NIEUWSBRIEF 20 (in coronatijdperk)      Probus Oldenzaal-Losser 20 januari 2021

 

MEDEDELINGEN

  • Het bestuur zou op 20 januari een overleg hebben, maar door de verlenging van de lockdown hebben we dat verdaagd. Na de persconferentie van 2 februari weten we meer. Het ziet ernaar uit dat we voorlopig nog niet veilig kunnen samenkomen. Daarom is het nodig dat jullie allen het ermee eens zijn dat we noodgedwongen de ALV niet binnen de statutair verplichte twee maanden na het boekjaar kunnen houden. Het bestuur voelt er niet voor om de ALV digitaal te houden, zeker met zo’n groot aantal leden, van wie sommigen ook liever niet digitaal overleggen. Als ik geen bezwaren ontvang, gaan we er als bestuur van uit dat we de ALV tot nader order mogen uitstellen.
    Dat betekent ook dat de zittingstermijn van het huidige bestuur wordt verlengd, al heeft Ton te kennen gegeven dat hij al wel graag zijn taak als voorzitter van de AC wil overdragen aan Frans. De formele vaststelling daarvan zal dan alsnog in de ALV gebeuren evenals het formele vertrek van Dolf uit de AC en de formele toetreding van Mariet tot de AC.
  • b.t. de door An voorgedragen kandidaat Fons Temmink zijn geen bezwaren binnengekomen bij het bestuur. Samen met de voorzitter zal An t.z.t. bij Fons op bezoek gaan om hem formeel te vragen lid te worden van onze club.
  • Gerard Hefti heeft te kennen gegeven dat hij zijn lidmaatschap van onze club wil beëindigen. Als we weer samenkomen, zullen we op een gepaste manier afscheid van hem nemen.

 

Van Bert Wolbert ontving ik de volgende bijdrage.

Beste Probusleden,

 

Thuiszitten, thuiswerken, thuis zijn, dat bepaalt zo de laatste maanden je leven. Het verenigingsleven ligt op zijn gat, familiebezoek is nauwelijks aan de orde. Maar wat doe je dan zo overdag? Er zijn vaste patronen. Wat langer slapen, uitgebreid de krant lezen, koffie, een uiltje knappen (af en toe) en proberen de rest zinvol in te vullen. In de schuur is het te koud om te klussen, hier en daar in huis, op zolder, of waar ook, wat opruimen, maar ach na 10 maanden heb je alles wel gehad. Een goed boek lezen is niet verkeerd en je conditie op peil houden door regelmatig een stuk te wandelen of een lekkere afstand te fietsen is verplicht.

Het afgelopen half jaar had ik twee ‘projecten’ die voor een deel mijn dag invulden. Het valt onder zinvol bezig zijn, thuiswerken dus. Het eerste project is het uitbrengen van een boek over de Marke Lemselo. Jullie hebben er al wat over gelezen in de krant. Samengevat: Het oorspronkelijke Markeboek Lemselo, met de verslagen van het markebestuur over de periode 1654 tot 1840 is bewaard gebleven en ligt in het Historisch Centrum Overijssel.  Deskundige en oud-Oldenzaler Henk Koop heeft het getranscribeerd en hertaald, wat betekent de tekst zodanig  leesbaar maken en interpreteren dat het te begrijpen is. Daarnaast heeft Koop in korte hoofdstukken (kaders) een toelichting gegeven op het markeboek en de geschiedenis van Lemselo beschreven. De Vereniging Heemkunde Olde gemeente Weerselo heeft de taak op zich genomen de tekst van Koop in boekvorm te gieten en uit te brengen. Dit aangevuld met prachtige foto’s, grafieken en historische kaarten. Dit hele proces heb ik de laatste tijd geprobeerd te coördineren. Mooi, maar veel werk. Wat dacht je van promotie, subsidie, sponsering, lay-out, tekstcorrectie, overleg, distributie en 1e presentatie, enz. Onze leden An Roberti en Albert Wiggers wonen in de Marke Lemselo en moeten, net zoals alle inwoners en belangstellenden, op de hoogte worden gebracht. In het noordelijk deel van de Graven-Es, dat valt onder de marke Lemselo, wonen ca. 1100 gezinnen en in Nijstad, een deel van het dorp Weerselo wonen ook 250 gezinnen. Zij en ook de mensen in het buitengebied,  krijgen allemaal een brief/flyer (zie bijlage bij het mailtje van deze nieuwsbrief) met de mededeling het boek bij voorintekening aan te schaffen. Eind maart, dat hopen we, is de uitreiking van het 1e exemplaar en is dit proces ten einde. 600 boeken laten we drukken en we willen ze graag allemaal kwijt. Om een indruk te krijgen heb ik een kleurrijke flyer bijgevoegd. 

 

Het 2e project heeft een geheel ander doel. Ik heb er ooit over verteld op onze bijeenkomsten. Met een groep mensen proberen we de volledige bemanning van een Halifax bommenwerper, die in 1942 neerstortte nabij Weerselo en die zonder identificatie zijn begraven op de begraafplaats in Weerselo, een naam te geven. Een moeilijk proces omdat er geen bewijsmateriaal is. Op de crashplaats is alles onderzocht. Niets gevonden. Ik houd hierbij een slag om de arm omdat de EOD (explosieven mijn opruimingsdienst) toch nog, op ons verzoek, in bodemonderzoek wil gaan doen. Dit wordt even spannend. Getuigeverklaringen, opgeschreven in de jaren ’80-’90,  spreken van een vliegtuigmotor die nog in de grond zou zitten. Maar wij richten ons ook op DNA-onderzoek. Wij hebben als werkgroep contacten met families in Canada en Engeland waarvan hun naasten waarschijnlijk in Weerselo begraven liggen. Maar de overheid van het Verenigd Koninkrijk wil niets weten van DNA, een conservatief en bekrompen gedrag. Via deze naasten willen we de overheid vragen alsnog mee te werken. Ook dit project loopt als een rode draad door je dagelijkse bezigheden, af en toe met teleurstelling, frustratie, maar dan zijn er plotseling weer lichtpuntjes. En dat geeft je moed, ook na 25 jaar worstelen. Ik kijk ernaar uit dat wij elkaar weer eens ontmoeten, te luisteren naar een goed verhaal, lekker met elkaar te eten en je op de hoogte te stellen van  de gezondheid en wel en wee van ons als leden. Moed houden en gezond blijven.

Met vriendelijke groet, Bert Wolbert

 

Lader Bezig met laden...
EAD logo Duurt het te lang?
Opnieuw laden Laad het document opnieuw
| Open Openen in nieuwe tab

 

 

 

Van Henk Munnink ontving ik onderstaand gedicht; ik neem het hieronder op voor degenen die het (nog) niet via andere kanalen hebben ontvangen.

De twee gezichten van twintigtwintig

Twintigtwintig heeft me niks gebracht

Mij hoor je nooit zeggen

Dat we samen meer kunnen dan alleen

Want als ik even verder kijk, ontdek ik

Spanning en onrust om me heen

Elke week voelde ik minder

Verbinding met mensen die me dierbaar zijn

Ik voelde

Dat ik vervreemd raakte van de buitenwereld

En zeg me vooral niet

“Er zit iets moois in iedere dag”

Want hoe je het ook wendt of keert

Ik heb dit jaar stilgestaan

Je zult me nooit horen zeggen

Twintigtwintig bracht me veel lichtpuntjes!

Lees het gedicht nu van onder naar boven

 

 

Gerelateerde Afbeeldingen: