkel. Ofwel: je gaat je bezighouden met metafysica. Jan noemt godsbesef en verliefdheid als sprekende voorbeelden en werkt die uit.

Om toch van idee met elkaar te kunnen wisselen werden verhalen als informatiedragers gebruikt. Zo ook de mythen over het ontstaan van de wereld en de mensheid. Je treft ze aan in alle culturen en ze worden daardoor gekleurd en specifiek. Jan heeft er een aantal gebundeld. Het gaat van de Papoea’s en de Maya’s naar Polynesië, Babylonië en andere exotische streken. “De schepping van de mens” naar Unaleq, krijgt vanwege z’n toch wel erg extreem karakter wat meer aandacht.

Na de opmerking van Ria Nijhof dat alles wordt misbruikt door machthebbers horen we dat deze lieden zoeken naar machten in de onbewijsbare metafysica om in de binnencirkel macht te kunnen uitoefenen. Religie zoekt diezelfde verbinding van buiten- en binnengebied, maar dan anders. Als deze twee krachtige stromen elkaar vinden wordt het explosief.

In het scheppingsverhaal en het paradijsverhaal zoekt Jan vervolgens naar voorbeelden. De discussie over de gelijkheid van man en vrouw wordt daarin leidend. De Bijbel bevat literatuur van een alomvattende historische waarde. Het verhaal: “De twintigste eeuw” van een van Jan’s leerlingen toont deze waarde aan. De strip in de bundel en het afsluitende lied versterken deze visie.

Jan liet ons weer eens ontdekken dat er meer is tussen hemel en aarde, ook al is het vaak moeilijk tot niet benoembaar.

Een eeuwigdurende klus voor de denkende mens?

Theo Obdeijn.

 

De bijdragen die Jan Heerdink heeft gebruikt tijdens zijn inleiding kun je opvragen via deze koppeling.

 

Mededelingen

• Het verslag van de ALV op 30 januari was goedgekeurd door de leden en is ondertekend door notulist en voorzitter
• De fotoboekjes worden op verzoek van de aanwezigen bijgewerkt; Dolf zal afdrukken laten maken van de foto’s + tekst van drie nieuwe leden. Hij zal ook 5 nieuwe boekjes compleet maken voor nieuwe leden. Aan ieder het verzoek: mocht je foto + tekst van iemand missen, geef dat dan door aan Dolf. Hij zal ervoor zorgen dat lacunes kunnen worden opgevuld.
• Op 5 maart vergadert het bestuur; o.a. komt dan aan de orde een richtlijn (door Ton van Oss voorgesteld) hoe binnen de statuten om te gaan met werving nieuwe leden.
• Hetty is op bezoek geweest bij een potentieel nieuw lid, Mariet Klein Haarhuis. Zij komt op 6 maart en gaat twee weken later ook mee op excursie. Als het haar bevalt, zal ze tot onze club toetreden.
• Vanuit de AC de oproep om vooral suggesties aan te dragen voor eigen lezingen, lezingen verzorgd door anderen en suggesties voor excursies. Ook kan een onderwerp gesuggereerd worden, waar de AC dan eventueel een spreker bij kan zoeken
• An stelt voor om bij binnenkomst ’s middags niet meteen te gaan zitten, maar net als voorheen ons informeel te verpozen in de andere ruimtes. Als we om 15.20 uur beginnen, kunnen we dan allen gaan zitten in de presentatieruimte.
• Ria Nijhof meldt dat Lucas de Man op 8 april een lezing houdt in Oldenzaal.

Impressie bijeenkomst 13 februari 2019

Vandaag verzorgde Jan van Rijn voor ons een lezing over onderzeeboten. Hij was ons al bekend van een eerdere lezing over de Afsluitdijk. Maar het verhaal vandaag had een heel andere inhoud. Het was grotendeels een zeer technisch verhaal, waar velen van ons lang niet alles van begrepen zullen hebben. Het gaf echter een aardig inkijkje in een voor ons allen onbekende wereld.

