NIEUWSBRIEF 10 Probusclub Oldenzaal-Losser
Op donderdag 14 mei is ons oud-lid Frans Tomesen na een ziekbed van bijna vier jaar overleden. De beperkingen i.v.m. het coronavirus zorgden ervoor dat we niet bij de afscheidsviering en crematie aanwezig konden zijn. Wel maakten velen van ons gebruik van de mogelijkheid om aan de Saasvelderlaan een laatste groet te brengen aan Frans en om de familie op afstand te condoleren en/of de afscheidsviering in de Plechelmusbasiliek te volgen via livestream.
In reactie op de mededeling van Frans’ overlijden stuurde Gerard Kuiper mij een mailtje dat ik hieronder als een soort In Memoriam opneem.
In Memoriam Frans Tomesen (door Gerard Kuiper)
Al weet ik dat het met Frans niet goed gaat, het overvalt me toch.
Het is heel naar om me te moeten realiseren, dat Frans nu overleden is.
Ik ken Frans al vanaf 1963 . Hij kwam toen ook wel eens bij mijn ouderlijk huis aan het kanaal in Noord-Deurningen. Een enkele keer praatte hij daar nog wel eens over, altijd met veel waardering voor mijn ouders. Hij vertelde over de smederij in zijn ouderlijk huis. Daar zag hij als kind al hoe er hard en nauwgezet maar ook met plezier gewerkt werd o.a. met het beslaan met nieuwe ijzers van de paarden. Dat harde consciëntieuze en toch met plezier werken zag hij – daar reeds als kind – als normaal en vertrouwd. Zo hoorde je te leven.
Het was bijzonder om als hoofd van de basisschool in Azewijn, in 1963 weer als gewoon leraar in Oldenzaal op de Willibrordmavo te beginnen. Hij nam genoegen met één kamer in pension Linnemijer aan de Bentheimerstraat.
Met zijn Fiatje 500 gingen we naar de cursus Duits LO en daarna naar de cursus MO-A in Hengelo. Ook is hij nog een tijd meegegaan naar Arnhem naar de cursus Duits MO-B. Maar omdat hij getroffen werd door kanker moest hij daarmee stoppen. In het Anthonie van Leeuwenhoekziekenhuis in Amsterdam vond hij na een spannende periode in zijn leven genezing van de nare ziekte.
Vaak hoorde ik hem zeggen dat hij door deze ziekte bij al zijn doen en laten alles wat hem wedervoer veel meer en beter kon relativeren dan daarvoor. Hij wist wellicht mede daardoor het vertrouwen en de sympathie van de leerlingen en van zijn collega’s te winnen. Dat Frans benoemd werd tot directeur van de mavo was daarvan een bijna logisch uitvloeisel.
Nadat Frans met pensioen was gegaan, begon hij nog met een cursus filosofie aan de HOVO. Altijd al waren zijn meningen, opvattingen, conclusies en beslissingen niet zwart-wit. Ze kenmerkten zich door een rijke schakering aan tinten daartussen.
Als Probusclub leerden we Frans ook kennen als muzikaal begaafd. Jarenlang luisterde hij onze kerstmiddagen op met fraai pianospel.
Dat Annie de laatste jaren zo’n bijzondere liefdevolle mantelzorger voor hem was heeft Frans zeker met dankbaarheid vervuld.
Voor mij is en blijft hij altijd een sympathieke goede bekende. Met zijn humor en zijn tot een kunst verheven vermogen om te relativeren zal Frans altijd met respect en bewondering in mijn gedachten blijven.
GEDICHTEN (geprojecteerd op de muur bij Broekhuis Enschede)
NIETS IS MEER ZOALS HET WAS
ALLES LEEK NORMAAL
IK WEET NOG HOE HET VROEGER WAS
NET ALS WIJ ALLEMAAL
DE WERELD TACHTIG DAGEN ROND
WE GAAN ER NIET AAN DENKEN
BINNEN WORDT HET MORGEN
BUITEN IS HET LENTE (Peter Schoof)
———————————————-
OH CORONA,
AL DIE JAREN STOND JE SYNONIEM
VOOR HEERLIJK PLEZIER
LICHT VAN KLEUR, LIMOEN IN DE HALS
EEN WERELDS BIER
MAAR DE LOL IS ER AF,
DE NADRONK IS ZUUR
ZO SCHOP JE HET NOOIT
TOT DE MUUR VAN CULTUUR
TOCH BELOOF IK JE,
ZODRA DE WERELD WEER LACHT
WORD JE IN EEN HELE ANDERE
CONTEXT GENOEMD…
OP DE MUUR VAN VEERKRACHT. (Frank Krake)
———————————
NU WE DE KLOK EEN UUR
VOORUIT HEBBEN GEZET,
IS DE CORONACRISIS
OOK EEN UUR EERDER AFGELOPEN.
DAT GEEFT TOCH WEER
EEN MACHTIG GEVOEL.(Paul Abels)
OP DEZE MUUR
AAN DE
BUITENKANT
STAAT GESCHREVEN
WAAR IK HIER
BINNEN
ECHT NIET
BUITEN KAN
# BLIJF LEZEN! (Jeffrey Spalburg)
—————————————
LEEG ZIJN DE STRATEN
STIL IS HET LAND
SCHOLEN VERLATEN
WERK AAN DE KANT
GEBOGEN OP DE FIETS
TRAPPEND TEGEN DE WIND
DENK IK EVEN AAN NIETS
LEEF IK VRIJ ALS EEN KIND (Dolf Ruesink)
————————————–
VRIEND
NA DE ZOMER TREF IK JOU
IN DE KROEG OF OP TERRAS
DENK DAT IK VERGETEN ZAL
WAT ANDERHALVE METER WAS (Robert van der Meulen)
———————————–
VRIJHEID
PAS NU,
75 JAAR LATER,
BESEFFEN WE
HOE WAARDEVOL
EN DIERBAAR,
HOE KLAKKELOOS
EN VANZELFSPREKEND
ONZE VRIJHEID EIGENIJK IS. (Marco Krijnsen)
Bijdrage van Dolf (uit De Groene)