20181219

Probus kerstfeest 2018

Het Kerstfeest 2018 was een feest van licht met muzikale bijdragen van ons koor Procantibus en verhalende bijdragen van onze leden afkomstig uit verschillende bronnen en soms uit eigen koker. Dat alles onderbroken door heerlijk creatieve gerechten van onze gastvrouw Agnes.

Een paar leden bijdragen staan onder de foto’s, ze zijn uw aandacht waard.

IMG-20181219-WA0000

Afbeelding 1 van 7

Het Gronings kerstverhaal van Dinie tref je hieronder aan, via deze link kom je bij de oorspronkelijk bron.

Maria liep de tuin in en hing beddengoed op de lijn. Het was april, best fris nog, maar het waaide en dat droogde lekker. Toen ze klaar was keek ze, zoals altijd, even over het land.

Zij en haar vriend Jozef, timmerman en zzp-er, woonden sinds kort in een kleine boerderij in het buurtschap Finsterwolderhamrik. Maria hield van de weidsheid van de polder, al was ze bang voor onweer. Als Jozef met een moeilijk gezicht in de verte tuurde en zei: ,,De Dollard pakt hem nait’’, kroop ze in de meterkast.

De jonge vrouw wilde net naar binnen om met het eten te beginnen toen de wind opstak. Het werd ineens heel warm en ze voelde iemand in haar nabijheid. 

Marcel Hensema

Ze zag een verschijning. Lijkt wel wat op Marcel Hensema, dacht ze direct.

,,Klopt’’, zei de verschijning, ,,hoor ik vaker.’’

,,Hoe weet jij wat ik denk?’’, vroeg Maria, die niet benauwd was aangelegd.

,,Ik ben een engel. We kunnen gedachten lezen’’, zei de engel.

,,Own’’, zei Maria, ,,dat is wel gemakkelijk zeker?’’

,,Niet altijd’’, zei de engel weer, ,,Het is net Twitter. Je komt om in de informatie, maar er zit weinig tussen waar je echt wat mee kunt. Maar goed, daar kom ik niet voor. Mijn naam is Gabriël en ik heb een boodschap.’’

,,Voor mij? Hoe bedoel je? Is dit voor Banana Split of zo? Staat Frans Bauer hier om de hoek?’’

,,Dat programma bestaat al lang niet meer’’, onderbrak Gabriël haar, ,,maar laat me het even uitleggen. Ik kom namens Hij wiens naam steeds minder genoemd wordt. Als ik straks weg ben, ben jij zwanger van een zoon en je moet hem Jezus noemen.’’

#metoo

,,Hohoho’’, zei Maria, ,,wat zullen we nou beleven? Ik ken jou niet en dit is heel intimiderend. Dit lijkt me een gevalletje #metoo. Los van dat het je geen reet aangaat: het is iets dat Jozef en ik zelf ook nog even zullen beslissen.’’

,,Ik snap je reactie’’, zei Gabriël, ,,maar geloof me: je hebt geen keus. Het zit zo: het gaat niet goed met de wereld. Dat zal geen verrassing zijn. Trump, Kim Jong-Un, Poetin, Erdogan, Assad, al die mannen slaan op hol. En je noemde het zelf al even: er bestaat iets als #metoo. Iemand moet weer orde op zaken stellen en de mens vertellen waar het om gaat. Liefde, omdenken om elkaar, betere zorg, goed openbaar vervoer en onderwijs, zeg de simpele basisdingen.’’

,,Je staat hier in Finsterwolderhamrik’’, constateerde Maria droog, ,,volgens mij moet je in Den Haag zijn, Blaricum of zo, daar wonen mensen waar je meer aan hebt.’’

Gabriël

,,Juist nieat’’, vervolgde Gabriël, ,,het is een en al jakkerderij daar. Een kind heeft baat bij rust, reinheid en regelmaat. Bovendien is hier bijna geen bereik, dus Jezus zit straks niet de hele dag te gamen. Hij kan in alle rust opgroeien. Maar ik praat een beetje voor mijn beurt. Het wijst zich allemaal vanzelf. Het gaat om de zoon van God. Die is redelijk vroeg zelfstandig.’’

Maria vond Gabriël maar een rare vogel en zei eerst niks tegen Jozef. Pas toen de jonge vrouw een week later toch zwanger bleek vertelde ze wat er was gebeurd. Plus dat Gabriël het een onbevlekte ontvangenis noemde.

De timmerman geloofde er geen biet van: ,,Op de LTS heb ik bij biologie niet altijd even goed opgelet, maar ik weet wel dat DIT niet kan. Een engel die op Marcel Hensema leek? Ik vind dit heel vreemd, Maria.’’

Stiefkop

De twee kregen ruzie. Hij noemde haar een hoer. Zij vond hem een stiefkop, met klei tussen de oren in plaats van verstand.

,,Come on nou toch Maria’’, zei Jozef, ,,Zwanger raken kan maar door één ding en dat hebben nog niet gedaan.’’

,,Dat’’, kaatste ze terug, ,,is dus niet waar. Jij weet net als ik wat vroeger gebeurde. Bij mijn eigen moeder zelfs. Die had ook ineens een dikke buik. Toen meneer pastoor er naar vroeg zei haar vader, mijn opa, dat de onderbroeken van zijn dochter en die van de knecht te dicht naast elkaar op de waslijn hadden gehangen. Zeker weten dat het ook in jouw familie is gebeurd.’’

Toen zweeg Jozef. Want dat klopte. Zijn gevoel zei ook wel dat Maria te vertrouwen was, maar dit was hem net even te veel New Age.

,,Je hoeft het niet te snappen’’, besloot Maria, ,,als je me maar gelooft.’’

Alvorens hij in de schuur verdween, draaide Jozef zich even om: ,,Ik geloof je. Maar één ding: als het via onderbroeken gaat is het dus een bevlekte ontvangenis.’’

De Moezel

De weken erop waren niet gemakkelijk, maar ze kwamen er uit, mede dankzij relatietherapie. Ze trouwden in de zomer, gingen op huwelijksreis naar de Moezel en na de vakantie begon Jozef aan de kinderkamer.

Die was in de herfst klaar en des te dichter het bij december kwam, des te dikker de buik van Maria. Ze kwam tot weinig meer, moest er ’s nachts vaak uit en Jozef zag een keer kokhalzend dat ze een kroket met chocopasta en twee rolmopsen naar binnen werkte.

De laatste weken verliepen rustig, tot de 24^e plots een uitnodiging voor een volkstelling in de bus viel. De provincie wilde dat iedereen zich liet inschrijven op het gemeentehuis in zijn of haar geboorteplaats. Voor hun beiden was dat Winschoten.

Het had met de gemeentelijke herindeling te maken begrepen ze uit de brief, al snapten ze weinig van termen als ‘burgerparticipatie’ en ‘bestuurlijke efficiëntieslag’.

Belachelijk, vond Jozef: ,,Het is net als met de verkiezingen. We sturen sondes naar Mars, maar stemmen moet nog met rode potlood. Omdat de pervinzie de boel laat verslonzen, moeten wij naar Winschoten voor een volkstelling? Waar zijn ze mee bezig?’’

Toen Jozef nog eens goed naar de uitnodiging keek, zag hij dat die de 15^e al verstuurd was en dat de telling voor de kerstvakantie klaar moest zijn.

Zonnepanelen

Ze moesten dus direct gaan. Wie zich niet voor de 25^e liet registreren kreeg het jaar erop problemen met aanvragen. De twee wilden niet dat hun vergunningen voor het kappen van de zieke beuken en zonnepanelen op het dak in gevaar kwamen.

Maar net toen Maria naar het busje van Jozef wilde lopen kwam hij weer binnen: ,,Klotending. Dynamo kapot. Daar zou ik in de kerstvakantie even naar kijken.’’

,,En nu?’’, vroeg Maria.

,,Geen idee. Buren zijn er niet.’’

,,Tractor?’’, opperde Maria, meer voor de grap.

Jozef schudde zijn hoofd: ,,versnellingsbak ligt er onder weg.’’

,,Je gaat me niet vertellen dat we moeten lopen’’, vroeg Maria angstig.

,,Nou…’’, begon haar man, ,,…zover is Winschoten niet. Zo’n twaalf kilometer. We hebben de ezel nog. Loop ik wel, kun jij daar op zitten.’’

,,Ja doag’’, zei Maria, ,,ik bin toch geen Otto.’’

Een belachelijk idee ja, maar ze wist niks beters.

De tocht viel mee. Het sneeuwde licht, het land lag er prachtig bij en ze liepen in dik vier uur via Ganzedijk, Finsterwolde, Ekamp, Oostereinde en Beertsterweg naar het gemeentehuis. Het had sneller gekund, maar Maria moest steeds plassen.

Rozenstad

Het registreren ging vlotjes, maar toen ze op huis aan wilden zagen ze dat het wel erg hard sneeuwde. Jozef en Maria konden beter in de Rozenstad overnachten. Maar dat was een probleem. Of beter: ‘een uitdaging’. Want Royal York en Hotel Victoria zaten vol, evenals alle AirBnB-adressen, zag Jozef op de iPad. Hij zuchtte: ,,Dan kan ik maar één ding bedenken. Toch terug.’’ 

,,Ah nee’’, zuchtte Maria, ,,Ik ben bekaf.’’

Achteraf hadden ze natuurlijk in het ziekenhuis terecht gekund, maar achteraf kijk je een koe in de kont. Het kwam geen moment in hen op. Op de weg terug maakte Jozef, gedesoriënteerd door de hevige sneeuwval, de fout om op het Oostereinde naar rechts te gaan, in plaats van links. Pas bij de velden van Thos hadden ze door dat ze in Beerta waren.

Hij hervond zich snel: ,,Maakt niet uit. Vanaf de Hoofdstraat is het Oudeweg, linksaf Wiegersweg, rechtsaf andere Hoofdweg, dan richting Modderland en dat is al zowat Finsterwolderhamrik. ‘t Is niet eens zover om.’’

Maar zover kwamen ze niet.

,,Jozef’’, schreeuwde Maria op de Oudeweg, ,,het komt.’’

,,Wat?’’, vroeg Jozef.

,,Ja, wat dacht je?’’

Stadskudde Oldambt

Fuckerdefuck, dacht Jozef. Hij keek om zich heen, zag een schuur en herinnerde zich dat de Stadskudde van Oldambt of Hoogezand hier ergens stond. Geen Royal York, wel droog en warm. De grote deur bleek open en hij vleide Maria in het stro. Niks te vroeg, want de weeën waren begonnen.

Wat Jozef en Maria niet wisten was dat loonwerkers voor in de boerderij aan de kerstborrel zaten. Die hoorden niks van Maria’s gekerm, want Arrow Classic Rock stond keihard aan, maar ineens verscheen Gabriël in de kleine kantine.

,,Hé, Marcel Hensema’’, zei één van de jongens.

,,Du-hu’’, zei Gabriël, ,,jullie moeten helpen. In de stal is een bevalling bezig.’’

,,Zeker weer asielzoekers’’, schamperde een ander.

,,Nee mienjonge’’, sneerde Gabriël, ,,het gaat hier om de geboorte van de Messias.’’

Borrel

Een van de loonwerkers rende snel naar het huis van de schapenboer. Diens vrouw was vroeger verpleegkundige geweest. In de stal nam zij de regie, ging bij Maria zitten en stuurde Jozef naar de kantine: ,,Neem jij maar even een borrel.’’

Het werden er twee, drie en vier en toen Jozef een enorme schreeuw hoorde rende hij terug naar de stal. Daar vond hij Maria, spierwit, maar glimlachend en met een baby in haar armen. Zijn zoon. Hun zoon. Jezus. De zoon van God.

