Mededelingen
- Op 16 maart waren afwezig: Theo L., Hems, Derk, Fons, Wim, Margriet en Ellen.
- De chauffeurs van vandaag krijgen door de penningmeester de in de ALV vastgestelde reiskostenvergoeding op hun rekening gestort.
- Laurens heeft van Nico Opdam een e-mail ontvangen uit Letland. Nico was vroeger journalist van TCTubantia en heeft met Laurens samengewerkt in de werkgroep Lielvarde. De e-mail tref je aan als bijlage bij de mail.
- Ria bedankt de AC voor de mooie middag en de organisatie ervan.
- Op 6 april is de volgende bijeenkomst. Dan komt de zoon van Diny van Schoot ons vertellen over ASML.
- Brief uit Letland opgenomen onder de foto’s van onze excursie
Impressie Probusbezoek aan Twentse Safety Campus
Woensdag 16 maart 2022 – locatie vliegveld Twente
Met 27 mensen hebben we per eigengelegenheid een bezoek gebracht aan de Twente Safety Campus (TSC) gelegen op het terrein van het vliegveld Twente.
Via een verkregen code opende zich een slagboom en konden we het kollossale terrein op om te worden begroet door de heer Patrick Volkering. Deze bracht ons eerst binnen bij een van de gebouwen van de zogeheten Risk Factory, waar onder het genot van een kop koffie, een tweetal rondleiders uitlegden waar we als gezelschap waren beland.
Het complex , in 2013 gestart als eerste in Nederland, is een interactief veiligheidsedicatiecentrum. Kinderen vanaf groep 8 en kwetsbare senioren tracht men bewust te maken van risico’s. Indien risico’s daadwerkelijk worden beleefd, dan heeft dat een positief effect op het veiligheidsrisico van iemand. Tevens zouden belevingen het veiligheidsbewustzijn bevorderen.
Bij het RFT heeft men allerlei praktijksituaties nagebootst. De bezoeker beleeft de (gespeelde) situatie en leert hoe men er mee om kangaan. Vanuit een bus ervaar je een ongeluk op straat, “zie” je de dode hoek van een vrachtwagen , in een huiskamer wordt zichtbaar gemaakt dat er brandgevaar ontstaat, hoe gevaarlijk bedrading kan zijn, alcoholeffecten en andere veel voorkomende onveilige huiservaringen. Zichtbaar wordt ook de mogelijkheid van hulpverlening, het bellen met 112, en hoe je zo veilig mogelijk kunt deelnemen aan het verkeer. Voorop staat “voorkomen is beter dan bestrijden”.
Na het leerzame en de geweldige wijze van laten beleven van allerlei veiligheidsaspecten werd na een korte pauze een ander deel van het complex bezocht. Dit is het Training & Testen Kenniscentrum – sector Vakbekwaamheid en Kennis.
Bij dit onderdeel dat we hebben bezocht , werd aan “Brand “in vele facetten aandacht besteed. Als er brand in huis uitbreekt heb je maar 3 minuten om je huis uit te vluchten. Er werden tips gegeven wat je moet doen om zo goed mogelijk te overleven. Onze voorlichter liet daadwerkelijk zien hoe snel een brand zich uitbreidt. Een paar tips: druk op de knop van de rookmelder, probeer zo veel mogelijk je ogen te sluiten, bewaar een sleutel dicht bij de deur, sluit de deur achter je enz. enz. In speciale schuren liet men ons de snelheid van vuur zien. Ook kwamen veel andere zaken aan de orde waarmee de brandweer in aanraking kan komen , zoals bijvoorbeeld giftige gassen, materialen, waterhoeveelheden, opvang en begeleiding en ook de trainingen. Imposant was ook de brandweerkleding en de schoenen , voorzien van allerlei snufjes waardoor onder meer lokalisering en digitalisering een rol spelen. Vermeld werd ook nog dat de brandweerman/vrouw zo’n 35 kg bij zijn werkzaamheden moet meetorsen. Een moeilijk en zwaar beroep dus dat respect verdient. Aan het eind van de middag konden vragen worden gesteld en sprak onze voorzitter de dank uit namens de Probusgroep. Twee flessen wijn werden als blijk van waardering door ons gegeven, waarmee een menselijke binnenbrand mogelijk kan worden geblust. Al met al een waardevolle middag , die gezien het applaus door de leden zeer op prijs werd gesteld.
