No Hero.
Op 1 november bezochten we (26 mens sterk) het museum No Hero in Delden. Na wat snuffelwerk vooraf via Google is ons duidelijk dat een museum van de particulier Geert Steinmeijer ons wil tonen waarom het bestaansrecht heeft. In het Probus-voorbericht heeft Mariet ons drie tentoonstellingen en koffie met iets lekkers beloofd. Alles klopt. Het zelfgemaakte gebak (heerlijk!) en de slagroom ook. De eerste expositie: “Die Uberraschung” toont werk van Oost-Duitse kunstenaars voor en na Die Wende, met daarin centraal de val van de muur. Het zijn vooral de opgelegde beperkingen die veel werk somber kleuren. Toch lukt het een aantal van hen om werk te maken dat ons nu in Delden nog raakt. Dan valt opeens ook het gebruik van de sprekende paars-pastelachtige kleuren op. Niet de kunstenaar of het werk is voor Steinmeijer het belangrijkst. Dat is in zijn visie de kijker (wij dus) Zijn boodschap is: onderga wat je ziet. Dat deden we en de sombere boodschap kwam aan. Zeker ook na de uitleg van twee vrijwilligsters die ons door het museum gidsten. Expositie twee was een semi-permanente. Daarin werd een deel van de door Steinmeijer verzamelde kunst getoond. Na zijn vorige uitspraak is het geen wonder dat hij kiest op gevoel. Dat is, ondanks het diverse beeld, terug te vinden in de vaak verrassende tegenstellingen binnen dezelfde ruimte. Expositie drie: “Vietnam, het gedroomde Paradijs” brengt je na de grotere tentoonstelling, die No Hero hier eerder over had, nog eens terug in een totaal andere wereld. Het weer werkte niet mee om volop van de prachtige beeldentuin te genieten. Misschien een volgende keer, want dat No Hero bestaansrecht heeft is na wat wij zagen en beleefden duidelijk.
Theo Obdeijn.