Een oude voederbak diende als wieg. Er was niks beters. Aangezien ook het bereik in Beerta slecht was, moest een van de jongens op de quad naar Winschoten, om bij de Huisartsenpost luiers en doeken te halen. De knaap kwam niet ver. Op de Oudeweg werd hij staande gehouden door drie Duitsers. 

Ben Feringa

In halfbakken Nederlands zeiden ze dat ze verdwaald waren. Het bleken drie hoogleraren van de universiteit in Oldenburg die op weg waren naar de stad, voor een werkweek met Nobelprijs-winnaar Ben Feringa. Hun auto had een lekke band.

De bedoeling was naar Winschoten te lopen, maar toen ze een heldere ster boven Beerta zagen, werd dat hun oriëntatiepunt. Daar was immers iets aan de hand. Een belangrijke gebeurtenis. Als wetenschapper wist je dat.

,,Feringa kan warten’’, zei een van hen, ,,Ein Geburt ist viel wichtiger.’’ De drie knielden bij de voederbak. Ze hadden mirre, wierook en goud bij zich, bedoeld voor proefnemingen, maar omdat ze niet met lege handen wilden staan, gaven ze dat aan Maria. ,,Hartstikke bedankt’’, zei ze, ,,komt vast een keer van pas.’’

Duits

,,Ich will nicht zeuren’’, begon de vrouw van de schapenboer in haar beste Duits, ,,maar Mutter und Kind mussen erst roesten. Zie kommen der wel aus, doch?’’

Ze wilde het jonge gezin onderbrengen in haar huis, maar toen ze zich omdraaide, zag ze dat ze dat het drietal in slaap was gevallen. Het uitgeputte gezin lag tot de volgende dag in diepe rust. Alleen Jozef werd een keer wakker. Hij riep: ,,De Dollard pakt hem nait’’ en sliep weer verder.

Het Gronings Kerstverhaal is voorgelezen op zondag 24 december 2017 in het speciale kerstprogramma van RTV GO, de lokale omroep van de gemeente Oldambt.

20181128

Mededelingen

Korte impressie van de Probusbijeenkomst op 28 november 2018

Voor de vijfde en laatste keer organiseerden Ellen Horsthuis en Jelleke de Graaff Stoffers een cultureel café. Het eerste rondje werd ons bij de viering van dit lustrum daarom door hen aangeboden, nota bene op de verjaardag van Hetty Toirkens die samen met Ini Verwey het tweede rondje voor haar rekening nam. En zo konden we tijdens de culturele activiteiten ook genieten van een al dan niet alcoholisch drankje. Zelfs voor wat knabbelwerk was gezorgd.

Onze voorzitter Gerard Kuiper gaf het startschot met een korte reflectie op het begrip cultuur, waarna Jelleke en Ellen ons met een strak tijdschema door de middag loodsten. Ze hadden vier leden bereid gevonden om een bijdrage te leveren, elk vanuit een eigen perspectief op cultuur.

Ton van Oss mocht het spits afbijten met een staaltje redenaarskunst. Hij gaf aan dat hij zelden van papier presenteerde maar meestal zijn redes hield aan de hand van wat hem al improviserend zo te binnen schoot: zo ook vanmiddag. Het geheel kreeg daarmee een enigszins cabaretesk karakter, waarbij ik zelf even moest denken aan “Helligen Hendrik”, de immer mopperende conferencier van RTVOost. Politiek, sport, modieuze praat werden vilein gefileerd.

Theo Obdeijn mediteerde met ons aan de hand van een gedicht van Hermann Hesse en een door hem daarbij gemaakt schilderij. Het thema “Vernieuwen” werd ingevuld door in beeld en tekst in te gaan op de relatie tussen keuzes maken en achterlaten in verschillende “Stufen”, fases van het leven.

Dolf van den Berg nam ons mee op een reis van Oldenzaal naar Porta Westfalica langs de E11, onderdeel van een LAW vanuit Bergen aan Zee helemaal tot in Polen. Hij speelde met het woord “lopen”, in Vlaanderen bekend als “stappen”, maar voor ons heeft dat “stappen” weer een betekenis die niet zo past bij het “lopen” als wandelen….. In de doorlopende diapresentatie kwamen diverse foto’s voorbij van de gelopen route. De presentatie en de getoonde beelden kun je onder deze impressie vinden en bekijken.

Ellen Horsthuis nam het laatste deel van het cultureel café voor haar rekening. Zij maakte ons deelgenoot van haar hobby’s schilderen en poëzie schrijven, die ze pas echt had ontwikkeld na haar pensionering. Ze presenteerde ons aan de hand van vijf schilderijen en bijpassende gedichten vijf thema’s: zeilen, kleinkinderen, reizen, grenzen (met name in haar vakgebied seksuologie) en kinderen.

Al met al een middag met hele diverse bijdragen, die in een veilige sfeer ook veel vertelden over diepere zielenroerselen van de “acteurs”. Jelleke gaf in haar slotwoord aan dat op zo’n middag echt wordt voldaan aan de standaarddoelstelling van Probus: “Het bevorderen van saamhorigheid en vriendschap van postactieven…….die iedere vanuit een persoonlijke, intellectuele en maatschappelijke achtergrond waarde hechten aan het regelmatig ontmoeten van elkaar, waarbij onderlinge hulpvaardigheid, verbreding van kennis en interesse, verruiming van inzicht alsmede ontspanning bindende elementen zijn”.

Onze voorzitter bedankte Jelleke en Ellen voor hun inspanningen om deze middag tot een waardevolle middag te maken. Hopelijk nemen anderen te zijner tijd het initiatief om het stokje van hen over te nemen.

Jan Heerdink

Dolf presentatie culturelemiddag nov 18

Tekst presentatie culturelemiddag

Videos traject E11  Töddenweg Oldenzaal naar Osnabrück

Deel 1 Oldenzaal Bad Bentheim

Deel 2 Bad Bentheim Rheine

Deel 3 Rheine Hörstel

Deel 4 Hörstel Steinbeck

Deel 5 Steinbeck Westercappeln

Deel 6 Westercappeln Osnabrück

Deel 7 Osnabrück centrum

20181107

Mededelingen

Vanuit de bestuursvergadering:

• De foto’s voor het smoelenboek zijn klaar.
• De financiën zijn in orde, de nieuwe laptop kan gekocht worden. De komende jaren wordt € 120 gereserveerd voor een nieuwe. De oude is te koop, geschikt voor eenvoudige doeleinden. Bieden per mail bij Ko.
• De activiteitencommissie is zo goed als klaar met het schema voor 2019.
• De vraag van Probus Nederland of er belangstelling is voor internationale contacten met andere Probusclubs, met name uit België en Frankrijk, wordt negatief beantwoord. Eerder zou dan gedacht kunnen worden aan contact met een Probusclub uit Duitsland in onze regio. In Emsdetten is een club, Ria wil daar wel eens naar kijken. We kunnen dat op eigen initiatief doen, buiten Probus Nederland om.

Jan Goossink stelt zich kort voor:

Hij komt uit Denekamp, middelbaar onderwijs op het Carmel in Oldenzaal, daarna economie gestudeerd in Rotterdam. Gewerkt op het ministerie waar hij zich bezig hield met bouwplanning en programmering. Via een project in Drenthe is hij in Enschede terecht gekomen, bij de Saxion Hogeschool en de Open Universiteit. Zijn werkwijze was vooral vanuit de praktijk naar de theorie te gaan. Nu is hij o.a. actief in de wielersport en het wielermuseum in Denekamp.

Henriëtte vraagt namens de activiteitencommissie bijdragen voor de kerstviering en de nieuwjaarsbijeenkomst. Binnenkort kan de laatste afspraak gemaakt worden voor de planning van 2019 en daarna kunnen we alvast de data verwachten.

Jan Heerdink heeft zich bereid verklaard volgend jaar het vicevoorzitterschap op zich te nemen.

Robert van Voren: Psycho-neurologische internaten in Oekraïne.

Robert van Voren is hoogleraar een de universiteit van Kaunas in Litouwen. Dit is ook het land, waar hij woont.

Hij heeft diverse nevenfuncties, maar in zijn vrije tijd is hij een bevlogen onderzoeker van de erbarmelijke leefomstandigheden in de overvolle psycho-neurologische internaten in Oekraïne.

In 1988 stonden er 10 000 000 psychiatrische patiënten geregistreerd.

De internaten dateren uit Stalinistische tijd en zijn gestoeld op de leer van Pavlov. Hij beschouwde de afwijkingen van psychiatrische patiënten als biologisch bepaald, dus niet behandelbaar. Medicijnen werden toegediend om patiënten in moeilijke omstandigheden in bedwang te houden.

Alle psycho-neurologische patiënten werden naar deze inrichtingen geschoven. De diagnose was bijna altijd schizofrenie, een zeer gevaarlijke ziekte, die alleen herkend kon worden door psychiaters.

De politiek maakt zo misbruik van de psychiatrie, waarbij de corruptie ook een zeer grote rol speelt. Mensen worden n.l. geselecteerd voor deze inrichtingen, omdat ze o.a. alleen zijn, een eigen flat hebben, een pensioen hebben, door hun familie verstoten zijn of dissident zijn. Hun bezittingen en pensioenen gaan naar de instellingen en naar hun voogden, meestal de directeuren van de internaten. De opsluiting is in de praktijk vaak levenslang.

De omstandigheden in de internaten zijn erbarmelijk: gebrek aan voedsel, kleding, privacy, hygiëne enz. De stank is er overheersend, mensen worden gestraft, mishandeld, vastgebonden.

Er is geen extra-murale zorg, geen therapie, geen uitzicht op genezing, geen ontslag.

Van Voren spreekt namens een stichting (opgericht in 1980), die opkomt voor de rechten van de mens. Zij hebben mandaat via de NGO, dus niet vanuit de regering.

Via een ombudsman kreeg deze stichting toegang tot de internaten, zodat inspecteurs de situatie kunnen opnemen en aan het licht brengen.

Deze moeizame contacten leiden hopelijk na een lange tijd ( misschien wel 10 jaar) tot resultaten en dus tot verbetering van de onmenselijke systemen in de psycho-neurologische internaten in Oekraïne.

Dinie van Schoot.  

20181107_154506_resized

Afbeelding 1 van 10

20181017

Mededelingen

• Albert vertelt over een kleine tentoonstelling van werk van Jan Schoenaker in de kerk van Weerselo, zondag 28 oktober, wordt nog vermeld in de Tubantia.
• Dolf vertelt dat de planning van de AC voor komend jaar ongeveer rond is. Het programma is evenwichtig, een goede verdeling van interne en externe inleiders, excursies en wat meer ruimte voor debat. Het plan wordt voorgelegd aan het bestuur.
• Gerard vraagt een kandidaat voor het vicevoorzitterschap voor 2019.
• Erna vraagt wie zin heeft in de functie van secretaris.
• Dolf introduceert de inleider van vanmiddag, de heer Kees Schaepman.

Verslag van de Probusmiddag met een lezing van oud journalist en schrijver Kees Schaepman

Na een excursie eerder in de maand oktober waarbij ijs en wielerzweet de boventoon voerden ontvingen we Kees Schaepman , vergezeld van zijn partner , in ons clubhonk “Rudie Boom”. Hij hield een lezing waarbij de titel van een door hem geschreven boek “mag ik mijn fiets terug” een leidraad vormde.

Kees Schaepman is een telg uit een patriarchale familie, waarvan de bekendste zijn oudoom de politicus, publicist en priester Herman Schaepman uit Tubbergen is.