Het diner werd vanwege afwezigheid van Rudy geserveerd bij restaurant Ensing in Weerselo. Een heerlijk etentje waarmee we de Probusmiddag beëndigden.
Frans Koel
Brief uit Letland
Hoi Laurens,
Sorry dat ik zo lang niets van me heb laten horen. Dat heeft verschillende redenen: langdurige problemen met m’n laptop, trieste gebeurtenissen in mijn Letse kennissenkring en een levensgroot ‘writers block’, waardoor ik een tijdlang geen pen op papier (of beter: geen vinger op de toetsen) kreeg. Het kost me trouwens nog steeds moeite.
Verder gaat het redelijk goed met me. Corona heeft me niet te pakken gekregen, ik denk vooral omdat ik me meer dan strikt aan de regels heb gehouden en dat nog steeds doe. Sinds gisteren zijn de regels hier aanzienlijk versoepeld, maar veiligheidshalve hou ik me nog altijd aan twee meter afstand en hou ik m’n mondkapje op, ook buiten.
Ja, en dan Oekraine. Wat daar gebeurt is bij de beesten af. Die Poetin is stapelgek geworden (als ie dat al niet was) en ik hoop dat hij op de een of andere manier er snel achter komt dat hij een gruwelijke fout heeft gemaakt.
In Letland worden de ontwikkelingen met argusogen gevolgd – en met angst in het hart. Ik begrijp die angst maar al te goed, want de Baltische staten hebben, evenals Oekraine deel uitgemaakt van de Sovjet-Unie – en die wil Poetin weer herstellen.
Ik begrijp die angst, maar ik ben minder angstig dan de meeste Letten. Dat Poetin meent te kunnen doen met Oekraine is nog enigszins te begrijpen, maar ik neem aan dat hij nog wel zo veel verstand heeft dat hij beseft dat een aanval op de Baltische staten heel andere koek is: Estland, Letland en Litouwen zij alle drie NAVO-landen, dus een aanval op die landen betekent in mijn ogen niets anders dan het begin van wereldoorlog nummer drie.
Tot veertien dagen geleden was er in Letland weinig te merken van NAVO-aanwezigheid, maar daar is sindsdien rap verandering in gekomen. Je weet dat de oude sovjet-vliegbasis bij Lielvārde is omgebouwd toe een hypermoderne NAVO-basis, en die wordt nu al zo’n twee weken intensief gebruikt. Dagelijks hoor en zie ik grote vliegtuigen laag overvliegen naar die basis en ik heb al op de tv beelden gezien van de aankomst van vele honderden militairen.
Wat me gewoon ontroert is het feit dat er inmiddels meer dan drie miltoen euro is gestort op een speciale rekening ter ondersteuning van de Oekraiense bevolking.Dat is afgezet tegen het totale aantal Letten (circa twee miljoen) en het gemiddelde inkomen hier gigantisch.
En wat ik ongelooflijk vind is dat het Letse parlement unaniem heeft ingestemd met een voorstel van het kabinet om een heikel onderdeel van de grondwet in dit speciale geval even te vergeten. Dat betekent dat Letten die als vrijwilliger naar Oekraine willen om het verzet tegen de Russen bij te staan dat straffeloos mogen doen. Nederland is zo ver nog niet….
Met mijn zussen in Nederland heb ik de laatste paar dagen al heel wat afgepraat over wat ik zelf zou moeten doen: terug naar Nederland of niet. Mijn antwoord is simpel: ik blijf. Bijzonder heldhaftig ben ik niet, maar wel realistisch: als Poetin het zou wagen om de Baltische staten aan te vallen wordt dat sowieso een derde wereldoorlog – en in dat geval is gebruik van kernwapens bijna onontkoombaar. Denken dat ik veiliger zou zijn in Nederland is onzin. Het enige dat me dwars zit is de nabijheid van de NAVO-basis. want bij een Russische aanval is zo’n basis het eerste doelwit.
Los daarvan: ik heb sinds begin januari een nieuw huurcontract – niet meer met de gemeente Lielvārde (want die bestaat niet meer) maar met de gemeente Ogre. Ik heb nu een contract voor drie jaar. En als het even kan wil ik tenminste die termijn volmaken….
Nico