Het verhaal bestond uit vijf onderdelen:

1. De Historie van de onderzeeërs, U-boten, submarines. De Nederlander Drebbel was in 1620 de grondlegger ervan met een speciaal soort roeiboot. Maar pas in 1900 werd in Nederland de eerste bruikbare onderzeeboot ontworpen en in 1906 was er de “Luctor et Emergo”. Deze werd in 1920 alweer gesloopt. In WO I hebben de Duitsers er 360 gebouwd, waarvan bijna de helft werd verloren. In WO II hadden de Duitsers er 1156, waarvan ruim de helft verging. Het kostte aan 3000 mensen het leven.
2. Bij het onderdeel Techniek ging het over generatoren, dieselmotoren, nucleaire vaten, ballasttanks, navigatie, periscoop, etc. Ook kwam het onderdeel communicatie aan bod: onder water kan er niet gecommuniceerd worden, anders dan met een boei die naar boven moet, verbonden aan een telefoonkabel binnen.
3. Bij het thema Taken kwamen aan de orde: verkenning, aanvullend op schepen, torpedowapens, missiles (voornamelijk harpoenen). Na 6 weken keert onderzeeër terug aan de wal, bij nucleaire energie kan het een jaar duren.
4. De operaties van de marine blijven geheim. Er heerst onder de bemanning een sterke groepssfeer, met 6 uur op en zes uur af. Er is een pittige opleiding vereist en men dient tot 35 jaar. Er is weinig privacy. Wie daar een probleem mee heeft, kan er beter niet aan beginnen.
5. Er zijn veel ongelukken gebeurd met onderzeeërs: in 1963 is er een als een blikje ineen gedrukt, in 1968 is er een spoorloos verdwenen. Ook door brand is er eentje vergaan. We herinneren ons allen de Kursk: in 2000 is deze Russische onderzeeër opgeblazen door de ontbranding van een torpedo. De enkele overlevenden zijn door nalatigheid van de autoriteiten gestikt in het niet verwoeste deel.

Ten slotte gaf Jan ons nog de tip om eens te gaan kijken in het Marinemuseum te Den Helder. Daar kun je een onderzeeër ook van binnen bekijken.

Jan Heerdink

Verslag:

ALGEMENE LEDENVERGADERING PROBUS OLDENZAAL-LOSSER

Woensdag 30 januari 201

1) Voorzitter Gerard Kuiper opent de vergadering.

Er zijn 23 leden aanwezig.

Met kennisgeving afwezig zijn: Dora Bootsma, Willy Booij, Laurens Goossen, Jan Goossink, Gerard Hefti, Lucia Martina, Henk Munnink, Ton Siers en Frans Tomesen

2) Jaarverslag 2018 van de secretaris Erna Blokhuis

Het jaar 2018 begon moeilijk met het overlijden van Trees Kuiper, lid van het eerste uur en mede oprichtster van onze Probus. Samen hebben we op een goede manier afscheid van haar kunnen nemen. De geplande overname van het voorzitterschap door Gerard werd in overleg met hem uitgesteld en voorlopig nam An de taak waar. Op 18 april heeft de overdracht plaatsgevonden.

Ons ledental was aan het begin van het Probusjaar 30, 15 mannen en 15 vrouwen. Het afgelopen jaar is daar verandering in gekomen. Na het overlijden van Trees en het vertrek van Rob Schatborn om persoonlijke redenen, konden we drie nieuwe leden verwelkomen: Ria Nijhof, Laurens Goossen en Jan Goossink, waardoor het ledenaantal op 31 is gekomen, 15 vrouwen en 16 mannen. Dat heeft ook bijgedragen aan de noodzakelijke verjonging van onze club. De gemiddelde leeftijd is echter wel gestegen naar 75,8 jaar. Landelijk gezien zitten we in de middenmoot. Volgens de enqûete van 2017 van Probus Nederland is 1/3 deel jonger en 1/3 deel ouder. Dat bij ons de gemiddelde leeftijd stijgt is in overeenkomst met het landelijk beeld.

