Procantibus nieuwjaarssong
Nieuwjaarsbijeenkomst januari 2023 Probus
melodie :Nijman Een vrijgezel die kan pas slapen; tekst frans Koel
We hebben weer een jaar gehad
Van pieken dalen , pret of smart’
’t was zoals het meestal gaat
Het leven kent geen vaste maat
Je voelt je goed, je voelt je slecht
Veel kromme zaken praat men recht
Te veel gekletst maar niets gezegd
Is het soms nep
Of is het echt wel echt
Refrein
We leven op een malle aarde
Met uitstoot, covid en zo meer
Met politiek die nooit bedaarde
Therry Beaudet als Lieve Heer
We koesteren onze sportidolen
Hun tatoes vullen kop tot teen
We stoken weer met hout en kolen
Waar brengt het nieuwe jaar ons heen .
Strofe
De probusclub die vaarde wel
Met leuke leu geen enkele rel
Genoten van het jaarprogram
Geen sprekers met te veel gezwam
Veel thematiek van goed niveau
En ook de intro’s boeiden zo
Is niet toevallig volgens Jan
En van de toeval, daar weet hij alles van.
refrein
Ben Hampsink weet hoe hazen lopen
En Fons die smult van de natuur
De TSC ging vuurtje stoken
In Twentes Safety’s Campusschuur
En Jan van Schoot ging ons verbazen
Over een wereld van techniek
Zijn thema bracht je in extase
Als leek voel je je dan antiek
Strofe
We reisden saam in clubverband
Voor ‘t lustrumfeest naar ‘t Munsterland
De Dom en Vredeszaal bezocht
De zon scheen fel, veel drank gekocht
De club bestaat nu 20 jaar
voor oud en jong, dat’s geen bezwaar
nog heel vitaal, veel dynamiek
soms kraakt er wat, maar niemand die het ziet. .
refrein
Om heerlijk mond en maag te vullen
Moet je bij Dinie’s villa zijn
Om van een BBC te smullen
Dat is een waarlijk eetfestijn
Derk is een “manusje van alles”
Een bruggenbouwer tot en met
Hij stortte zich in vele zaken
Een probus-baan is nu aan zet.
strofe
Naar de UT met ’t hele stel
Heel interessant dat was ’t wel
Zeer technisch werd van binnenuit
De mens vertoond van kop tot kuit
En dan Margriet, Groningse deern
Trok er op uit om veel te leren
Ze is humaan en bij de hand
En houdt beslist van’t Twentse land
Refrein
We stoppen met ons fraaie zingen
Van het vervlogen Probusjaar
Beleefden daarin vele dingen
Bleven gelukkig bij elkaar
We gaan aan twaalf maand beginnen
Een nieuwe tijd staat al weer klaar
We wensen jullie met z’n allen
Een goed en ook een zalig jaar
Geniet van je dag.
Een gedicht van Annie MG Schmidt.
Ik ben nog fit van lijf en verstand, Wel wat artrose in mijn heup en mijn knie. Als ik me buk, is het net of ik sterretjes zie. Mijn pols is iets te snel, mijn bloeddruk wat te hoog. maar ik ben nog fantastisch goed…zo op ‘t oog Met de steunzolen die ik heb gekregen, loop ik weer langs ‘s Heerens wegen, kom ik in de winkels en ook weer op het plein. Wat heerlijk zo gezond te mogen zijn. Wel gebruik ik een tabletje om in slaap te komen en over vroeger te kunnen dromen. Mijn geheugen is ook niet meer zoals het was en ik ben weer vergeten wat ik gisteren nog las. Ook heb ik wat last met mijn ogen en mijn rug raakt meer en meer gebogen. De adem is wat korter, mijn keel vaak erg droog. Maar ik ben nog fantastisch…zo op ‘t oog. Is het leven niet mooi, het gaat zo snel voorbij, als ik kijk naar de foto’s, over vroeger van mij. Dan denk ik terug aan mijn jeugdige jaren. Wilde ik een jas, dan moest ik heel lang sparen. Ik ging fietsen en wandelen, overal heen, en ik kende geen moeheid, zo het scheen. Nu ik ouder word, draag ik vaak blauw, grijs of zwart en ik loop heel langzaam, vanwege mijn hart. Doe het maar op uw gemak, zei de cardioloog. U bent nog fantastisch…zo op ‘t oog De ouderdom is goud, ja begrijp me wel. Als ik niet kan slapen en dan tot honderd tel. Dan twijfel ik, denk ik of dat wel waar is en of dat beeld van goud niet een beetje raar is. Mijn tanden liggen in een glas,
mijn bril op tafel, gehoorapparaat in mijn tas Mijn steunzolen naast het bed op de stoel. U weet dus wat ik met die twijfel bedoel. Trek niets in twijfel, zei de pedagoog. U bent nog fantastisch goed…zo op ‘t oog. En ‘s morgens als ik ben opgestaan en eerst de afwas heb gedaan, lees ik het laatste nieuws in de krant. Ik wil toch bijblijven en naderhand doe ik van alles, eerst geef ik de planten water, de kamer stoffen doe ik later. Wel gaat alles wat traag heb na ‘t eten wat last van mijn maag. Maar ik wil niet zeuren, want ‘t mag, dat is heel gewoon op je oude dag. Aanvaard het rustig zei de psycholoog.. U bent nog fantastisch goed…zo op ‘t oog
WHISPERING HOPE
Soft as the voice of an angel,
Breathing a lesson unheard,
Hope with a gentle persuasion
Whispers her comforting word:
Wait till the darkness is over,
Wait till the tempest is done,
Hope for the sunshine tomorrow,
After the shower is gone.