Kees Schaepman , thans wonend in Duitsland aan de grens met Drenthe, is volgens een googletekst een mijmerend journalist en was o.a. redacteur van Vrij Nederland en hoofdredacteur van VPRO-radio. Hij heeft in zijn arbeidzaam leven veel gereisd, gezien, verteld en geschreven. Voor verdere informatie hierover verwijs ik naar digitale berichtgeving.

In zijn lezing bij ons stelde hij de verhouding tussen groeperingen, met name in oorlogs- en conflict gebieden aan de orde.Er ontstonden tegenstellingen tussen mensen ,die dikwijls ongewild en onbewust verstrikt raakten en nog altijd raken in twee geheel verschillende kampen.Het is opvallend hoein korte tijd mensen die goede buren waren en vriendschappelijk met elkaar omgingen in een mum van tijd elkaars vijanden werden. We gingen plotseling anders over elkaar denken en vonden de ideeën die er uit voort vloeiden onacceptabel.

De Duitse buren werden moffen die onbetrouwbaar , vijandig en slecht waren en mensen die bewust destructieve dingen bedachten om het andere kamp, de Nederlanders, te kleineren en zelfs te vernietigen. Het Nationaal Socialisme, de SDAP , NSB en verwante groeperingen werden onomwonden door ons veroordeeld zonder daarbij op enigerlei wijze de omstandigheden in ogenschouw te nemen die sommigen er toe hadden gebracht om toe te treden tot die bewegingen.Je bent goed of je bent slecht. Duitsers waren allemaal slecht en wij waren goed. Zij waren in alle opzichten degene die het kwaad aanrichtten en wij waren allen de dapperen die zich op alle mogelijke wijze hebben verzet. Kees Schaepman zet bij deze gedachtegang vraagtekens. “Hoe zou je zelf handelen, zijn we wel zo dapper als we denken”. “Handelen we niet te veel van uit vooroordelen”. Hij gaf daarbij een anekdote over een muur in een boerderij die na enig bikken een rood vlak met een hakenkruis vertoonde. (zie boek). Menig iemand uit de probusgroep kon via “Duitse moppen” aangeven hoe de draak werd gestoken met de Duitsers in de oorlogsperiode.

Kees heeft het gevoel dat het oorlogsverleden in Nederland nog steeds meer leeft dan in Duitsland, waar volgens hem het verleden beter verwerkt is.

Aan het eind van de lezing werd de conclusie getrokken dat grote conflicten zeer snel leiden tot ontmenselijking bij groepen mensen die voorheen vredelievend naast elkaar leefden. “ Je bent dan maar weinig stappen verwijderd om te fungeren als kampbeul “. Naast de 2^e wereldoorlog verwijst hij ook naar andere, latere conflicten zoals op de Balkan en Zuid Afrika en Zuid Amerika.

Hoewel de lezing af en toe wendingen nam naar andere onderwerpen was de strekking van het geheel m.i. duidelijk. “ Mag ik mijn fiets terug” confronteert ons niet alleen met een verleden met Duitsland maar geeft ook aan dat er te dikwijls te snel en te kritiekloos gehandeld en gedacht wordt in het dagelijkse handelen van mensen.

Voorzitter Gerard dankte aan het eind onze gastspreker en toonde zich mede namens de probusgroep verguld met zijn inbreng.

Vredelievend togen wij vervolgens naar ons buffet.

Frans Koel

IMG_3648

Afbeelding 1 van 6

20181003

Mededelingen

Op de website is het smoelenboek aangevuld; de kaartjes worden nog gemaakt door Rob.

De nieuwe ledenlijst staat ook op de website.

Dolf constateert dat de website meer bezocht wordt, we weten de weg steeds beter te vinden.

De excursie naar IJsboerderij Erve Kuiper op 3 oktober 2018.

De middag van 3 okt. bracht ons de ene verrassing na de andere. We bezochten De IJskuip, De boerderij op Erve Kuiper en Het wielermuseum Henny Kuiper Native. Alles in één keer en op één plek aan ’t kanaal in Denekamp.

Op de Duitse dag van de eenheid, troffen we onderweg juist een veelheid van witte nummerborden aan. Enkelen van ons ondervonden hinder van deze Stau.

In de IJskuip stonden koffie(+mini-ijsje) en krentenwegge samen met Hermien op ons te wachten. Zij nam ons mee naar de keuken van haar zaak en gaf uitleg over hoe het bedrijf werd “uitgevonden” en gerealiseerd. Er volgde een demonstratie kwaliteits-ijs maken die uitliep in een heerlijk bakje vanille-ijs.

Erik Kuiper en Hermien zijn de motoren. Zij ontwikkelden een businessplan dat zich kenmerkt door: scherp waarnemen, de mogelijkheden analyseren, een flinke scheut boerenslimheid en vooral realiteitszin, aanpakken en doorzetten. Het offerblokje bij de Mariakapel, dat elke dag vol is, zegt hen bijvoorbeeld dat er wel erg veel mensen langs hun erf fietsen. Dus ijs maken en verkopen.

De kern van het ooit gemengd boerenbedrijf wordt een rundveestal met Deense Jersey-koeien. De melk van dit kleine koeien ras is het meest geschikt voor het bereiden van ijs !

Dat blijkt, want de combinatie met producten van hun Twentse noabers maakt ijs van wereldklasse mogelijk. Ze worden er Europees kampioen mee en krijgen bij het WK in Rimini een eervolle vermelding.

En dan hadden ze ook nog een wielrenner in de familie. Die zocht in samenwerking met o.a. Jan Goossink en Wim Horsthuis naar een plek in Twente voor een museum van de wielersport. Nog liever een wielercentrum. Maar waar?

Er werd op Erve Kuiper een grote moderne veestal gebouwd met voor een deel beneden en op de bovenverdieping ruimte voor een wielermuseum. Vanaf 2017 het “Henny Kuiper Native”.

Hermien liet ons uitlopen. We zijn te laat bij Henny Kuiper die ons begroet met: “Te laat. De tour wacht op niemand”. In een presentatie samen met Jan Goossink passeren succes na succes met op de achtergrond het geluid van magere varkens. Een verhaal vol waardevolle informatie en anekdotes wordt afgesloten door onze voorzitter (voor Erik en Hermien: oons oom Gerard) Hij onthult enkele familiegeheimen omtrent zijn beroemd geworden broer. Het duurt allemaal nogal lang.

Om het museum echt te zien moeten we nog eens terug komen. En dat doen we zeker graag.

Wel viel nog op dat de tekst in het logo van de IJskuip veranderd is van “Twents genieten” in “Twentsitaliaans genieten”.

Stille expansie in een (wal)notendop.

Theo Obdeijn.

20181003_163748_resized

Afbeelding 7 van 13

20180919

Partnerdag 19 september 2018

Op een mooie stralende nazomerdag verzamelden zich om 09.15 uur 34 personen bij De Boom. Onze gids deze dag was Dolf. Nadat hij ons welkom had geheten, gingen we in negen auto’s op weg naar het oude Hanzestadje Ommen, waar we rond 10.15 uur arriveerden bij Rederij Peters aan de Zwolseweg. Daar gingen we aan boord van het partyschip Queen of Vechtvalley voor een anderhalf uur durende tocht over de Vecht met keerpunt bij de sluis van Vilsteren.  Onderweg konden we genieten van het weidse landschap, hier en daar onderbroken door villaparken en campings. We konden ook zwaaien naar enkele fanatieke vissers. Tijdens de tocht werd er een en ander verteld ter toelichting, maar dat is door weinigen van ons gehoord: gesprekken aan de tafels gingen door en/of men hoorde niet dat er wat gezegd werd door de geluidsinstallatie.

Na terugkeer bij de rederij gingen we op weg naar Tante Pos, een restaurant in het voormalige postkantoor van Ommen. Daar werd een uitgebreide lunch geserveerd, die goed in de smaak viel. De geanimeerde gesprekken op de boot werden hier gecontinueerd, veelal met weer andere gesprekspartners. Zo werd het doel van deze dag, een informele gelegenheid om zowel elkaar als elkaars eventueel aanwezige partners te ontmoeten, zonder meer bereikt.

Na de lunch kon ieder aan de hand van een boekje van Rederij Peters een stadwandeling maken. Sommigen kozen ervoor om de hele wandeling te maken, anderen voelden meer voor een combinatie van wandelen en een uurtje shoppen. Onderweg was er ook volop gelegenheid om je te laten verleiden tot het kopen van een ijsje: wellicht wel het laatste in deze prachtige zomer….

Om 15 uur konden we op een andere boot de dag afsluiten onder het genot van een drankje en een overvloedige hoeveelheid hapjes. Onze voortreffelijke gids Dolf sloot de dag officieel af, waarna Anneke Deen namens de partners haar dank uitsprak voor de prachtige dag. En zoals vaker had onze voorzitter Gerard het laatste woord. Hij dankte Dolf en de andere leden van de AC voor de organisatie en dankte de weergoden voor hun bijdrage aan de gezellige sfeer. Dat we na een bezoek aan het Sandsteinmuseum in Bad Bentheim nu een boottocht hadden mogen maken op de Vecht, het water waarlangs het zandsteen werd vervoerd o.a. naar Amsterdam, noemde hij een staaltje van perfecte planning. Waarvan akte!

Daarna keerden we huiswaarts om thuis nog even te genieten van de laatste warmte van de zomer van 2018, voordat over enkele dagen de officiële herfst begint.

Jan Heerdink

Klik op de dia’s om ze snel door te bladeren

IMG_1591

Afbeelding 1 van 29

20180905

Mededelingen

Bert geeft aan dat het woord zij is onderstreept omdat het een dubbele betekenis heeft. Enerzijds slaat het op de militairen die voor onze vrijheid vochten, anderzijds op de politiek van de grote mogendheden die het communisme (lees: Rusland) een halt wilden toeroepen.

Bert besteedt in zijn lezing met name aandacht aan het militaire deel en meer in het bijzonder aan een in Weerselo gecrashte Engelse bommenwerper en het lot van de zich in die bommenwerper bevindende manschappen. Ter inleiding van zijn betoog vertoont Bert een korte film van het Engelse leger waarop te zien is hoe de aanvallen op Duitsland werden voorbereid en uitgevoerd. Voorts licht hij toe op welke wijze de diverse mogendheden zich op de oorlog voorbereidden en hoe in grote lijnen het verloop van de oorlog was.

Reeds vrij vroeg in de oorlog begon de Engelse luchtmacht met intensieve bombardementen op strategische doelen in Duitsland. Een van die bombardementen was gericht op de stad Bremen dat van 25 op 26 juni 1942 plaatsvond. Zo’n 1.000 zware bommenwerpers vlogen richting Bremen om aldaar hun bommenlast af te werpen. De ervaring had geleerd dat gemiddeld 5 % van de vliegtuigen niet terugkeerde. Dat was ook deze keer weer het geval. Van de 1.000 bommenwerpers keerden er 49 niet terug. Van die 49 waren er 7 van het model Halifax. 5 van die toestellen konden worden geïdentificeerd en 2 niet. Een van die laatste 2 toestellen stortte in Weerselo neer. De bemanningen van al die vliegtuigen zijn bekend, alleen is niet te achterhalen wie er in het toestel zaten dat in Weerselo crashte. De geborgen bemanningsleden zijn in Weerselo in vijf graven begraven zonder dat ooit bekend is geworden wie het zijn. Bert heeft ruim 25 jaar onderzoek naar deze crash gedaan maar ook hij is er tot zijn spijt niet in geslaagd de identiteit van de bemanning vast te stellen.

In 1995 is door Heemkunde Weerselo besloten een herdenkingsboek over de oorlogshandelingen in Weerselo te schrijven. Daartoe zijn vele interviews afgenomen van mensen die de oorlog en deze gebeurtenissen hadden meegemaakt. Dat heeft echter niet tot een doorbraak in het zoeken naar de identiteit van de bemanning geleid.