We hadden het afgelopen jaar 19 bijeenkomsten. We hadden vier keer een gastspreker, vijf keer gingen we op stap, waaronder de partnerdag naar Ommen, zes keer een middag verzorgd door eigen mensen, verder een combinatie van gastspreker en eigen inbreng, onze jaarvergadering, nieuwjaarsbijeenkomst en kerstviering. Een gevarieerd programma dat over het algemeen goed bezocht werd.

Het was mooi om te zien hoe alles weer gestroomlijnd verliep. Een actieve activiteitencommissie, die ook de afspraken met Rudi regelde, technische mensen die de apparatuur verzorgden, leden die hielpen bij het vervoeren van mensen die daar hulp bij nodig hadden, creatieve mensen, een eigen koortje, tekstschrijvers en fotografen, een lief en leed groepje en natuurlijk onze website. Dolf heeft op een geweldige manier invulling gegeven aan wat hij op de vorige jaarvergadering omschreef als een ” hell of a job”. Onze website mag er zijn en wordt steeds beter bezocht.

Het bestuur heeft het afgelopen jaar vier keer vergaderd en ook tussentijds overlegd. Dankzij zoveel actieve mensen was de taak niet al te zwaar.

We kijken vol vertrouwen uit naar het nieuwe jaar met weer een afwisselend en boeiend programma.

3) Jaarrekening 2018 van de penningmeester Ko Deen.

Na de traditioneel wordende bespiegeling vooraf, dit keer rond het begrip “Geld”, begint Ko aan een taak die menigeen van de club voor geen geld van hem zou willen overnemen. Ook financieel staan we er goed voor.

De leden van de kascommissie: Willy Booij en a.i. Ton van Oss verzoeken de vergadering om het bestuur décharge te verlenen. Nadat Ton van Oss alsnog tot officieel lid van de kascommissie is benoemd, stemt de vergadering in, omdat Ton Van Oss, vanwege een te verwachten verstrengeling van bestuurstaken in de komende twee jaar, dit lidmaatschap niet

kan continueren wordt Anne Kemna bereid gevonden voor twee jaar zitting te nemen in de commissie. Zij wordt door de vergadering, naast Willy Booij benoemd tot lid van Kascommissie 2019.

4) Begroting 2019.

Het met honderd euro verlagen van het bedrag voor lezingen, roept de vraag op of dat niet het werk van de activiteitencommissie bemoeilijkt. Dit omdat de begrote bedragen een leidraad zijn bij het plannen van de activiteiten voor het erop volgend jaar.

Ook de posten 1 en 8 worden op hun realiteitswaarde bekeken.

De penningmeester vindt, gezien de financiële buffer, een aanpassing niet nodig. De begroting wordt hierop ongewijzigd vastgesteld.

5) De AC

De activiteitencommissie ondergaat de jaarlijkse wijziging van samenstelling. Henriëtte Voortman treedt af, nadat ze een terugblik heeft gegeven op de activiteiten van 2018. Vooral de verheugende verscheidenheid werd door haar en ons zeer gewaardeerd.

Ton van Oss treedt toe en wordt nu officieel benoemd. Dolf van den Berg wordt officieel benoemd tot commissievoorzitter en maakt daardoor deel uit van het dagelijks bestuur. Hij presenteert hierop het programma 2019. Via een niet al te gemakkelijke rebus-serie wordt duidelijk wat ons de komende negentien middagen te wachten staat.

Alle wijzigingen van vandaag zijn verwerkt in vier mutatiebladen voor het info-boekje. Dolf deelt ze uit.

6) Verslag van de commissie lief en leed.

Gemma Spiering stelt in haar verslag dat we ouder worden. Dat betekent ook meer leed dan je lief is. Er zijn veel mailcontacten geweest en natuurlijk persoonlijke contacten. Ook voor de commissieleden zelf bleek dat belangrijk te zijn. Uit de vergadering kwamen reacties die het respect voor- en het belang van hun werk onderstreepten.