Refrain:
Whispering hope, oh, how welcome thy voice,
Making my heart in its sorrow rejoice.
If, in the dusk of the twilight,
Dim be the region afar,
Will not the deepening darkness
Brighten the glimmering star?
Then when the night is upon us,
Why should the heart sink away?
When the dark midnight is over,
Watch for the breaking of day.
Refrain:
Whispering hope, oh, how welcome thy voice,
Making my heart in its sorrow rejoice
Hope, as an anchor so steadfast,
Rends the dark veil for the soul,
Whither the Master has entered,
Robbing the grave of its goal;
Come then, oh, come, glad fruition,
Come to my sad weary heart;
Come, O Thou blest hope of glory,
Never, oh, never depart.
Refrain:
Whispering hope, oh, how welcome thy voice,
Making my heart in its sorrow rejoice
Zij waren erbij.
We schrijven 2023 en hebben als altijd Tafel 1
Onze rising star Derk had het briljante idee om gasten in het vervolg aan tafel 1 te zetten.
Ik heb vandaag gasten uitgenodigd die niet meer onder ons zijn.
Hoe zou het zijn als nu Jan Wigger met zijn rijzige gestalte binnen trad, even speurend rondkeek en weer begon ons insideverhalen over de politie te vertellen. Gewoon deel zoveel van zijn serie: “De commissaris vertelt” ?
Ondertussen probeert Frits Siers met veel bombarie ongezien aan tafel 1 te komen. Dat is hem nog nooit gelukt. Ook nu niet. Hij frommelt in zijn broekzak, haalt er een verfomfaaid briefje en een potloodje uit ( zakdoek valt weg!) Frits probeert iets op te schrijven. De briefjes vormen het skelet van een groot actueel gedicht dat hij als Thomasvaer met Betty Hooyman als Pieternel zal brengen bij de eerstkomende nieuwjaarsborrel.
Een andere Frits, de poppenmaker van Heijningen staat, breeduit en blakend van gezondheid in de deuropening. Met hem komt heel Brabant binnen. Hij maakte elk jaar de kerststal in de Emmauskerk en zorgde telkens voor drie nieuwe poppen met kleren aan.
Frans (Liszt) Tomesen zit op de pianokruk en gooit al zijn charmes in de strijd om Trees Kuiper er van te overtuigen dat het nu geen tijd is om al de liedjes uit haar jeugd te gaan zingen. Frans is al zenuwachtig genoeg om wat hij straks moet spelen. Met een klein bij Ikea gestolen potloodje brengt hij de laatste wijzigingen in een partituur aan.
Ton Siers hebben we niet binnen zien komen, maar hij is er wel. Als altijd voorzichtig en bescheiden. Je zou niet denken dat hij dochters had die allebei op de Kilimanjaro ten huwelijk werden gevraagd.
Trees helpt Frits op zijn plaats te zetten en zorgt voor koffie.
Dora Bootsma, die altijd te vroeg is, zat al een tijdje aan tafel. De fysiotherapeute die altijd, maar dan ook altijd, voor iedereen klaar stond.
Als ze daar niet mee bezig was maakte ze patchwork en quilts
Die komen terug in het gedicht dat ik bij haar dood voor haar maakte:
Hoop doet leven.
Als vogels in het zwerk verdwijnen
En je eigen quilt je kist omhult,
Dan wijken ook bij ons de pijnen
Dan geldt je leven als vervuld.
Je lichaam heeft je geest gegeven
Dat ze kon leven in die wolkenpracht.
En voor ons, die zijn gebleven
Geeft dat ruimte, hoop en kracht.
Theo Obdeijn.