Natuurlijk komt dan de vraag op waarom er geen DNA onderzoek wordt uitgevoerd. De reden dat dit niet gebeurt ligt in het feit dat de Engelsen dit niet willen (dit in tegenstelling tot de Amerikanen). Er wordt nu getracht een aantal nabestaanden aan te sporen om bij de verantwoordelijke instanties in Engeland  aan te dringen op het instellen van een DNA onderzoek. De tijd zal leren of dit nog wat oplevert.

Na een korte pauze neemt Bert nog een 6-tal crashes met ons door die in de oude gemeente Weerselo hebben plaatsgevonden. Het is schokkend om te horen hoeveel jonge mannen (in leeftijd variërend van 19 tot 27 jaar) het leven lieten in de strijd voor onze vrijheid.

Het betoog van Bert was niet alleen interessant maar vooral ook indrukwekkend door het onpeilbare menselijke leed dat hij beschreef als gevolg van de 2^e  wereldoorlog.   

Met dank aan Ton.

Hier nog een link naar het informatie paneel in Weerselo.

20180905_154001

Afbeelding 1 van 6

20180818

Mededelingen

Museum bezoek Bad Bentheim.

2018-08-08 Verslag van het bezoek van Probus aan het Sandstein-Museum.

Op woensdag 8 augustus 2018 brachten we een bezoek aan het Sandstein-Museum in Bad Bentheim.  Natuurlijk moesten wij eerst genieten van koffie met heerlijke Apfelkuchen in het tegenover gelegen restaurant Fürstenhof.

Onze Duitse Nederlands sprekende inleider vertelde, dat het museum gevestigd was in een historisch “Ankerbalken Haus” , vroeger bewoond door agrariërs, die naar de stad trokken.

De zandsteen is miljoenen jaren geleden gevormd door de druk van water op een laag zand en klei op de bodem van een reeds lang verdwenen binnenzee. Tachtig miljoen jaar geleden is door een verschuiving van de aardlagen de 60 tot 80 meter dikke zandsteenlaag aan de oppervlakte gekomen en vormt nu een ruim 7 km. lange heuvelrug tot voorbij Gildehaus. Hierin bevinden zich dus de groeves waar de zandsteen vanaf ongeveer de elfde eeuw uitgehakt werd. Aanvankelijk bedoeld voor voorwerpen, zoals grafstenen, voederbakken e.d. Later werd de zandsteen toegepast voor funderingen en plaveisel , maar  voornamelijk voor bouwmariaal voor kerken, kastelen en versieringen van gebouwen. Dit materiaal werd met schepen over de rivieren verplaatst naar de bouwplaatsen. De handel bracht arbeid voor de mensen en rijkdom voor de heersers in dit gebied. De rechten om dit te vervoeren en te verhandelen lagen vaak in handen van Nederlandse reders en kooplui. En zeer talrijk en verspreid over de hele wereld, waren de plaatsen , waar met dit materiaal schitterende gebouwen neergezet werden.

Onze inleider gaf diverse voorbeelden in Nederland, eigenlijk teveel om op te noemen, zoals het Paleis op de Dam in Amsterdam, de Martinitoren in Groningen, de Dom in Utrecht en heel veel kerken in onze omgeving, zoals natuurlijk de Plechelmusbasiliek in Oldenzaal.

Ook wereldwijd zijn er gebouwen van dit materiaal .Dat de sokkel van het Vrijheidsbeeld in New York van Bentheimer zandsteen zou zijn, is een fabel, maar in Perth in Australië staat een gedenkboog,  die oorspronkelijk bedoeld was om in het toenmalige Batavia in Nederlands-Indië opgericht te worden.

De “Batavia”, het schip van de V.O.C., waarin de stenen hiervoor op de bodem lagen, verging in 1629 voor de kust van Australië. In 1963  werd het wrak gevonden en men heeft toen volgens de oude tekeningen daar in Perth de gedenkboog opgebouwd. Een replica hiervan bevindt zich in het museum.

Verder vermeldenswaard is” Der Herrgott von Bentheim”, een van de zeldzame vroeg-christelijke beelden van de christusfiguur in een houding van rechtsprekers en gekleed een apart gewaad, dat  gelijkenis vertoont met een beeld van Sint Patrick uit dezelfde tijd, gemaakt  in Ierland.

Het beeld in Bentheim werd in 1826 gevonden op een akker en het heeft jaren op de binnenplaats van het Schloss gestaan. Vlak  na de oorlog werd het beschadigd door de geallieerden en na restauratie bevindt het zich nu in de Katharinenkirche in Bentheim.

In de “Schlüters Kuhle, een stilgelegde steengroeve, is de oorspronkelijke Steenhouwershut in ere hersteld, waar het oude ambacht van steenhouwer weer uitgeoefend kan worden door kunstenaars en andere belangstellenden.

Na afloop bedankte Henriette onze inleider hartelijk voor zijn interessante lezing.

Met dank aan Dinie 

http://www.sandsteinmuseumbadbentheim.de/

Een mooie video presentie kun je bekijken via deze link

20180718

Mededelingen

• Probus Nederland komt binnenkort met een module voor secretarissen voor het opslaan van clubmutaties en mogelijkheden voor de ledenadministratie. In afwachting daarvan heb ik een formulier gemaakt waarop nieuwe leden hun gegevens kunnen invullen.
• Willen jullie bij meldingen per mail, b.v. bij afmelding maar ook bij andere mededelingen, in de aanhef zetten aan wie je die melding nog meer stuurt. Door de wet AVG mag dat niet meer zichtbaar en dat is soms lastig.
• Nieuwe leden: Herman Grimberg, Hans Kamp en Laurens Goossen zijn twee keer genoemd en er zijn geen bezwaren binnengekomen. Dat betekent dat Jan de mensen kan benaderen.
• Voor de tweede keer is vandaag genoemd Ben Mensink. Komen er geen bezwaren dan kan hij na 8 augustus benaderd worden.
• Voor de excursie van 8 augustus vertrekken we om 14.30 uur vanaf De Boom.
• Voor de partnerdag 19 september vertrekken we om 9.00 uur.
• Ko heeft € 30 overgemaakt als onze bijdrage aan het onderhoud van de AED bij De Boom.

Impressie Probus-middag van 18 juli 2018 over de Gemeente door Ton van Oss

Ingeleid door een stemmig uitgevoerde ode aan de gemeente Oldenzaal door voorzitter Gerard, werd het woord gegeven aan ons prominent lid Ton van Oss.

Als voormalig gemeente secretaris van Oldenzaal zal hij een thema brengen , waarbij het fenomeen GEMEENTE van meerdere kanten aan de orde komt. Het is niet de bedoeling een bloemlezing te houden over alle facetten van wat een gemeente is , hoe zij functioneert en welke plaats binnen ons staatsbestel in gedetailleerd opzicht wordt ingenomen. De Gemeentewet geeft in deze de algemene regels aan. De lezing wordt volgens zijn zeggen zo interactief mogelijk gehouden.

Zaken die aan de orde kwamen gelden voor de meeste gemeenten in Nederland.

Voor ons, gemiddeldeburgers, waren er eyeopeners genoeg in de lezing verwerkt. Immers, betekent voor velen een “gemeente” niet slechts een territorium in het land, met een plaatsnaambordje als je de grens overschrijdt, of een gebouw met enigszins stoffige, strenge, aardige of stoïcijns reagerende ambtenaren, waar je een paspoort kunt halen of een rijbewijs ?

De lezing van Ton heeft zeker het beeld van en over een gemeente bij velen gewijzigd. We weten nu (weer) dat een gemeente een publieke rechtspersoon is, geregeld is in de Grondwet, alsmede in de Gemeentewet ,die o.m. de samenstelling, de inrichting en bevoegdheden van de gemeentebesturen regelt. In het Burgerlijk Wetboek kunnen we dan weer vinden wat een Gemeente eigenlijk is.Als ieder lichaam heeft een gemeente ook allerlei organen, zoals de bestuurlijke, waarvan de Raad, het College en de Burgemeester er uitspringen. Deze werden op professionele wijze toegelicht. De naam van Thorbecke ontbrak hierbij terecht niet . Boeiend werd ook gesproken over verkiezingen , al of niet rechtstreeks , voordrachten (o.a. burgemeester) en de gang van zaken bij e.e.a. Het voor en tegen van een gekozen burgemeester lokte enige discussie uit.

Monisme, Dualisme, incompatibiliteiten , allemaal begrippen die ons probusleden op het bord werden geschoven. Het klinkt allemaal ingewikkeld, maar Ton wist er een begrijpelijk en interessant verhaal van te maken.

Uiteraard werd ook de functie of rol van de gemeentesecretaris aan de orde gesteld. In 2004 is de functie van Griffier in het leven geroepen. Daarmee is de lijn van een secretaris naar de Raad toe min of meer afgesneden. De Griffier is hiermee thans belast. Een Gemeentesecretaris zal hieromtrent volgens Ton niet rouwig zijn, aangezien hij de ervaring heeft dat een secretaris meer dan voldoende werk moet uitvoeren binnen de muren van het geentehuis/stadhuis.

Aan het einde van de lezing pleit Ton voor kwalitatief goede ambtenaren , die hun werk naar behoren verrichten. De band tussen burger en (gemeentelijke) overheid zal een goede moeten zijn. Bezwaren en problemen van de burger dienen serieus te worden genomen. Mochten er problemen zijn dan is spreker Ton bereid om zo mogelijk te helpen.

Hierna werd de lezing beëindigd. Wij, toehoorders , waren unaniem van mening dat de inhoud duidelijk was en veel heeft toegevoegd aan de kennis van een Gemeente.

De voorzitter dankte dan ook met recht de spreker en onder applaus van de aanwezigen begaven we ons naar het inmiddels klaargezette buffet .

fk

IMG_3613 (2)

Afbeelding 1 van 5

20180620

Mededelingen

• Op 20 juni was Gerard als voorzitter het enige aanwezige bestuurslid. Hij heeft zich uitstekend van zijn taak gekweten.
• Theo O. heeft een verslag gemaakt van de lezing van Dolf. Dat volgt separaat. Bij mijn weten zijn er geen foto’s gemaakt realiseerde ik me toen ik naar huis fietste.
• Ton drukt ons nog eens op het hart om mailtjes naar meerdere groepsleden uitsluitend BCC te versturen.
• Albert heeft honing voor liefhebbers. Bovendien is hij met anderen bezig om een mozaïek van Jan Schoenaker in het oude Oltrigebouw veilig te stellen voordat de sloop begint.
• Voor de tweede keer wordt Laurens Goossen genoemd als potentieel nieuw lid. Voor de eerste keer wordt Ben Mensink genoemd, oud-directeur van de Leemstee.
• De eerstvolgende bijeenkomst is op 18 juli; Ton zal ons dan vertellen over zijn werk als gemeentesecretaris.
• Ria Nijhof besluit om zich bij onze club aan te sluiten. Van harte welkom!!

Hygiëne in de levensmiddelenindustrie; Dolf van den Berg

Onder de titel: “Hygiëne in de levensmiddelenindustrie” heeft Dolf van den Berg voor ons een lezing voorbereid. Van die “ons” zijn er door een scala van oorzaken elf afwezig. Dolf ziet het verhaal van deze middag als een “introductie tot”. Dat houdt in dat het onderwerp zo breed is dat we zeker op een vervolg mogen rekenen.