7) Wisseling bestuursleden.

Met de woorden: “Het was een makkie met al die goede mensen om mij heen”, nam Gerard Kuiper afscheid als voorzitter. HettyToirkens volgt hem op. Erna Blokhuis treedt na al die jaren af als secretaris. Jan Heerdink wordt in die functie benoemd. Laurens Goossen is de nieuwe vice-voorzitter. Dolf van den Berg treedt toe tot het bestuur. Ko Deen blijft, voor hetzelfde geld, penningmeester. Er waren woorden van dank en mooie boeketten bloemen, waarvan één met een rode roos, voor de afscheid nemers

8) Ledenbestand.

De club telt 31 leden (15 vrouw, 16 man) De hoogte van onze gemiddelde leeftijd blijft het noodzakelijk maken dat we mogelijke nieuwe leden attenderen op ons bestaan. Er kwam een discussie op gang rond de gang van zaken bij de voordracht van nieuwe leden. Het bestuur besloot om hier op een ander moment op terug te komen om er dan voldoende aandacht aan te kunnen schenken.

9) Evaluatie kerst en nieuwjaarsbijeenkomsten

Evaluatie kerstbijeenkomst en nieuwjaarsreceptie. Gewoon goed op alle fronten. Hulde voor hen die het allemaal regelden. Wensen: Een vrouwenstem (of twee of drie) voor het koor en vierkante tafels bij het diner.

10) Presentatie visueel jaaroverzicht door Bert Wolbert

Alhoewel Bert zelf vond dat deze vorm van presenteren “overbodig” zal worden door de verdere ontwikkeling van de website, vindt de vergadering het een prestatie van hoge klasse die men niet graag zou willen missen. Dank voor de vele uren inzet in Bert’s deel.

11) Sluiting.

Sluiting om 17.20. Net op tijd voor de erwtensoep.

Theo Obdeijn.

Het jaaroverzicht dat Bert heeft gepresenteerd kun je via deze koppeling opvragen. Het kan zijn dat het even duurt voor het op je scherm komt want het is vrij groot.

Het jaarprogramma met de rebusvragen kun je via deze koppeling opvragen. 

De uitgedeelde inlegvellen voor het jaarboek 2019 kun je hier oproepen.

 

 

Thema  lezing door Muaffak Gulcay

De eerste Probus middag van 2019 bevatte een thema-lezing, waarbij normen en waarden binnen de menselijke samenleving op een alleszins duidelijke en begrijpelijke wijze ter discussie werden gesteld door de Turkse Nederlander Muaffak Gulcay . Deze verhuisde in de 80-ger jaren met zijn ouders vanuit Turkije naar Nederland. Het toenmalige gastarbeidersgezin vestigde zich in Enschede, waar werk werd gevonden.

De verhuizing en vestiging zouden van tijdelijke aard zijn, zo dacht men, omdat er van uit werd gegaan dat na verloop van hooguit enige jaren het gezin zou terugkeren naar het geboorteland. Vrijwel alle gastarbeiders dachten daar zo over.

De realiteit bleek en blijkt echter anders te verlopen. Zoals bekend is de terugkeer van “gastarbeiders” in lang alle gevallen niet gebeurd. Dat dit dikwijls grote gevolgen heeft, zowel voor de immigrant als voor de Nederlandse samenleving is duidelijk gebleken. Muaffak heeft studie gemaakt van de gevolgen die immigratie met zich meebrengt, met name met betrekking tot normen, waarden en cultuur.

