Mededelingen
- Laurens controleert van iedereen de coronapas en noteert die op een lijst. De afwezigen kunnen die de volgende keer laten checken. Het is wel de bedoeling dat je de pas steeds bij je hebt.
- Afwezig waren: Ini, Ellen, Theo L. en Dinie
- Erna wijst op de nieuwe UNICEF-winkel in de Vijfhoek. Het is de moeite waard om er eens een bezoek te brengen of er vrijwilliger te worden. Wie (goede) boeken kwijt wil, kan ze komen brengen. Dat geldt ook voor LP’s, weer helemaal hot!
- Er zijn inmiddels 6 bijdragen aangemeld voor de culturele middag op 3 november. Er is nog plaats voor 2 á 3 bijdragen. Graag melden bij Ton.
- Ton vraagt namens de AC of er mensen bereid zijn om impressies te schrijven en/of te fotograferen. Op dit moment zijn er maar vier schrijvers, van wie er twee (Frans en Jan) ook een andere taak vervullen binnen de club. Graag melden bij Ton.
- Dolf vraagt of er nog leden zijn die een bijdrage willen leveren aan de bijeenkomst van 20 oktober over WATER. Stuur die bijdrage dan naar Dolf, dan neemt hij die mee in zijn presentatie.
- Derk van Wolde heeft besloten om lid te worden. Van harte welkom!
Intro Ben Siemerink
Op woensdag 6 oktober vertelde Ben Siemerink ons zijn levensverhaal; hij presenteerde zich als de journalist met theatrale kwaliteiten en als theatermaker met journalistieke vaardigheden. Beide aspecten van zijn leven speelden een rol in zijn verhaal.
Geboren in een gezin van 12 kinderen (“De keender bleev’n komm’n..”..) aan de voet van de Denekamper Bult hield hij zich bezig met voetballen en klootschieten. Op het Carmellyceum zat hij in de klas bij Henk Kamp en in de bovenbouw was hij een van de gangmakers van de cabaretgroep S5. Het waren toen rumoerige tijden, beschreven in “Tumult op een brave school”.
Na het lyceum werkte hij bij de Twentsche Courant op de stadsredactie en later ook jaren als kunstredacteur. Die kunstredactie heeft hij met Alphons te Brake ten grave gedragen nadat de nieuwe hoofdredacteur had aangegeven dat het wat populairder en katholieker moest. In zijn verhaal vanmiddag bespeurde ik steeds weer iemand met een bevlogen karakter en met oog voor onrecht. Hij wilde ook oog hebben voor echte cultuur en kreeg het daarom steeds moeilijker bij de krant. Uiteindelijk nam hij ontslag, mede vanwege de herstructurering na de fusie met Tubantia. Hij ging freelance verder en richtte De Glimlach op, verkocht dat blad aan Patrick Heinink (familie van Barneveld) en startte met BELEEF.
Hij stond aan de wieg van SNOR, een groep die met een live combo eigen liedjes schreef. Op een cd “Geern Doan” staat er een aantal van. Hij schreef samen met Henk Hesselink “100 jaar middenstand Oldenzaal”; hij schreef een boek over de motorraces in Tubbergen en een boek over de discotheken in Oldenzaal (“Een verdraaid mooie tijd”).
Ook hield Ben zich bezig met carnaval (“Doar kump’t spul an”): hij gaf aan zo zijn eigen ideeën te hebben daarbij, maar daar mochten we enige jaren geleden al eens over horen. Hij schreef een thriller “Koningsoffer”, gebaseerd op een waar gebeurd verhaal in een kraakpand waar nu café NJoy zit). Hij schreef boeken over streektaal, over Huttenklaos, maakte een Twentse versie van The Tempest van Shakespeare, als theatervoorstelling opgevoerd op het Hulsbeek door ROEST en ook nog een Twentse bewerking van een Kuifjeboek.
Ben heeft ervoor gezorgd dat De Glimlach een stadsdichter kreeg; de eerste – en naar zijn mening nog steeds de beste – was Gert Toirkens. Hij bundelde verhalen van textielarbeiders en liedjes die ze zongen in “Het Twents Paradijs”, hij schreef een boek over Darius Dlomo aan wie in 2022 een muziektheater wordt gewijd in het Heraclesstadion. Hij schreef “Zo doow’t”, over leiderschap in Twente en over het project “Scoren in de wijk” van FC Twente met als centrale figuur Drees Kroes. Zijn (tot nu toe??) laatste boek was gewijd aan Het Landhuis.
Op dit moment is Ben bezig met een nieuw media-avontuur, www.tkkr.nl : de moeite waard om er eens een kijkje te nemen. Ik heb niet de indruk gekregen dat Ben echt met pensioen is; zijn enthousiasme in zijn verhaal en bij alles wat hij nog doet bezorgen hem m.i. nog een behoorlijke werkweek.
Jan Heerdink