Het wordt een middag vol ongewenste micro-organismen, ziektekiemen die voor nieuws gaan zorgen en industrieel bereide voeding. Ook is er aandacht voor de randvoorwaarden van hygiëne en een flash back naar Grieken (5000 jaar geleden al zeep!), Romeinen (wisselbaden) en onze eigen in-vieze Middeleeuwen. Pas de laatste dertig jaar komen we weer op het niveau van Grieken en Romeinen. De pest is nog niet weg!

Voordat we ons gaan afvragen wat voedselhygiëne is, beantwoorden we samen vragen over:

* welke populaire voedingsmiddelen er in de periode 1960-1965 waren.

* welke bewaarmethoden voor voeding we nu kennen.

* welke risico’s we lopen bij voedselinfecties.

Dan: Wat is hygiëne?

Het gaat om PREVENTIE. Voorkomen dat je ziek wordt. Dat houdt in: Ziektekiemen kennen en herkennen. Reinigen met specialistische desinfectiemiddelen (Chloor kan niet meer) En om bij de Grieken te blijven: Daar zit ook de Achilleshiel. De middelen worden zo uniek dat toepassen puur specialistenwerk wordt. Dan mag je hopen dat een “ongeval”, zoals het tot nu toe is, een lokaal incident blijft.

Over lokaal gesproken: Via de mesthopen in het Oldenzaal van ca. 1850 (veel mest voor de deur wijst op veel welstand daarachter!) schotelt Dolf een Duitse reclame over rattengift voor. Driestemmig gezongen. We krijgen bladmuziek om mee te kunnen zingen.

Een uitstapje naar voedselveiligheid leert dat landbouw vroeger duurzaam was. We kijken naar de verschillen tussen de kruidenier van toen en de supermarkt. Ook is dit het moment waarop we de antwoorden op de eerder gestelde vragen kunnen spuien en vergelijken. Grootschaligheid levert problemen op die voor een deel moeten worden opgelost door een wettelijke verankering. Ton van Oss, die vroeger geleerd heeft waar alles staat, duikt het bestaan van een wetsartikel over mayonaise op. Je wilt niet weten wat daar allemaal wettelijk in mag zitten. Veel controle is niet mogelijk. Het komt neer op vertrouwen. Gelukkig zijn er genoeg integere fabrikanten.

Vooral door de hoge zuigelingensterfte tussen 1840 en 1940, werd het toezicht op voedingsmiddelen sterker. Melk werd daarbij een speerpunt. Rauwe melk, listeria, de cholerabacil en de uitbraak van salmonella in 2016-2017. Ook de mastitis besmetting door slecht hygiëne rond feces, kreeg aandacht. Jodium en melkzuren zijn tegenmiddelen.

Onder het kopje “voedseleconomie” gaat het over de zoektocht naar eiwitten anders dan uit vlees. Vis, peulvruchten, ei, noten en zuivel. Ook sprinkhanen en meelwormen worden ons deel. De vraag naar voedsel stijgt enorm en waterschaarste gaat een hoofdrol spelen.

Zoals verwacht komen we niet toe aan consumentengedrag, reinigen en desinfectie en de brandende vragen. Iemand heeft de ziekte van Le Mans gemist (de 24 uursrace) Na een lange lijst van voedselinfecties wordt Dolf gevraagd of hij nog wel eet. We hoeven ons geen zorgen te maken. Dolf wenst tot slot ook ons allemaal een smakelijk eten.

Theo Obdeijn.

Inleiding voedingshygiëne Probus

20180517

Mededelingen

• Gerard verwelkomt Ria Nijhof, zij komt een paar keer om te ervaren hoe het is bij ons. Zij vertelt kort iets over zichzelf. Zij komt uit het sociaal-cultureel werk, met name jeugdwerk. Ze is officieel met pensioen maar werkt nog voor de gemeente op het gebied van onderwijs, het ondersteunen van processen en coaching.
• Ton van Oss vertelt nog wat meer over de nieuwe AVG. Er is veel over te doen, maar voor ons als kleine vereniging, zonder bijzondere persoonsgegevens is er niet veel aan de hand. We gaan uit van het door hem opgestelde statuut met daaraan toegevoegd een amendement om zelf te kijken naar het privacybeleid van Probus Nederland. Een verklaring tekenen is niet nodig, ieder lid heeft zijn /haar gegevens zelf afgegeven bij aanmelding. Wij moeten zorgvuldig omgaan met de ledenlijst, en van mensen die geen lid meer zijn moeten de gegevens zorgvuldig vernietigd worden. Er wordt van commerciële kant al een certificaat aangeboden maar dat is van geen enkele waarde. De leden stemmen in met dit voorstel.
• Gerard meldt dat er volgend jaar een nieuw lid nodig is voor de activiteitencommissie. Graag aanmelden bij Henriëtte en Erna.
• Erna waarschuwt 75 plussers om ruim op tijd te beginnen als hun rijbewijs verlengd moet worden. Houd je berichtenbox in Mijn overheid in de gaten want het kan even duren voor je ergens terecht kunt voor de gezondheidsverklaring en er zijn lange wachttijden bij het CBR.

Excursie Probus club Oldenzaal – Losser naar Food Connect Almelo.

Probusclub Oldenzaal – Losser het bedrijf Food Connect te Almelo.

Voorwaar een goede keuze van de activiteitencommissie!

Het was niet alleen een leerzame maar zeer zeker ook een onderhoudende middag, niet in de laatste plaats door onze gastheer Gerard Korte die ons (om maar eens in kooktermen te blijven) op smeuïge wijze door de middag leidde.

Vele aspecten van het nog relatief jonge bedrijf kwamen aan de orde, vanaf het prille begin in een garage te Denekamp tot een aantal prestigieuze prijzen die de afgelopen jaren gewonnen werden.

Tekenend voor dit bedrijf zijn wel de bedrijfscultuur en de bedrijfsfilosofie. Deze zijn volledig gericht op het zo optimaal mogelijk bedienen van de cliënt, op een wijze die gekenmerkt wordt door het gebruik van verse en verantwoorde ingrediënten. Versheid, smaakbeleving en plezier hebben in eten op een verantwoorde manier zijn sleutelbegrippen die vanmiddag voorbijkwamen.

Vanuit deze filosofie wordt ingespeeld op de vele ontwikkelingen die zich voltrekken binnen de food markt. Zo wil men onder meer maaltijden gaan leveren aan slagerijen en bedrijfskantines. Ook catering komt in beeld terwijl momenteel (als experiment) met maaltijd-automaten wordt gewerkt.

Een rondgang door het bedrijf liet ons zien hoe knap dit bedrijf wordt gerund, zowel in de productie zelf als in de logistiek die erbij komt kijken.

Als afronding van deze geslaagde middag konden wij zelf de resultaten van de kookkunst van Food Connect beoordelen.

De algemene teneur was dat hetgeen ons werd voorgeschoteld van uitmuntende kwaliteit was.

Kort en goed wij kijken terug op een mooie excursie!

Ton van Oss.

20180418

Mededelingen

2018-04-18 mededelingen Probus

• De nieuwe infoboekjes zijn klaar, met dank aan Rob en Gerard. Controleer even of je een goede uitdraai hebt, zo nodig krijg je een nieuwe.
• Ton van Oss bestudeert de nieuwe wet op de privacy en de consequenties daarvan voor ons. Mededelingen en impressies worden al BCC verstuurd.
• Nieuwe leden:Jan heeft twee keer Ria Nijhof genoemd, er zijn geen bezwaren en hij kan contact met haar opnemen. Hans Kamp wordt voor de tweede keer genoemd. Theo Lansink heeft contact gehad met José Willemsen. Zij wil een klein jaar wachten en daarna wordt ze nog eens benaderd. Jan noemt voor de eerste keer Laurens Goossen, politieman, ongeveer 65 jaar. Ton van Oss heeft enthousiast met iemand over onze club gepraat en hem op de site gewezen. Die werd positief beoordeeld. Wij wachten af.
• Het voorzitterschap wordt overgedragen van An op Gerard. An bedankt iedereen voor de hulp het afgelopen jaar en zegt dat ze met veel genoegen het voorzitterschap heeft waargenomen. Gerard bedankt haar voor de prettige en collegiale wijze waarop ze voorzitter was. Zij luisterde, had aandacht voor de leden, gaf iedereen de ruimte en kwam ook met nieuwe voorstellen. Zo wist zij het buffet wat te reguleren. Voor Gerard heeft ze nog de overdracht op papier. Een mooie bos bloemen en een welverdiend applaus voor haar.
• Tijdens Lief en Leed meldt An nog dat Tim met een trio doorgedrongen is tot de finalisten van het Prinses Elisabethconcours. Mochten ze winnen dan zijn ze zondagavond te zien en te horen in het programma van Paul Witteman, om 18.15 uur.

De dam die dijk genoemd werd: de Afsluitdijk lezing van Jan van Rijn

Enkele aantekeningen n.a.v. de lezing van Jan van Rijn op 18 april.

Het thema van Jans lezing was: De dam die die dijk genoemd werd: de Afsluitdijk.

In een boeiende en zeer begrijpelijke presentatie vertelde Jan van Rijn ons over 8 aspecten die te maken hebben gehad met het thema. Ik geef in het kort een samenvatting daarvan.

1. De allereerste plannen werden reeds gemaakt in 1667 doior Hendrik Stevin. Naar hem zijn later de sluizen bij Den Oever genoemd. Dat was een groots opgezet plan, waarbij ook de Waddeneilanden en zelfs het Lauwersmeer zouden worden ingedamd. Met name in de 19^e eeuw werden nog diverse plannen gemaakt en weer verworpen. In 1882 richten twee mensen (Buma en Van Diggelen) een vereniging op.
2. Dat was de Zuiderzeevereniging. Het doel van die vereniging was om een onderzoek in te stellen naar de haalbaarheid van de afsluiting van de Zuiderzee. Deze vereniging kreeg na koninklijke goedkeuring een technisch bureau met twee ingenieurs, de heren Van der Toorn en Lely. Al na een jaar ging Lely alleen verder en publiceerde diverse onderzoeksrapporten, waarbij de Waddenzee steeds meer uit beeld verdween. In 1891 was het hoofdplan klaar.
3. Ir. C. Lely was geboren in 1854. In 1891 werd hij minister van Waterstaat. Pas toen hij voor de derde keer minister werd in 1913 (onder de voorwaarde dat zijn plan zou worden uitgevoerd) kwam een en ander in een stroomversnelling. De watersnoodramp van 1916 bracht ook vaart in de realisering. In 1918 werd de Zuiderzeewet aangenomen en kon met de bouw worden begonnen.
4. De bouw begon met de afsluiting van het Amsteldiep met een dam van Anna Paulowna naar Wieringen. Ondanks een kleine vertraging kwamen daarna de sluizen van Den Oever klaar. Na oprichting van de MUZ (Maatschappij tot Uitvoering van de Zuiderzeewerken) kon er echt schot in komen: kleine bedrijven konden niet meer failliet gaan. Er werd door diverse aannemers samengewerkt. Jan vertoonde vervolgens enkele oude filmbeelden gelardeerd met accordeonmuziek. Lely overleed in 1929, vlak voor de drooglegging van de Wieringermeer in 1930. Inmiddels was men ook aan de Friese kant bij Kornwerderzand al ver gevorderd. Op 28 mei 1932 werd het laatste gat gesloten. Op die plek staat een monument.
5. De gevolgen voor mens en dier waren natuurlijk behoorlijk, vooral voor de visserij en de soorten vissen. Veel vissers moesten omzien naar een ander beroep; ze werden o.a. te werk gesteld in een knopenfabriek….
   Er ontstond ook nieuwe natuur: de Oostvaardersplassen, de natuurhaven “De Kreupel” bij Medemblik, De Friese Ijsselmeerkust (It Fryske Gea) en het Markermeer.
6. Er ontstond nieuw land met nieuwe mensen: er vond een selectie plaats van met name veel boeren. Je kon niet zomaar verhuizen! Hoewel de Duitsers in mei 1945 de Wieringerdijk hadden doorgestoken, was die toch al weer gedicht in december van datzelfde jaar.
7. Ook Defensie was aanwezig: al heel lang bij de Stelling van Amsterdam en de kazematten van Kornwerderzand. Door de Afsluitdijk kwam daar wel enige verandering in.
8. De toekomst laat zich aftekenen: waterveiligheid verhogen (dijkverzwaring en –versterking), waterbeheer (pompen om te spuien), opwekking van energie door gebruik te maken van zout-en-zoetwatercontact, economische aspecten in onder meer toerisme en steeds aandacht houden voor de natuur.

Jan Heerdink

20180418_151337_resized

Afbeelding 1 van 12

20180404

Mededelingen

mededelingen 

• Er komt binnenkort een nieuwe Privacywet (AVG). Ook voor verenigingen heeft dat consequenties. Zo mogen we vanaf die datum alle mails naar onze groep alleen naar één persoon sturen, alle andere namen onder BCC. Ton van Oss heeft toegezegd dat hij zich in de wet gaat verdiepen en ons verteld waar we op moeten letten.
• Extra bedankje voor Dinie met een prachtig verslag  van onze dichtmiddag
• Ini heeft in november opdracht gekregen voor het maken van een portret van een professor aan de medische faculteit van de universiteit van Leiden. Daarnaast heeft ze nog twee andere portretopdrachten gekregen.
• Nieuwe leden: Ria Nijhof, voor de tweede keer genoemd. Zij was opbouwwerker bij Impuls, leeftijd eind 60.
• Hans Kamp op voordracht Jan, misschien eind van het najaar. Hierbij is hij voor de eerste keer genoemd

Korte impressie van het bezoek van Probus aan het Twickel College te Hengelo

Wie geruime tijd niet meer op een middelbare school is geweest staat versteld van gebouw en ambiance van zo’n instelling in de huidige tijd. Ruim opgezet, veel licht, een grote fietsenplaats waarbij de e-bike reeds geruime tijd veel plekken opeist. Dit alles is althans waar te nemen bij het Hengelose Twickel College waar wij als Probusclub een excursie hadden.

Aan de buitenkant van de school was een kunstwerk aangebracht met de naam “London Police”. We werden de school, die plm. 1200 leerlingen telt, binnengeleid door Martin Bakker en René Hoek, twee gymleraren in blauwe bedrijfskleding, die ons de middag zouden begeleiden.

Met verve en nauwelijks verhuld enthousiasme werd iets verteld over de bouw, een ontwerp van architectenbureau Herman Herzberger, vormgeving, de indeling alsmede de beleidsvisie m.b.t. het onderwijs die de leerling mag verwachten. De nieuwbouw werd in 2017 opgeleverd.

Gezondheid, educatie en welzijn van de leerling hebben prioriteit, ongeacht de aard van de opleiding. Zo wordt er onder meer aandacht besteed aan voeding, beweging, roken en drugs, veiligheid en psycho sociaal welbevinden.

Op vele terreinen is reeds heel wat bereikt. Zo is er een gezonde schoolkantine, worden er lessen gegeven over leefstijl, reanimatie en wordt er een relatie gelegd tussen sport, fitness en fysiotherapie.

In een muzieklokaal werd ons een groep van 38 leerlingen gepresenteerd die enige gezangen ten gehore bracht met muzikale begeleiding. Het betrof een examenklas, die muziekexamen gaan afleggen. Goede stemmen, leuke liederen en aardige docenten, dus naar verwachting zal het slagingspercentage hoog zijn.

Een verdere zwerftocht door het ruime gebouw toonde ons allerlei lokalen , zitruimten, flexibele arbeidsplaatsen, stilteplekken, een lokaal waar gedebatteerd wordt (lagerhuis) en gym- en sportruimten met een kolossale sporthal. Een fitnessruimte met de nodige “martelwerktuigen” completeerde de inpandige bewegingsapparatuur. De beweging in de toekomstige samenleving vraagt, zo werd ons verteld, alle aandacht. De koprol is verleden tijd. Leerlingen krijgen zoveel mogelijk persoonlijke aandacht en in school zijn de mobieltjes taboe.

In een afsluitend praatje , waarbij een schaal met heerlijke biologische hapjes rond ging, werden nog enige vragen gesteld en kwamen nog enkele aspecten aan de orde, waarbij het beeld van de school en de hedendaagse en toekomstige leerling centraal stonden. Een positieve visie met vertrouwen in de toekomst, dit in tegenstelling tot de vele negatieve geluiden uit het hedendaagse onderwijsveld. Uiteraard zal ook het Twickel College haar problemen hebben, maar bij het horen en zien van de zaken die we bij ons bezoek mochten beleven, resteert er m.i. een goed gevoel.

Al met al een zeer boeiende middag die uitstekend geleid werd door de heren Martin Bakker en René Hoek. Een dankwoord door Henriëtte was dan ook zeer op z’n plaats.

Frans Koel

Wil je nog een luisteren naar de uitvoering van de muziekleerlingen klik dan op de geluidsbestanden die hieronder staan.

20180404_135742

Afbeelding 1 van 18

20180321

Mededelingen

• Theo Lansink heeft José Willemsen benaderd; zij denkt er over na. Jan brengt als nieuw lid in Ria Nijhof. De volgende keer zal zij voor de tweede keer genoemd worden. Zij is heel actief op sociaal gebied. Om meer nieuwe leden te krijgen stellen we voor wat vrijer te praten over de club, tegen mensen waarvan je denkt dat ze bij ons passen. Op die manier kunnen mensen belangstelling tonen, uit het niets komen er geen aanmeldingen. We kunnen ons profileren als gemengde club, we werven binnen Oldenzaal, Losser en Dinkelland. ( Ootmarsum heeft een club, maar dat zijn alleen mannen). Hebben mensen interesse dan kun je naar de website verwijzen, daar staat ook een contactformulier op en de regels voor de procedure van toelating. Dat formulier komt bij Dolf, als beheerder van de website, en hij geeft het door aan het bestuur.
• De brief over de AED waarin gevraagd wordt om een bijdrage wordt besproken in de volgende bestuursvergadering. Ellen, Dinie en Bert willen een cursus volgen. Gemma geeft aan dat ze een penning draagt: niet reanimeren.
• Uit de bestuursvergadering van 12 maart: De statuten geven de mogelijkheid de contributie aan te passen wanneer een lid gedurende langere tijd niet aanwezig kan zijn. Het smoelenboek wordt gehandhaafd, handig voor nieuwe leden. Ook op de website staat het smoelenboek, tenzij iemand dat niet wil. Rob zorgt er voor. Het informatieboekje wordt : Infoboekje voor leden. Het blijft A4 formaat en losbladig. Daarin blijven vermeld: Standaarddoelstelling plus verwijzing naar de statuten, de naam van de website, samenstelling bestuur en activiteitencommissie, het certificaat van erkenning, de uitgebreide ledenlijst, het jaarprogramma. Overige rubrieken komen op de website. Rob en Gerard gaan ermee aan het werk en Bert is voor de controle van de juistheid. 18 april neemt An afscheid als voorzitter en neemt Gerard de hamer over.
• De volgende keer, 4 april, vertrekken we om 13.00 uur vanaf De Boom naar Hengelo.
• Betty laat weten dat het haar goed gaat in Haarlem.
• Jan meldt een interculturele avond in de bibliotheek, 17 april, met o.a. een optreden van de Gentle Singers. De digitale versie van de poster wordt rondgestuurd. Toegang is gratis, aanmelden aan te raden.

Verslag van onze bijeenkomst met Gert Toirkens

Op woensdag een en twintig maart

Heeft Gert Toirkens onvervaard

Ons tot dichtkunst aangespoord.

Wij hebben allen toegehoord.

Wij moesten Gert gedichten mailen,

Die hij dan weer met ons ging delen

Verwonderd hebben wij gemerkt,

Dat dit bij Probus langzaam werkt!

In een lied zet hij de toon

Met zijn gitaar en microfoon

En zingt, dat zijn gedeelde smart

Weer vreugd geeft aan zijn droeve hart!

Ini rept van zonnebloemen

Waarboven vele bijen zoemen,

Die zij dan vastlegt op verzoek

Op een paneel van schildersdoek.

Henk heeft heimwee naar de ijstijd

En naar schaatsen zonder stijfheid.

Hij vertelt in geur en kleuren

Over schots en scheve scheuren!

Gemma heeft heel and’re zorgen,

Had ze altijd goed verborgen.

Bespreekt gevoelig en charmant

Ieders voor- en achterkant!

An, haar naam is kort en krachtig.

Ook haar verzen zijn kernachtig.

Woorden geven zacht een schok:

Regen, zegen, rendierbok!

Bert kan het natuurlijk weer niet laten

In zijn gedichten Twents te praten!

Het leven gaat zijn eigen gang,

Al is het kort, ’t is levenslang!

Jan laat een leerling voor hem spreken.

Hij heeft hem in zijn ziel gekeken.

Een kind nog, hij had niet verwacht

Dat hij zo over ’t leven dacht.

Jelleke ziet een ezel grazen.

Kan zich daarover zeer verbazen.

Voelt ze daardoor een drang van binnen

Haar leven nog eens te beginnen?

Ellen, wie had dat nou van haar verwacht,

Dat zij aan høken had gedacht?

Maar ach, laat ze het maar proberen.

Dan hoeft ze ’t niet meer te begeren!

Omdat er veel was ingestuurd,

Had het tot nu toe lang geduurd.

Dus bracht ons aller Rudy van De Boom

Een drankje voor een goede doorstroom.

Maar eerst zong Gert een levenslied:

Een vader, die zijn zoon nu ziet

Als vader van een nieuwe zoon!

(Weer mooi versterkt door microfoon.)

Dolf had zijn voorkeur vorm gegeven

Met “wandern”, zwervend door het leven

En de natuur, naar hartelust.

Het “wandern’ is voor hem een Lust!

An verrast opnieuw met Haikoe.

Om te dichten wel wat gedoe:

Drie regels slechts, geen overdaad,

Er zit veel meer in dan er staat!

De nostalgie speelt Bert weer parten.

Verovert wel daarmee de harten.

Verleden tijd, melancholie,

Ach de tied, dee geet veurbie….

Het katsige veulen van Ellen is klank!

Alle betekenissen gaan mank.

Ritmisch zijn de woorden wel,

Zonder verborgen woordenspel.

Theo en zijn kleinkind keken

naar een ster als levensteken.

Het noodlot ging hun huis voorbij:

De verre ster was toch dichtbij!

Jelleke houdt heel veel van buiten.

Haar slappe sla kan daar ontspruiten!

Maar vindt de rust ook binnenshuis:

Verhuisde naar haar eigen thuis!

Tot slot zingt Gert van vrije tijd,

Pootje baden in een zee van tijd!

Daarmee is het program passé.

Wij gaan genieten van ’t diner!

(Voor mij gevoel kon ik niet achterblijven….

Ben dit verslag toen maar op rijm gaan schrijven.)