In de bagage die de nieuwkomers hebben meegebracht en nog steeds meebrengen bevinden zich zowel materiële als immateriële zaken. Zo zijn denken en doen zichtbare elementen m.b.t. de normen en waarden. Ze behoren bij het menselijk individu, en zijn leefstijl en gevoelens in belangrijke mate daardoor mede bepaald. Zo maakten de ouders van Muaffak in Nederland kennis met een samenleving, die in velerlei opzichten verschilt van die van het land dat men heeft verlaten. Men maakte kennis met totaal andere visies, andere oriëntatiepunten, andere gewoonten en achtergronden. Je vraag je af: wat zijn eigenlijk nog de normen en waarden waar onvoorwaardelijk achter moet worden gestaan?

Muaffak stelt zich de vraag naar wie of wat moeten wij ons in een dynamische samenleving laten leiden. Die vraag geldt iedereen. Daartoe is tenminste inzicht in de ander nodig. Problemen ontstaan doordat enerzijds vastgehouden wordt aan wetten en regels die anderzijds principieel worden afgewezen.

Verschillen in denken en visie werden door Muaffak o.a. aangetoond door de rangorde die vanuit twee culturen werd aangegeven op kaartjes. Zo gaf de Nederlander hoge prioriteit aan zelfstandigheid en zelfvertrouwen en lage prioriteit aan “geloof”. De Turken daarentegen hechtten volgens het kaartjessysteem grote waarde aan geloof en respect voor de ouder. De rangorde van de aangegeven prioriteiten toonden ten opzichte van elkaar duidelijke verschillen.

Het oplossen van problemen die kunnen ontstaan door migratie/emigratie is een uiterst moeilijke zaak. Eigenlijk zou je migratie moeten afschaffen. Er van uitgaan dat volgende generaties van migranten alle normen en waarden overnemen is een onjuiste gedachte. Men moet zich afvragen of assimilatie van culturen moet/mogelijk is.

Muaffak pleit voor aanpak binnen het onderwijs (het wegwerken van achterstanden), aandacht voor elkaars cultuur, normen moeten open blijven staan voor veranderingen.

Na een levendige discussie over het boeiende onderwerp van het thema sloot voorzitter Gerard de lezing af met een dankwoord en bood een ongetwijfeld aangename vloeistof voor de door alle aanwezige leden gewaardeerde spreker.

Frans Koel

Muafac Gulcay heeft ons ter introductie van zijn presentatie een belangwekkende memo gestuurd over omgang met diversiteit. Het document is hier op te vragen.

 

Probus Nieuwjaarsbijeenkomst

De eerste bijeenkomst van 2019 was als een warm bad voor de meesten van ons. Fijn om Frans T die herstellende is weer te mogen begroeten. De blijde stemmen van Procantibus zongen op voortreffelijke wijze op de teksten van Frans Koel, zoals alleen hij die kan maken. Een gezongen jaaroverzicht blijft een uniek fenomeen. Gerard bespeelde soms begrijpelijk door emoties overmand het paneel van de piano als een volleerd pianist. Het gezongen jaaroverzicht kun je via deze koppeling opvragen.

De verschillende individuele bijdragen sommigen aangekondigd anderen zeer spontaan gaven kleur aan deze middag. Een aantal zijn het zeker waard om na te lezen en te overdenken zodra ze beschikbaar zijn geven we ze hieronder weer.

Klik hier en dan zie je de bijdrage van Ria. 

“Het verhaal van de docent” krijgt ook een vervolg Jan Heerdink wijst ons op  de  dichter is Theo Danes. kijk maar eens op: https://www.youtube.com/watch?v=cacOr5zhOP4

Krijg je de smaak te pakken er is meer van Theo Danes kijk en luister: https://www.youtube.com/watch?v=GaPpHmgAMuQ

Bert wees me op een andere artiest, Frank van Pamelen: https://www.youtube.com/watch?v=O6qTQJed-m4

Frank verwijst naar Kees Torn, maar die zal velen wel bekend zijn: https://www.youtube.com/watch?v=iHY0nst_Qwo

 

De opening van de nieuwjaarsbijeenkomst door de Activiteiten Commissie met de titel “een nieuw begin” kun je hier in alle rust nog eens nalezen.

Als we op deze wijze doorgaan wordt het vast een mooi Probus jaar!