Partnerdag
Op woensdag 7 september jl. zijn we met de Probusleden en hun partners naar het Veenmuseum in Vriezenveen geweest. We waren met een grote groep, bijna 40 mensen, en het weer was, zoals altijd de laatste tijd, prima!
We verzamelden op de parkeerplaats van het zwembad en met diverse auto’s vertrokken we richting Vriezenveen. Natuurlijk kregen we daar eerst koffie of thee met cake of krentenwegge buiten op het terras, geserveerd door enthousiaste vrijwilligers van het museum, waarna we ons splitsten in 2 groepen.
De eerste groep vertrok met een pittoresk treintje en maakte daarmee een tocht over het uitgestrekte terrein. En daarmee kregen we een uitstekend beeld van ruim een eeuw veenontginning, zo tussen de jaren 1850 tot 1950.
We zagen de afgraving van een stuk laagveen en het verschil in zwarte (natte) en bruine(droge) turf, de gereedschappen, die bij het turfsteken werden gebruikt, en de plaggenhutjes, versterkt en geïsoleerd door muurtjes van turf , die telkens, naarmate de tijd vorderde, een heel klein beetje minder armoedig werden. Het was moeilijk voor te stellen, dat er heel grote gezinnen leefden in zo’n armzalige behuizing, want in die omstandigheden was een groot gezin bittere noodzaak. Kinderen waren een verzekering voor de oude dag en
de kindersterfte was heel groot. “De oude dag” was toen een heel ander begrip dan nu: door het loodzware werk bereikten de meeste mensen hooguit de leeftijd van 50 jaar! De veenarbeiders kregen een keer per week hun moeizaam verdiende geld uitbetaald door de veenbaas, die er tevens een café en een winkeltje op nahield, zodat een deel van dat verdiende geld werd omgezet in drank en vaak verplichte aankopen., ten gunste van de uitbater!
Terug in het hoofdgebouw kregen we door filmbeelden en een prachtige maquette, gemaakt door vrijwilligers, een uitstekend beeld van de turfstekerij en ook van het vervoer per boot of trekschuit (vaak getrokken door vrouwen) naar alle windstreken! Ook nu gebeurt dat nog wel, maar dan in de vorm van pootaarde voor tuindersbedrijven, want de turfstekerij heeft zijn langste tijd gehad.
Toch wordt er nog geprobeerd om nieuw veen te “kweken” in bepaalde bekkens, maar het vergt enig geduld om resultaat te zien, want we hoorden, dat dat de turf maar 1mm. per jaar aangroeit, dus dat maken wij niet meer mee!
Wat we wel meemaakten, was een heerlijk slotdiner in Restaurant Waayer in Langeveen, waar we tijdens het eten nog lang hebben nagepraat over deze prachtige en leerzame excursie!
Dinie van Schoot-Alink