Dinie

IMG_3591

Afbeelding 1 van 20

20180307

Mededelingen

• De notulen van de jaarvergadering worden goedgekeurd.
• Nieuwe leden: Johan Grobbe heeft bedankt omdat hij op woensdag een andere activiteit heeft. Marijke Wes is net met pensioen en wil zich niet direct vastleggen.  Gert de Wolf is nu nog te druk met een andere groep, voelt er wel voor maar wil het later opnieuw bekijken. Met Jan Goossink volgt eind van het jaar nog een gesprek. José Willemsen is nog niet benaderd.
• In de bestuursvergadering van volgende week wordt een beslissing genomen over ons boekje. Rob heeft al een ledenlijst gemaakt, het wachten was nog even op nieuwe leden en op eventuele correcties zodat die meegenomen kunnen worden. Graag per omgaande bericht als er mutaties zijn.
• Activiteitencommissie; Henriétte bedankt Jan nog voor zijn werk de afgelopen bijna twee jaar. Hij was haar vraagbaak en grote voorbeeld. Denk aan de vraag van Gert Toirkens over het inbrengen van een speciaal gedicht. Zie mail van 26 februari. richt uw epistel aan gerttoirkens@hotmail.com  

Korte impressie van de lezing over vliegveld Twente; lezing Jan Bult

Jan Bult, geboren en getogen op 300 meter afstand van Zuidkamp, vertelde ons op 7 maart over de historie van het vliegveld Twente. Hij begon met een geografische schets van de grote hoogteverschillen van het terrein: 35 meter boven NAP aan de westkant oplopend tot 56 meter boven NAP aan de oostkant. Voor de hele ontwikkeling van het vliegveld was dat een uitdaging i.v.m. de waterhuishouding.

Het gebied van het vliegveld behoorde aanvankelijk tot vier marken: Deurningen, Hasselo, Groot Driene en Lonneker. Het was een groot heidegebied dat rond 1500 grotendeels werd ontgonnen, maar door ontbossing nam de heide weer toe. Tussen 1850-1950 werd veel grond gekocht door industriëlen zoals Ledeboer, o.a. het Oldenzaalse Veen. Veel bomen werden geplant ten behoeve van stutwerk in de mijnen. Ook veel landgoederen met landhuizen werden gesticht.

In 1910 vloog Jan Olieslager als eerste vanaf deze plek 95 km op 150 meter hoogte. Tussen 1920 en 1930 wordt het gebied klaargemaakt als vliegveld door een opgerichte NV Luchtvaart. In 1931 landde het eerste vliegtuig vanaf Schiphol. In de jaren 30 was er een formele lijndienst van Amsterdam via Twente naar Bremen en Hamburg en in 1932 zelfs naar Indonesië. Door de crisis was het vliegveld niet meer rendabel en in 1939 stapte het Rijk uit de NV. Om te voorkomen dat de Duitsers het vliegveld zouden gaan gebruiken, werd vlak voor de inval op 10 mei 1940 het vliegveld omgeploegd en van obstakels voorzien. Het mocht helaas niet baten: al in juli 1940 hadden de Duitsers het vliegveld alweer operationeel voor de Luftwaffe (Messerschmitts) met in de loop van de oorlogsjaren drie start- en landingsbanen en wel 540 gebouwen! Uiteindelijk besloeg het vliegveld zelfs een oppervlakte van 2200 ha. Daarvoor moesten 92 families het gebied verlaten, sommigen zelfs binnen twee weken.

Op 24 maart 1945 werd het vliegveld zwaar gebombardeerd door de geallieerden. De Duitsers waren echter met stille trom vertrokken….. Na de bevrijding werd het vliegveld al snel weer heropend en in 1948 werd de omvang teruggebracht tot 500 ha en werd met veel “verjaagde” families een schikking getroffen. Daarna was het tot 2007 een militair vliegveld. De sluiting ervan was redelijk onverwacht: in 2002 was er zelfs nog een nieuwe officiersmess gebouwd. (en ter aanvulling: in Zuid-Berghuizen werden zelfs in 2001 nog woningen geïsoleerd….).

20180221

Mededelingen

• An begint onze bijeenkomst met een paar zakelijke mededelingen.
•  Er is geen bezwaar ingediend tegen de voorgestelde nieuwe leden, dat betekent dat Jan, Dolf en Theo Lansink de mensen kunnen benaderen. An heeft contact gehad met Jan Goossink. Hij is nu nog te druk maar vraagt of we hem eind van het jaar nog eens willen benaderen.
•  Na deze mededelingen gedenken we Trees, met mooie herinneringen aan haar en een minuut stilte om aan haar te denken.
• klik op hier om het interview met Trees  in semafoor te lezen.

Impressie Het verhaal van Dora en Gemma

Dora en Gemma hebben gemeenschappelijke herinneringen aan hun werk in het ziekenhuis van Enschede, zij het vanuit verschillende achtergronden.

Het verhaal van Dora’s werkzame leven begint als ze 16 jaar is. Kort na de oorlog, tijd van wederopbouw, veel werk. Ze begint op kantoor bij de Bamshoeve, is leergierig en kan haar hart ophalen aan nieuwe ontwikkelingen.

Mooi, maar er is meer in de wereld en er komt van alles op haar weg. Welfarewerk, iets nieuws, en ze begint enthousiast aan een opleiding op de Volkshogeschool. Zo komt ze in de sanatorium- en ziekenhuiswereld.

Maar weer is er meer in de wereld, ze komt in aanraking met fysiotherapie en speciaal de kinderfysiotherapie heeft haar hart. Ze begint de opleiding en komt na wat omzwervingen terecht in wat toen nog het Sint Josef ziekenhuis heette in Enschede. Daar maakt ze veel nieuwe ontwikkelingen mee in dat vakgebied en leergierig als ze is stort ze zich er met hart en ziel in.

Vernieuwingen waar ze niet altijd blij mee was waren de fusies. Naamsveranderingen wennen nog wel, maar samenwerking met collega’s met een andere werkwijze valt niet mee.

Als dan de kans wordt geboden om met een mooie regeling te vertrekken grijpt ze dat aan.

Op dat moment doet ook de computer zijn intrede maar daar houdt Dora’s nieuwsgierigheid even op. Ze hoeft het allemaal niet meer op te pakken, maar daar heeft ze achteraf wel spijt van. Ze had er nu haar voordeel mee kunnen doen.

Maar natuurlijk: Er is meer in de wereld dan beroepsmatig werk. Dora stort zich in het vrijwilligerswerk, waarbij vooral de Leendert Vriel stichting haar hart steelt. En daar ontmoet ze Gemma, die daar op dat moment coördinator is. Hun beider ziekenhuisachtergrond geeft veel wederzijdse herkenning.

Gemma’s verhaal over het ziekenhuiswerk begint als ze als jonge leerling aan een interne opleiding begint. Al gauw krijgt ze zonder al te veel hulpmiddelen een grote verantwoordelijkheid, alleen in de nachtdienst met ruim 30 patiënten. Daar heeft ze geleerd goed naar de patiënt te kijken. Ze doet ook nog de kraamopleiding.

Ze trouwt met Ruud, moest wel eerst toestemming van de ziekenhuisdirectie en mocht vooral niet zwanger worden. Hoe dat dan moest werd er in die ” vóór de pil” periode kennelijk niet bij gezegd. Na een tijdje past ze dan ook niet meer in haar maatje 36, maar door de buik goed in te houden kan ze haar zwangerschap vijf maanden verbergen en dan moet ze stoppen. Na drie jaar zijn er drie kinderen en zijn ze intussen naar Losser verhuisd. Gemma zit dan zonder veel huishoudelijke hulpmiddelen met zoals ze dat noemt drie natte kinderen. Als de jongste drie jaar is ziet ze een advertentie voor een vakantiehulp in het ziekenhuis en na een korte inwerktijd kan ze aan de slag. En ze blijft werken. Op de afdeling vaatchirurgie werkt ze graag en ze leert er veel.

Als ze ziet dat leerlingen zonder begeleiding aan de slag gaan krijgt ze het voor elkaar een leerlingenbegeleiding op te zetten en een docentenopleiding voor praktijkbegeleiding.

Dan komt er een fusie met Ziekenzorg en loopt ze tegen dezelfde problemen aan als Dora. Een andere cultuur, jongere mensen, er komen teveel mensen in de beroepsgroep en iedereen wordt getest en moet solliciteren voor een plek in het nieuwe verband. Dat pakt niet goed uit voor de ouderen, en de interne verpleegopleiding stopt. Dankbaar maakt zij daarom gebruik van de 50+ regeling. Ze duikt evenals Dora in het vrijwilligerswerk en wordt coördinator van de Leendert Vriel. Een mooie taak maar op den duur te zwaar. Ze stopt als coördinator maar gaat door als vrijwilligster. En daar komt weer haar ervaring van vroeger van pas, goed kijken naar de patiënt zonder allerlei hulpmiddelen.

Zowel Dora als Gemma kunnen terugzien op een mooie tijd in de ziekenhuiswereld, en toen daar een eind aan kwam hebben ze hun rijke ervaring als vrijwilligster ingebracht.

Erna

IMG_1269

Afbeelding 1 van 12

20180207

Mededelingen

• Betty is vandaag voor het laatst. Ze vertelt over haar besluit om naar Haarlem te vertrekken. Zij dankt iedereen voor de afgelopen 17 jaren waarin ze deel heeft uitgemaakt van onze club.
•  
  De activiteitencommissie heeft tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst spontaan besloten een keer van tafel te wisselen en dat is iets om te onthouden voor de volgende keer.
•  
  De voorgestelde nieuwe leden worden voor de tweede keer genoemd.
  Zijn er bezwaren dan graag melden bij de voorzitter. Het betreft: Marijke Wes, José Willemsen, Johan Grobbe en Gert de Wolf.
•  
  Willen jullie nog even denken aan het controleren van je gegevens op de toegestuurde ledenlijst?
   

Jaarverslag 2017 van de secretaris

N.B. De jaarrekening van 2017 en de begroting van 2018 vinden jullie in het hoofdmenu onder de kop ledenvergadering.

Voor 2017 kunnen we voor onze Probus terugzien op een geslaagd jaar.

Na alle veranderingen in het voorgaande jaar was het organisatorisch een stuk rustiger, maar we zijn beslist niet ingeslapen. Er waren weer veel bijzondere activiteiten.

We zijn twintig keer bij elkaar geweest, vijf keer op excursie, één keer op stap met Probus 1 en veertien keer bleven we thuis. Daar hadden we onze traditionele nieuwjaarsbijeenkomst en kerstviering, en natuurlijk de gebruikelijke jaarvergadering.

Zes keer hadden we een gastspreker en vijf keer werd de middag door eigen mensen verzorgd. Een goede mix van activiteiten, waar we de activiteitencommissie heel dankbaar voor kunnen zijn. De beeldpresentatie daarvan laat het mooi zien.

Dat de bijeenkomsten gewaardeerd worden blijkt ook wel uit de opkomst. Vakanties daargelaten komen de leden over het algemeen trouw opdagen.

Het rondsturen van de impressies van de bijeenkomsten en de zakelijke mededelingen vallen ook in goede aarde.

Natuurlijk hebben we in onze groep ook van doen met lief en leed. Bij heuglijke gebeurtenissen heffen we regelmatig het glas. Wie ziek is krijgt bezoek en een attentie en ook langdurig zieken blijven er voor ons gevoel bij horen. En toen Rob afscheid moest nemen van zijn José hebben we allemaal meegeleefd. Ook de onverwachte, ernstige ziekte van Trees, heeft ons allen diep geraakt. Ons ledental is even wat wisselend. Als nieuw lid hebben we in het begin van het jaar Ton van Oss kunnen begroeten. Twee leden hebben ons verlaten, Babs omdat ze een opleiding gaat volgen en Betty omdat ze gaat verhuizen naar Haarlem. Daarmee is het aantal op 30 gekomen, maar nieuwe leden dienen zich al aan. Onze gemiddelde leeftijd ligt nog iets onder het landelijk gemiddelde, maar verjonging blijft een punt van aandacht.

We mogen blij zijn met alle actieve mensen in ons midden. Naast de activiteitencommissie zijn mensen op ander gebied van grote waarde. Alles op het gebied van computer, beamer, laptop, drukwerk, foto’s, verslagen, lief en leed, vervoer waar nodig en bestuurswerk. Mooi om te zien hoe iedereen op zijn/haar tijd een steentje bijdraagt.

Als nieuwe activiteit is er het opzetten van een website, gekoppeld aan de nieuwe website van Probus Nederland. Op de landelijke Probusdag bleek dat we daar heel ver mee zijn.

Er moeten nog kinderziektes verholpen worden en wij moeten zelf de keuze maken welke onderwerpen we vermeld willen zien. Als het iedereen lukt om in te loggen en de vragenlijst in te vullen kunnen we daar een inventarisatie van maken.

Het bestuur heeft in 2017 vier keer vergaderd en tussendoor kort overleg gehad, en dat was voldoende om alles vlot te laten verlopen.

In het nieuwe jaar hopen we door te gaan in harmonie en met weer een afwisselend programma.

Erna Blokhuis.

Financieel verslag

De penningmeester, Ko Deen, heeft zijn werk grondig gedaan. Hij geeft vooraf een lesje in onbegrepen begrippen en legt de financiële stukken voor. Op verzoek van de kascommissie (die dit jaar bestaat uit Dora Bootsma en Dinie van Schoot) verleent de vergadering décharge aan penningmeester en bestuur. Daarna wordt de plaats van Dinie in de commissie ingenomen door Willy Booij. Gemma Spiering stelt het bijbetalen bij excursies aan de orde. De contributie blijft gelijk aan die van het afgelopen jaar.

De begroting geeft aanleiding tot:

a/ een opmerking van Ton van Oss over de gelijke bedragen genoemd onder 6 t/m 9.

b/ een aanvulling door Dolf van den Berg die aangeeft dat de uitgaven voor Probus landelijk hoger zullen zijn.

Omdat het in beide gevallen gaat om financieel gezien betrekkelijk kleine schommelingen kan Ko de vergadering er van overtuigen het zo te laten. De voorliggende begroting wordt daarop vastgesteld.

De activiteitencommissie.

Henriëtte Voortman moest op het laatst verstek laten gaan.

Jan Heerdink doet het volgende verslag.

Terugblik en vooruitblik van de activiteitencommissie

In 2017 vormden Henriëtte, Anny en Jan de AC. Vanaf augustus draaide ook Babs tijdelijk mee bij de voorbereidingen van het activiteitenjaar 2018. Na haar vertrek in november bleek Dolf bereid om haar taak over te nemen. In goede harmonie hebben we onze activiteiten gepland, uitgevoerd en nabesproken, waarbij we soepel elkaars taak overnamen indien noodzakelijk.

Omdat Anny er tegen opzag om de taak van voorzitter op zich te nemen, vooral ook omdat er nogal wat computerwerk bij komt kijken, hebben we indertijd besloten dat Henriëtte en ik ongeveer anderhalf jaar voorzitter zouden zijn. Ik ben iets langer doorgegaan als voorzitter en Henriëtte heeft mij tijdens mijn medische perikelen enige maanden als voorzitter vervangen. Vanaf heden zal zij voorzitter zijn van de AC. Op deze manier kunnen we wel profiteren van Anny ’s bijdrage aan het vele werk binnen de AC, zonder dat ze zich zorgen hoeft te maken over een voorzitterschap. Ik dank Henriëtte en Anny hartelijk voor de prettige samenwerking en ik wens hen en Dolf veel succes en genoegen bij hun werk.

In 2018 begint het geplande activiteitenjaar op 21 februari; dat jaar loopt door tot en met de jaarvergadering op 6 februari 2019. We kregen gelukkig een groot aanbod van activiteiten verzorgd door eigen mensen. Daarmee kunnen we in 2018 ons streven van middagen die voor een derde door eigen mensen, voor een derde door sprekers van buiten en voor een derde door excursies worden ingevuld redelijk vorm geven.

Er staan in 2018 19 bijeenkomsten op het programma. Naast de jaarvergadering en de door eigen leden ingevulde kerst- en nieuwjaarsbijeenkomst zijn er nog 5 middagen die door eigen leden worden verzorgd. Er zijn 6 sprekers uitgenodigd voor een lezing bij de Boom, we gaan 5 keer op excursie. We hopen daarmee een evenwichtig programma te hebben samengesteld. Bij de invulling van de middagen verzorgd door eigen leden is rekening gehouden met de door meerderen geuite wens om af en toe wat meer tijd te hebben voor informeel contact. Op sommige middagen zal de lezing korter duren en kan aan die wens tegemoet gekomen worden.

We beschikken voor 2019 over een lijst met ideeën van 11 middagen verzorgd door eigen mensen, een lijst van 13 potentiële sprekers en een lijst van 21 mogelijke excursies. Nieuwe aanvullende ideeën zijn natuurlijk van harte welkom vooral wat betreft activiteiten verzorgd door onze eigen leden en voor sprekers van buiten. Ideeën voor excursies hebben we voorlopig genoeg.

De voorzitter dankt de commissie en wijst daarbij nog eens op het vele en vooral veelsoortige werk dat door de commissieleden in zo’n jaar wordt verzet.

De commissie lief en leed.

Gemma Spiering legt uit dat de commissie reageert op plotseling optredende calamiteiten en dat ze bij langdurig zieken de vinger aan de pols houdt. Rond het sturen van een verjaardagskaart wordt besloten dat dit in de toekomst alleen bij kroonjaren het geval zal zijn.

Bestuursmutaties.

Omdat Gerard Kuiper per heden het voorzitterschap niet kan overnemen is binnen het bestuur – en duidelijk naar de wens van Gerard – het volgende besloten:

a/ An Roberti neemt waar tot Gerard die taak op zich kan nemen.

b/ Hetty Toirkens is vice-voorzitter en treedt aan als voorzitter op het moment dat duidelijk blijkt dat versie a/ niet uitvoerbaar is.

c/ Ko Deen wordt onder applaus herbenoemd tot penningmeester.

d/ Henriëtte Voortman volgt Jan Heerdink op als voorzitter van de activiteitencommissie en is daarmee ook bestuurslid.

Dit is ook het moment dat Jan uitgebreid wordt bedankt voor zijn werk in de commissie. Ook wordt Henk Munnink bedankt voor het “op papier zetten” van de commissietaken.Dolf van den Berg treedt toe tot deze commissie.

Ledenbestand.

Babs Oosterwijk nam en Betty Hooijman neemt nu afscheid van de club met een gloedvol verhaal.

Dank, voor alles wat ze deed in al die jaren, was haar deel.

Het aantal leden daalt daardoor tot dertig. Wel genderneutraal verdeeld 15/15! Aandacht en inzet voor het binnenhalen van nieuwe leden blijft geboden.

Evaluatie Kerst- en Nieuwjaarsbijeenkomst.

Kort en krachtig: Allebei perfect

Website.

Dolf van den Berg geeft uitleg onder het motto:

“Voor de één de hemel, voor de ander de hel”.

De reacties neergelegd in het enquêteformulier zijn al even wisselend.

Daarbij ligt er een accent op privacy.

Op de vraag: “Kunnen en willen we doorgaan?” komt een positief antwoord. Dolf gaat door en velen beseffen dat dat (om in de beeldspraak te blijven) een “hell of a job” zal zijn.

Sluiting.

Omdat er pas met de erwtensoep nog iets ter tafel komt en de rondvraag geen gebruikers kent, sluit de voorzitter de vergadering. De presentatie van een mooi visueel en zinvol jaarverslag gemaakt door Bert Wolbert en gepresenteerd door Henk Munnink (die zich daarbij distantieert van Jacques Brel !) is het echte sluitstuk van deze middag.

Theo Obdeijn, notulist.

IMG_2002

Afbeelding 1 van 8

20180117

Mededelingen

• Voor mensen die moeite hebben om het vragenformulier van de website online in te vullen wordt een exemplaar uitgedeeld. Kom je niet op de website dan mag je Dolf om hulp vragen. In de mail van 11 november 2017 geeft hij nog aanwijzingen.
•  Nieuwe leden: De eerder genoemde Agnes Röben heeft bedankt, zij heeft al veel bezigheden. Jan noemt: Johan Grobbe; sociaal bewogen, actief in de wielersport, eerder archivaris in Weerselo Marijke Wes uit Losser; komt uit vmbo onderwijs, had daar een speciale functie voor leerlingen die extra aandacht nodig hadden. Dolf noemt: Gert de Wolff; oud militair, oud aalmoezenier. Kerkelijk actief, eerder in de Emmaus, nu in de Hofkerk. Heel oecumenisch ingesteld. Theo L noemt: José Willemsen; vroeger eigenaar van modezaak voor kinderen, actief op veel terreinen. An neemt contact op met Jan Goossink. Het was de bedoeling dat hij er vandaag zou zijn maar om een of andere reden was dat niet het geval. Misschien was een nadere uitnodiging nodig geweest. 
• Bert heeft het beeldverslag van 2017 klaar. Hij kan het niet zelf presenteren omdat hij met vakantie is. Henk Munnink doet het namens hem.

Jan Heerdink: Workshop filosofie, deel 2.

Jan gaat pas echt leven als hij het over filosofie mag hebben.

We merkten dat nu voor de derde keer.

Eerst was er als pre-Probuslid de lezing (voor Jan beperkend éénrichtingverkeer)

De tweede keer was als invaller met toen een interactieve workshop (volgens Jan veel fijner)

De derde keer was nu. Met flapover! (nog veeeeel fijner)

Zijn publiek is divers van samenstelling. Vooral het verschil in achtergrond zorgt voor een levendige discussie en de nodige reuring.

Dat Jan wil voortborduren op de vorige keer blijkt uit zijn verzoek om het materiaal van toen mee te nemen.

Een enkeling kon dat. Jan blijkt een wijs man: Hij heeft nieuwe setjes gemaakt. We hebben ze echt nodig om de lijn er in te houden.

Eerst komen we terug op de soorten filosofie (De zeven disciplines)

We nemen ze door en via het fake-news van Trumpf en het zinnetje: “De illusie die de werkelijkheid verjaagt” (uit het Nieuwjaars-materiaal van Frans Koel) komen we bij de cirkeltekening die het verschil tussen fysica en meta-fysica moet laten zien. Geloof, hoop, liefde en de ins en outs van godsbewijzen komen voorbij.

Jan laat daarbij zien dat hij naast dat wat hij geleerd heeft ook over de wijsheid, die hij zo begeert, beschikken kan.

Maar hij zegt ook: “Het niet-weten is van belang. Geef dit toe. Relativeer!” Een werkelijk hele steun voor ons toehoorders.

We vervolgen onze weg via de 15 testvragen. 1,2 en 3 worden herhalend besproken. Daarna gaat het op naar 9 e.v.

We gaan “op bezoek” bij:

• Sartres existentialisme
• Maslow en zijn piramide (waarvan Bert vindt dat het een rechthoek moet zijn. Voor Jan is dat “geen punt”. Een diep wiskundige discussie! )
• Freud met zijn ES, ICH en ÜBERICH. Leven is de balans zoeken tussen driften (ES) en verboden (ÜBERICH) Jan vult dit aan met de variant: Dionysisch (roes) versus Apollinisch (maat) en Plato’s Eros die balans moet zoeken tussen Rijkdom en Armoede
• Het Socratisch gesprek sluit de middag af en brengt ons bij denkbeelden rond abortus en euthanasie.

Deze afsluiting geeft het gevoel: Er komt nog een deel 4

Theo Obdeijn.

1162a

Afbeelding 1 van 15

20180103

Nieuwjaarsbijeenkomst onder het motto spelen met taal.

20180103_152718_resized

Afbeelding 1 van 5