Mededelingen
- Afwezig waren: Ini, Dolf, Ellen, Marcel en Ton.
- Ria doet een oproep aan alle leden om nieuwe leden voor te dragen bij het bestuur.
- In januari is er een nieuwe (vrouwelijke) vicevoorzitter nodig. Mocht je die schone taak willen vervullen vanaf het moment dat Ria uit het bestuur vertrekt, meld je dan z.s.m. bij haar.
- Albert meldt het volgende: op 4 april komt een kunstwerk van Jan schoenaker terug naar Oldenzaal. Dit kunstwerk werd ooit aan kapelaan Kuijer geschonken door de Mariaparochie. Hij had in zijn testament beschreven dat het na zijn dood terug moest naar Oldenzaal, meer specifiek naar het Palthehuis. Het komt in eerste instantie naar museum De Pelgrim.
Introductie José Oude Hassink
Het was de middag van José, afkomstig uit het mooie Rossum. Derde in de rij van zes kinderen had ze een geweldige jeugd, een jeugd omringd met veel familieleden. Dit kwam omdat ze woonde naast haar opa en oma Weusthof, de ouders van moeders zijde. Dit bakkersechtpaar had maar liefst 17 kinderen. José ging van de basisschool, waar haar vader onderwijzer was, naar de ULO in Oldenzaal en deed daar ook de vormingsklas. Hier kwam ze in aanraking met creatieve vakken en besloot de NXX opleiding te volgen in Steenwijkerwold. Een deels interne opleiding die bij haar paste. Via een tip van een van de tantes kreeg ze een baan als lerares creatieve vorming op de ULO/MAVO te Oldenzaal. Door een fusie in 1993 werd dit een onderdeel van het Carmellyceum. Terug in Twente besloot José ook het horeca diploma te halen en bij de AOC in Enschede volgde ze een opleiding tot bloemschikken. Het werken als leerling begeleider en vertrouwenspersoon op de scholen fascineerde haar, met name omdat je zo dicht bij de kinderen kon komen. Nu ze met pensioen is heeft ze veel hobby’s, zelfs bang dat er een versnippering gaat optreden. Daarom wil ze iets gaan doen met keramiek. Al met al een creatieve vrouw die al 34 jaar samenwoont met haar Adriaan Gunst in een historisch boerderijtje in ‘Voallth’.
Deze middag had ze naast deze introductie iets speciaals voor ons in gedachten. We moesten weten dat de knecht van Don Giovanni, Leporello genaamd, een lijstje bijhield van de liefjes van zijn meester en dit in een harmonica had gevouwen. De naam Leporello is een eponiem geworden voor zigzag gevouwen velletjes papier die iets met elkaar van doen hebben. Onze opdracht was per tafel een leporello te maken. Materiaal was voldoende voorradig en creativiteit was gewenst. Velen keken onwerkelijk om zich heen: moest dit nu echt. Hetty hielp José om ons aan te sporen er iets van te maken en zie na ruim een uur lagen er vier creatief ingevulde leporello’s. Onder de muziek van Don Giovanni hadden we ons met schilderen, dichten, knip-, plakwerk en schrijfkunst overtroffen. José maakt er thuis een omslag omheen en ze worden zorgvuldig opgeborgen. Een gezellige middag, anders ingevuld dan we gewend zijn, maar dit is ook Probus.
Bert Wolbert.
